วิกิพีเดีย

ประวัติศาสตร์สหราชอาณาจักร

สำหรับความหมายอื่น ดูที่ ประวัติศาสตร์หมู่เกาะอังกฤษ




ประวัติศาสตร์หมู่เกาะอังกฤษ
กล่องนี้:

แบ่งตามลำดับเหตุการณ์

แบ่งตามประเทศ

แบ่งตามหัวเรื่อง

บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

ประวัติศาสตร์สหราชอาณาจักร (อังกฤษ: History of the United Kingdom) เป็นประวัติศาสตร์ของอาณาจักรที่เกิดจากการรวมตัวของราชอาณาจักรอังกฤษที่รวมทั้งราชอาณาจักรเวลส์ กับ ราชอาณาจักรสกอตแลนด์เป็นอาณาจักรเดียวกันเมื่อวันที่ 1 พฤษภาคมค.ศ. 1707 ตามสนธิสัญญาสหภาพ (Treaty of Union) ที่ลงนามกันเมื่อวันที่ 22 กรกฎาคนค.ศ. 1706[1] พระราชบัญญัติได้รับการอนุมัติทั้งโดยรัฐสภาแห่งอังกฤษและรัฐสภาแห่งสกอตแลนด์ แต่ละสภาก็ผ่านพระราชบัญญัติสหภาพ ก่อนหน้านั้นราชอาณาจักรอังกฤษและราชอาณาจักรสกอตแลนด์เป็นราชอาณาจักรอิสระที่แยกจากกันแม้ว่าจะมีการปกครองโดยพระมหากษัตริย์ร่วม (Union of the Crowns) กันมตั้งแต่ปี ค.ศ. 1603 เมื่อสมเด็จพระเจ้าเจมส์ที่ 6 แห่งสกอตแลนด์ทรงขึ้นครองราชย์ต่อจากสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 1 แห่งอังกฤษเป็นสมเด็จพระเจ้าเจมส์ที่ 1 แห่งอังกฤษ การรวมตัวกันในปี ค.ศ. 1707 ทำให้เกิดราชอาณาจักรบริเตนใหญ่[2] ที่มีพระมหากษัตริย์ภายใต้รัฐธรรมนูญองค์เดียวกันและรัฐสภาร่วมกันที่เวสต์มินสเตอร์ นักประวัติศาสตร์ไซมอน ชามา (Simon Schama) กล่าวถึงราชอาณาจักรใหม่ว่า “เรื่องที่เริ่มโดยการรวมตัวกันอย่างคู่อริกลายมาเป็นรวมตัวของหุ้นส่วนที่กลายมาเป็นสิ่งที่มีอำนาจมากที่สุดในโลก...ซึ่งเป็นเหตุการณ์ของความเปลี่ยนแปลงที่น่าฉงนที่สุดในประวัติศาสตร์ยุโรป”[3] พระราชบัญญัติฉบับต่อมาพระราชบัญญัติสหภาพ (Act of Union (1800)) ที่ออกในปี ค.ศ. 1800 รวมราชอาณาจักรไอร์แลนด์ที่ทำให้เกิดสหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์

ก่อนหน้า ค.ศ. 1707 ประวัติศาสตร์หมู่เกาะอังกฤษเป็นประวัติศาสตร์ที่เริ่มตั้งแต่สมัยเคลท์, การรุกรานของโรมันในบริเวณตอนใต้ของแม่น้ำฟอร์ธที่รวมบริเตนเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิโรมัน หลังจากนั้นก็เป็นการขยายตัวของแองโกล-แซ็กซอน ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 5 ถึง 6, การรุกรานของไวกิงในคริสต์ศตวรรษที่ 9 ไปจนถึงชัยชนะของชาวนอร์มันต่ออังกฤษในปี ค.ศ. 1066 ในคริสต์ศตวรรษที่ 9 อังกฤษและสกอตแลนด์ก็แยกตัวจากกัน เกาะบริเตนใหญ่มิได้รับการรุกรานที่สำคัญอีกหลังจากปี ค.ศ. 1066 ซึ่งทำให้ทั้งอังกฤษและสกอตแลนด์ต่างก็มีโอกาสวิวัฒนาการระบบการปกครองที่กลายมาเป็นรากฐานของการรวมตัวกันเป็นสหราชอาณาจักร

ประวัติศาสตร์ในสมัยแรกของสหราชอาณาจักรเห็นการการปฏิวัติจาโคเบียน (Jacobite rising) ที่ได้รับความพ่ายแพ้ในยุทธการคัลโลดัน (Battle of Culloden) และในปี ค.ศ. 1746 ต่อมาในชัยชนะในสงครามเจ็ดปี ในปี ค.ศ. 1763 ที่ทำให้จักรวรรดิบริติชกลายเป็นมหาอำนาจที่มีอำนาจมากที่สุดมหาอำนาจหนึ่งในประวัติศาสตร์ เมื่อมาถึงปี ค.ศ. 1921 จักรวรรดิบริติชก็มีประชากรทั้งหมดราว 458 ล้านคน ราวหนึ่งในสี่ของประชากรของโลก[4]

ในปี ค.ศ. 1922 ดินแดนที่ปัจจุบันเป็นสาธารรัฐไอร์แลนด์ก็ได้รับอิสรภาพ เหลือแต่ไอร์แลนด์เหนือที่ยังเป็นส่วนหนึ่งของสหราชอาณาจักร ฉะนั้นในปี ค.ศ. 1927 สหราชอาณาจักรจึงเปลี่ยนชื่อเป็น “สหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์เหนือ”[5] ที่เรียกสั้นๆ ว่า “สหราชอาณาจักร” หลังสงครามโลกครั้งที่สอง อาณานิคมต่างๆ ของจักรวรรดิบริติชก็ได้รับอิสรภาพ ในบรรดาประเทศเหล่านี้ต่อมาก็มาเป็นสมาชิกของเครือจักรภพแห่งชาติซึ่งเป็นกลุ่มประเทศอิสระ[6] บางประเทศก็ยังมีพระมหากษัตริย์สหราชอาณาจักรเป็นประมุข

อ้างอิง

แก้
  1. ↑ "Articles of Union with Scotland 1707". www.parliament.uk. สืบค้นเมื่อ 19 ตุลาคม 2008.
  2. ↑ "THE TREATY or Act of the Union". www.scotshistoryonline.co.uk. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 พฤษภาคม 2019. สืบค้นเมื่อ 27 สิงหาคม 2008.
  3. ↑ Simon Schama (presenter) (22 พฤษภาคม 2001). "Britannia Incorporated". A History of Britain. ตอน 10. 3 นาที. BBC One.
  4. ↑ Angus Maddison. The World Economy: A Millennial Perspective (p. 98, 242). Organisation for Economic Co-operation and Development, Paris, 2001.
  5. ↑ "CIA - The World Factbook - United Kingdom". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-01-07. สืบค้นเมื่อ 2009-05-27.
  6. ↑ Lloyd, T. O. (1996). The British Empire, 1558-1995. 2nd ed. The short Oxford history of the modern world. Oxford: Oxford University Press. ISBN 9780198731337

ดูเพิ่ม

แก้

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้
 

บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ประวัติศาสตร์สหราชอาณาจักร&oldid=11950359"