มณฑลเฮย์หลงเจียง

(เปลี่ยนทางจาก เฮย์หลงเจียง)

เฮย์หลงเจียง (จีน: 黑龙江; พินอิน: Hēilóngjiāng) เป็นมณฑลหนึ่งในสาธารณรัฐประชาชนจีน ตั้งอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศ มณฑลเฮย์หลงเจียงมีอาณาเขตทางทิศใต้ติดกับมณฑลจี๋หลิน และทิศตะวันตกติดกับเขตปกครองตนเองมองโกเลียใน และยังติดกับประเทศรัสเซียทางทิศเหนือและทิศตะวันออก (ได้แก่ แคว้นอามูร์ แคว้นปกครองตนเองยิว ดินแดนฮาบารอฟสค์ ดินแดนปรีมอร์สกี และดินแดนซาไบคัลสกี) เมืองหลวงและเมืองใหญ่สุดของมณฑลคือ ฮาร์บิน ในบรรดาเขตการปกครองระดับมณฑลของจีน มณฑลเฮย์หลงเจียงมีพื้นที่ใหญ่เป็นอันดับที่ 6 ของประเทศ และมีประชากรมากเป็นอันดับที่ 15 ของประเทศ

มณฑลเฮย์หลงเจียง

黑龙江省
การถอดเสียงชื่อมณฑล
 • ภาษาจีนเฮย์หลงเจียงเฉิ่ง (黑龙江省 Hēilóngjiāng Shěng)
 • อักษรย่อHL / เฮย์ ( Hēi)
ภูมิทัศน์ของทะเลสาบจิ้งพัว
ภูมิทัศน์ของทะเลสาบจิ้งพัว
แผนที่แสดงที่ตั้งของมณฑลเฮย์หลงเจียง
แผนที่แสดงที่ตั้งของมณฑลเฮย์หลงเจียง
พิกัด: 48°N 129°E / 48°N 129°E / 48; 129
ตั้งชื่อจากเฮย์ ( hēi) — ดำ
หลง ( lóng) — มังกร
เจียง ( jiāng) — แม่น้ำ
แม่น้ำมังกรดำ (แม่น้ำอามูร์)
เมืองหลวง
(และเมืองใหญ่สุด)
ฮาร์บิน (ค.ศ. 1954–ปัจจุบัน)
ฉีฉีฮาร์ (ค.ศ. 1949–1953)
จำนวนเขตการปกครอง13 จังหวัด, 130 อำเภอ, 1,274 ตำบล
การปกครอง
 • เลขาธิการพรรคจาง ชิ่งเหว่ย์ (张庆伟)
 • ผู้ว่าการหวาง เหวินเทา (王文涛)
พื้นที่[1]
 • ทั้งหมด454,800 ตร.กม. (175,600 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่อันดับที่ 6
ความสูงจุดสูงสุด1,690 เมตร (5,540 ฟุต)
ประชากร
 (ค.ศ. 2010)[2]
 • ทั้งหมด38,312,224 คน
 • อันดับอันดับที่ 15
 • ความหนาแน่น84 คน/ตร.กม. (220 คน/ตร.ไมล์)
 • อันดับความหนาแน่นอันดับที่ 28
ประชากรศาสตร์
 • องค์ประกอบทางชาติพันธุ์ฮั่น: 95%
แมนจู: 3%
เกาหลี: 1%
มองโกล: 0.4%
หุย: 0.3%
 • ภาษาและภาษาถิ่นภาษาจีนกลางตะวันออกเฉียงเหนือ, ภาษาจีนกลางจี้หลู่, ภาษาจีนกลางเจียวเหลียว
รหัส ISO 3166CN-HL
GDP (ค.ศ. 2017)[3]1.62 ล้านล้านเหรินหมินปี้
239.93 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 21)
 • ต่อหัว42,699 เหรินหมินปี้
6,324 ดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 25)
HDI (ค.ศ. 2018)0.747[4] (สูง) (อันดับที่ 12)
เว็บไซต์www.hlj.gov.cn

ชื่อของมณฑลมาจากชื่อแม่น้ำสายที่ใหญ่ที่สุดในมณฑล แม่น้ำเฮย์หลง (ชื่อจีนของแม่น้ำอามูร์) ซึ่งเป็นอาณาเขตระหว่างประเทศจีนและรัสเซีย มณฑลเฮย์หลงเจียงมีทั้งจุดเหนือที่สุด (ในนครมั่วเหอ ริมแม่น้ำอามูร์) และจุดตะวันออกสุดของของประเทศจี (ตรงจุดบรรจบของแม่น้ำอามูร์กับแม่น้ำอุสซูรี)

มณฑลเฮย์หลงเจียงมีการผลิตทางการเกษตรและวัตถุดิบที่สำคัญ เช่น ไม้ซุง น้ำมัน และถ่านหิน[5]

ภูมิศาสตร์

แก้

ที่ตั้งและอาณาเขต

แก้

มณฑลเฮย์หลงเจียงมีพื้นที่ติดต่อดังนี้

ภูมิประเทศ

แก้

ทิศตะวันตกเฉียงเหนือและตะวันออกเฉียงใต้เป็นพื้นที่สูง ทิศตะวันออกเฉียงเหนือและตะวันตกเฉียงใต้เป็นพื้นที่ต่ำ ทรัพยากร มีพื้นที่ป่าปกคลุม 191,900 ตร.กม. เป็น 41.9% ปริมาณสะสมและการผลิตป่าไม้เป็นอันดับ 1 ของจีน ยังมีพื้นที่ทุ่งหญ้า 43,300 ตร.กม.

