สนธิสัญญาสหภาพ
สนธิสัญญาสหภาพ (อังกฤษ: Treaty of Union) เป็นสนธิสัญญาเพื่อก่อตั้งราชอาณาจักรบริเตนใหญ่ ซึ่งระบุว่า ให้ราชอาณาจักรอังกฤษ (ซึ่งขณะนั้นได้รวมเข้ากับเวลส์แล้ว) กับราชอาณาจักรสกอตแลนด์ รวมตัวกันเป็นราชอาณาจักรเดียวกัน เรียกชื่อว่า "บริเตนใหญ่"[1] (Great Britain) ในเวลานั้นมักเรียกขานสนธิสัญญานี้ว่า บทบัญญัติสหภาพ (Articles of Union)
รายละเอียดต่าง ๆ ของสนธิสัญญาเป็นอันตกลงกันในวันที่ 22 กรกฎาคม ค.ศ. 1706 จากนั้นรัฐสภาอังกฤษและสกอตแลนด์จึงออกพระราชบัญญัติสหภาพเพื่อให้สนธิสัญญามีผล การก่อตั้งสหภาพทางการเมืองมีผลเมื่อ 1 พฤษภาคม ค.ศ. 1707
อ้างอิง
แก้- ↑ "The Treaty (act) of the Union of Parliament 1706". Scots History Online. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-05-27. สืบค้นเมื่อ 18 July 2011.
"Union with England Act 1707". The national Archives. สืบค้นเมื่อ 18 July 2011.
"Union with Scotland Act 1706". สืบค้นเมื่อ 18 July 2011.: Both Acts of Union and the Treaty state in Article I: That the Two Kingdoms of Scotland and England, shall upon 1 May next ensuing the date hereof, and forever after, be United into One Kingdom by the Name of GREAT BRITAIN.