เอฟเอคัพ รอบชิงชนะเลิศ 2018
เอฟเอคัพ รอบชิงชนะเลิศ ปี 2018 เป็นรอบชิงชนะเลิศครั้งที่ 137 ของเอฟเอคัพ, การแข่งขันฟุตบอลถ้วยที่เก่าแก่ที่สุดในโลก. ซึ่งจะจัดขึ้นในวันที่ 19 พฤษภาคม ค.ศ. 2018 ที่ สนามกีฬาเวมบลีย์ ในกรุงลอนดอน, ประเทศอังกฤษ และเป็นการตัดสินกันระหว่าง แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด และ เชลซี. ทีมชนะเลิศจะได้ผ่านเข้าสู่การแข่งขันฟุตบอล ยูฟ่ายูโรปาลีก ฤดูกาล 2018–19 ที่รอบแบ่งกลุ่ม.[2]
| รายการ | เอฟเอคัพ ฤดูกาล 2017–18 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| วันที่ | 19 พฤษภาคม ค.ศ. 2018 | ||||||
| สนาม | สนามกีฬาเวมบลีย์, ลอนดอน | ||||||
| ผู้ตัดสิน | ไมเคิล โอลิเวอร์[1] | ||||||
| ผู้ชม | 87,647 คน | ||||||
เส้นทางสู่นัดชิงชนะเลิศ แก้
เชลซี แก้
| รอบ | คู่แข่งขัน | ผล |
|---|---|---|
| 3 รีเพลย์ |
นอริช ซิตี (A) นอริช ซิตี (H) |
0–0 1–1 (a.e.t.) 5–3 (ลูกโทษ) |
| 4 | นิวคาสเซิล ยูไนเต็ด (H) | 3–0 |
| 5 | ฮัลล์ ซิตี (H) | 4–0 |
| รอบก่อนรองชนะเลิศ | เลสเตอร์ซิตี (A) | 2–1 (a.e.t.) |
| รอบรองชนะเลิศ | เซาแทมป์ตัน (N) | 2–0 |
| ความหมาย: (h) = สนามทีมเหย้า; (a) = สนามทีมเยือน; (n) = สนามเป็นกลาง. | ||
เชลซี ในฐานะทีมจาก พรีเมียร์ลีก เข้าสู่ในรอบที่สามของเอฟเอคัพพบกับ นอริช ซิตี เมื่อวันที่ 7 มกราคม ที่ แคร์โรว์ โรด, จบลงด้วยการเสมอกัน 0–0. นัดรีเพลย์จัดขึ้นเมื่อวันที่ 18 มกราคม, และจบลงด้วยผลเสมอ 1–1 จากการทำประตูของ มีชี บัตชัวยี ในนาทีที่ 55 และ จามาล เลวิส ในนาทีที่ 90. เกมนี้ถูกซื้อในช่วงต่อเวลาพิเศษและการดวลลูกโทษ. ผลจบลงที่เชลซีชนะการดวลลูกโทษตัดสินโดย 5 ประตูต่อ 3.[3] ในรอบสี่, พวกเขาพบกับทีมฝั่งตรงกันข้ามจากพรีเมียร์ลีก นิวคาสเซิล ยูไนเต็ด ที่สแตมฟอร์ด บริดจ์. สองประตูโดยบัตชัวยีและหนึ่งประตูจาก มาร์โกส อาลอนโซ ชนะในนัดนี้ 3–0.[4] ในรอบห้า, เชลซีเผชิญหน้าพบกับทีมอื่นจาก อีเอฟแอลแชมเปียนชิป, ฮัลล์ ซิตี. 2 ประตูจาก วีลียัง, และคนละหนึ่งประตูสำหรับ เปโดร และ ออลีวีเย ฌีรู มองเห็นชัยชนะของพวกเขา 4–0 ในค่ำคืนนั้น.[5] ในรอบก่อนรองชนะเลิศ, พวกเขาออกไปเยือน คิงเพาเวอร์สเตเดียม ที่จะเผชิญหน้า เลสเตอร์ซิตี. หนึ่งประตูสำหรับเชลซีได้มาจาก อัลบาโร โมราตา และการตามยิงตีเสมอของเลสเตอร์ได้มาจาก เจมี วาร์ดี ซื้อให้เกมนัดนี้ไปลุ้นกันจนถึงช่วงต่อเวลาพิเศษ. ในครึ่งเวลาแรกของการต่อเวลาพิเศษ, ตัวสำรองอย่าง เปโดร ถูกส่งมาจากที่นั่งสำรองข้างสนามและเป็นผู้ทำประตูชัยส่งให้เชลซีผ่านเข้าสู่รอบรองชนะเลิศที่เวมบลีย์เพื่อที่จะได้เผชิญหน้ากับ เซาแทมป์ตัน.[5] ในรอบรองชนะเลิศของเอฟเอคัพ, ประตูจากสองกองหน้า ฌีรู และ โมราตา เพียงพอต่อการที่เห็นเซาแทมป์ตันตกรอบด้วยสกอร์ 2–0 ส่งให้เชลซีกลับคืนสู่เอฟเอคัพ นัดชิงชนะเลิศเป็นฤดูกาลที่สองติดต่อกัน. เชลซีกำลังแสวงหาชัยชนะครั้งที่แปดเอฟเอคัพของพวกเขา, ซึ่งจะเห็นพวกเขาร่วมกันกับทอตนัม ฮอตสเปอร์ในการถูกจารึกเข้าทำเนียบเกียรติยศตลอดกาล.[6]
แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด แก้
| รอบ | คู่แข่งขัน | ผล |
|---|---|---|
| 3 | ดาร์บี เคาน์ตี (H) | 2–0 |
| 4 | เยโอวิล ทาวน์ (A) | 4–0 |
| 5 | ฮัดเดอส์ฟีลด์ ทาวน์ (A) | 2–0 |
| รอบก่อนรองชนะเลิศ | ไบรตัน แอนด์ โฮฟ อัลเบียน (H) | 2–0 |
| รอบรองชนะเลิศ | ทอตนัม ฮอตสเปอร์ (N) | 2–1 |
| ความหมาย: (h) = สนามทีมเหย้า; (a) = สนามทีมเยือน; (n) = สนามเป็นกลาง. | ||
แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดในฐานะทีมจาก พรีเมียร์ลีก เข้าสู่การแข่งขันในรอบที่สาม, โดยที่พวกเขาถูกจับสลากเล่นในบ้านพบกับทีมจาก อีเอฟแอลแชมเปียนชิป ดาร์บี เคาน์ตี. ที่สนาม โอลด์แทรฟฟอร์ด, ยูไนเต็ด ชนะ 2–0 กับประตูจาก เจสซี ลินการ์ด และ โรเมลู ลูกากู.[7] ในรอบต่อไป, ยูไนเต็ดถูกจับสลากพบกับทีมจาก อีเอฟแอลลีกทู เยโอวิล ทาวน์ ออกไปเยือน. ที่สนาม ฮูอิช พาร์ก พวกเขาเอาชนะ 4–0 กับประตูจาก มาร์คัส แรชฟอร์ด, อันเดร์ เอร์เรรา, เจสซี ลินการ์ด และ ลูกากู.[8] ในรอบที่ห้า, แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดได้ถูกจับสลากพบกับทีมร่วมพรีเมียร์ลีก ฮัดเดอส์ฟีลด์ ทาวน์ ออกไปเยือนที่สนาม สนามกีฬาจอห์นสมิทส์. พวกเขาได้เดินก้าวหน้าต่อไปหลังจากสองประตูจากลูกากูในชัยชนะ 2–0.[9] ในรอบ 8 ทีมสุดท้าย, พวกเขาลงเล่นพบกับทีมจากพรีเมียร์ลีก ไบรตัน แอนด์ โฮฟ อัลเบียน ที่สนามโอลด์แทรฟฟอร์ด. แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดก้าวเข้าสู่รอบรองชนะเลิศได้สำเร็จหลังจากเก็บชัยชนะได้ 2–0 กับประตูจากลูกากู และ เนมันยา มาติช.[10] ในรอบรองชนะเลิศที่ สนามกีฬาเวมบลีย์ พบกับคู่อริจากพรีเมียร์ลีก ทอตนัม ฮอตสเปอร์, แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด สามารถลุ้นเอื้อมไปถึงนัดชิงชนะเลิศครั้งที่ 20 ของพวกเขาหลังจากการกลับมาจากตามหลังสู่ชัยชนะ 2–1 โดยแต่ละประตูได้มาจาก อาเลกซิส ซานเชซ และ เอร์เรรา.[11] แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด กำลังมองถึงแมตช์ ของอาร์เซนอล ในการเก็บสถิติของการคว้าถ้วยชนะเลิศเอฟเอคัพเป็นสมัยที่ 13.[12]
เหตุการณ์ก่อนการแข่งขัน แก้
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
แมตช์ แก้
สรุปผลการแข่งขัน แก้
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
รายละเอียด แก้
| เชลซี | 1–0 | แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด |
|---|---|---|
อาซาร์  22' (ลูกโทษ) |
รายงาน |
          เชลซี
|
     แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด
|
|
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
ผู้ช่วยผู้ตัดสิน:[1]
|
ข้อมูลในแมตช์
|
อ้างอิง แก้
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 "Cup Final referee Michael Oliver humbled by wave of support". TheFA.com. The Football Association. 24 เมษายน ค.ศ. 2018. สืบค้นเมื่อ 24 เมษายน ค.ศ. 2018.