ภูมิอากาศ

แก้

รับอิทธิพลจากลมมรสุมแบบภาคพื้นทวีประหว่างเขตหนาวและอบอุ่น

เศรษฐกิจ

แก้

เกษตรกรรม มีการผลิตธัญพืชที่สำคัญได้แก่ ถั่วเหลือง ข้าวสาลี ข้าวโพด มันฝรั่ง ข้าวเจ้า อุตสาหกรรม มณฑลเฮยหลงเจียงมีอุตสาหกรรมใหญ่ที่สุดในทวีปเอเชีย[ต้องการอ้างอิง] เป็นฐานสำคัญของอุตสาหกรรมพลังงานของจีน นอกจากถ่านหินแล้ว ยังมีพลังงานไฟฟ้าและแก๊ส สถานีไฟฟ้าขนาดเล็กและใหญ่ในมณฑลมีเกือบ 200 แห่ง สามารถผลิตกระแสไฟฟ้าสูงถึง 1,400 ล้านเมกกะวัตต์/ชั่วโมง

การคมนาคม

แก้

ทางรถไฟ มีทางรถไฟสายหลักถึง 60 สายในมณฑลเฮยหลงเจียง รวมกับเส้นทางย่อยมีความยาวทั้งสิ้นกว่า 5,300 กิโลเมตร โดยมีทางรถไฟสาย สุยเฟินเหอ - ฮาเอ่อร์บินหรือฮาร์บิน (ในมณฑลเฮยหลงเจียง)- หม่านโจวหลี่ (ในเขตปกครองตนเองมองโกเลียใน) เป็น สะพานแผ่นดินใหญ่

ทางหลวง ปี 2000 เส้นทางหลวงทั้งสิ้นกว่า 50,000 กิโลเมตร

การบินพลเรือน ปัจจุบันเฮย์หลงเจียงเปิดเส้นทางบิน 58 เส้นทาง เป็นเส้นทางบินภายในประเทศ 51 เส้นทาง ระหว่างประเทศ 6 เส้นทาง และเป็นเส้นทางสายพิเศษ สนามบินฮาร์บินยังเป็น 1 ใน 8 สนามบินใหญ่ของประเทศด้วย สามารถรองรับการเข้าออกของเครื่องบินโดยสารขนาดใหญ่จากรัสเซีย และเมืองสำคัญ ในประเทศ อาทิ ปักกิ่ง เซี่ยงไฮ้ กว่างโจว(กวางเจา) เซิ่นหยัง ซีอัน อูหลู่มู่ฉี เป็นต้น

เขตการปกครอง

แก้
 
ฉีฉีฮาร์
 
จีซี
 
หมู่ตานเจียง

มณฑลเฮย์หลงเจียงแบ่งออกเป็นเขตการปกครองระดับจังหวัดทั้งหมด 13 แห่ง แบ่งเป็น 12 นครระดับจังหวัด และ 1 จังหวัด ได้แก่

เขตการปกครองระดับจังหวัดทั้ง 13 แห่งนี้ แบ่งย่อยอีกเป็นเขตการปกครองระดับอำเภอ ทั้งหมด 128 แห่ง (แบ่งเป็น 65 เขต, 20 นครระดับอำเภอ, 42 อำเภอ, และ 1 อำเภอปกครองตนเอง) และแบ่งย่อยอีกเป็นเขตการปกครองระดับตำบล 1,284 แห่ง (แบ่งเป็น 473 เมือง, 400 ตำบล, 58 ตำบลชาติพันธุ์, และ 353 แขวง)

อ้างอิง

แก้
  1. "Doing Business in China – Survey". Ministry Of Commerce – People's Republic Of China. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 August 2013. สืบค้นเมื่อ 5 August 2013.
  2. "Communiqué of the National Bureau of Statistics of People's Republic of China on Major Figures of the 2010 Population Census [1] (No. 2)". National Bureau of Statistics of China. 29 April 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 July 2013. สืบค้นเมื่อ 4 August 2013.
  3. 黑龙江省2017年国民经济和社会发展统计公报 [Statistical Communiqué of Heilongjiang on the 2017 National Economic and Social Development] (ภาษาจีน). Heilongjiang Bureau of Statistics. 2018-04-11. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-06-22. สืบค้นเมื่อ 2018-06-22.
  4. "Sub-national HDI" (PDF). 2017. สืบค้นเมื่อ 2019-07-18.
  5. "Heilongjiang and China's Food Security". Stratfor. 2012-03-05. สืบค้นเมื่อ 2019-10-20.

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้