{{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|access-date=และ|date=(help) - ↑ "UEFA" (PDF). สืบค้นเมื่อ 22 April 2018.
- ↑ Begley, Emlyn (17 มกราคม ค.ศ. 2018). "Chelsea 1-1 Norwich City (5-3 pens)". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน ค.ศ. 2018.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=และ|date=(help) - ↑ Mullen, Andrew (28 มกราคม ค.ศ. 2018). "Chelsea 3-0 Newcastle United". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน ค.ศ. 2018.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=และ|date=(help) - ↑ 5.0 5.1 Begley, Emlyn (16 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2018). "Chelsea 4-0 Hull City". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน ค.ศ. 2018.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=และ|date=(help) - ↑ Abraham, Timothy (1 มกราคม ค.ศ. 1970). "Chelsea 2–0 Southampton". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน ค.ศ. 2018.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=และ|date=(help) - ↑ "Manchester United 2–0 Derby County". BBC. 22 เมษายน ค.ศ. 2018. สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน ค.ศ. 2018 – โดยทาง www.bbc.co.uk.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=และ|date=(help) - ↑ "Yeovil Town 0–4 Manchester United". 22 เมษายน ค.ศ. 2018. สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน ค.ศ. 2018 – โดยทาง www.bbc.co.uk.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=และ|date=(help) - ↑ "Huddersfield Town 0–2 Manchester United". 17 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2018. สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน ค.ศ. 2018 – โดยทาง www.bbc.co.uk.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=และ|date=(help) - ↑ "Manchester United 2–0 Brighton & Hove Albion". 17 มีนาคม ค.ศ. 2018. สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน ค.ศ. 2018 – โดยทาง www.bbc.co.uk.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=และ|date=(help) - ↑ "Manchester United 2–1 Tottenham Hotspur". 21 เมษายน ค.ศ. 2018. สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน ค.ศ. 2018 – โดยทาง www.bbc.co.uk.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=และ|date=(help) - ↑ Moallim, Mohamed (21 เมษายน ค.ศ. 2018). "Jose Mourinho says he has "too many critics"? as Man Utd equal another English football record". Squawka.com. สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน ค.ศ. 2018.
{{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=และ|date=(help)