เอฟเอคัพ รอบชิงชนะเลิศ 2017
เอฟเอคัพ รอบชิงชนะเลิศ ปี 2017 เป็นรอบชิงชนะเลิศครั้งที่ 136 ของเอฟเอคัพ, การแข่งขันฟุตบอลถ้วยที่เก่าแก่ที่สุดในโลก. ซึ่งจะจัดขึ้นในวันที่ 27 พฤษภาคม ค.ศ. 2017 ที่ สนามกีฬาเวมบลีย์ ในกรุงลอนดอน, ประเทศอังกฤษ และเป็นการตัดสินกันระหว่าง คู่ปรับตลอดกาลร่วมเมืองลอนดอน อาร์เซนอล และ เชลซี. ทีมชนะเลิศจะได้ผ่านเข้าสู่การแข่งขันฟุตบอล ยูฟ่ายูโรปาลีก ฤดูกาล 2017–18 ที่รอบแบ่งกลุ่ม.[2]
| รายการ | เอฟเอคัพ ฤดูกาล 2016–17 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| วันที่ | 27 พฤษภาคม ค.ศ. 2017 | ||||||
| สนาม | สนามกีฬาเวมบลีย์, ลอนดอน | ||||||
| ผู้เล่นยอดเยี่ยม ประจำนัด | อาเลกซิส ซานเชซ (อาร์เซนอล) | ||||||
| ผู้ตัดสิน | แอนโธนี เทย์เลอร์ | ||||||
| ผู้ชม | 89,472 คน | ||||||
| สภาพอากาศ | มีเมฆกระจายเป็นแห่งๆ 20 องศาเซลเซียส (68 องศาฟาเรนไฮต์)[1] | ||||||
เส้นทางสู่นัดชิงชนะเลิศ แก้
อาร์เซนอล แก้
| รอบ | คู่แข่งขัน | ผล |
|---|---|---|
| 3 | เพรสตัน นอร์ท เอนด์ (A) | 1–2 |
| 4 | เซาแทมป์ตัน (A) | 0–5 |
| 5 | ซัตตัน ยูไนเต็ด (A) | 0–2 |
| รอบก่อนรองชนะเลิศ | ลินคอล์น ซิตี (H) | 5–0 |
| รอบรองชนะเลิศ | แมนเชสเตอร์ซิตี (N) | 2–1 (a.e.t.) |
| ความหมาย: (h) = สนามทีมเหย้า; (a) = สนามทีมเยือน; (n) = สนามเป็นกลาง. | ||
อาร์เซนอล, ในฐานะทีมจาก พรีเมียร์ลีก, เริ่มต้นรายการนี้ในรอบสาม. พวกเขาได้ถูกจับสลากโดยออกไปเยือนทีมจาก อีเอฟแอลแชมเปียนชิป เพรสตัน นอร์ท เอนด์. ที่ ดีปเดล, อาร์เซนอล ชนะ 2–1 กับการทำประตูจาก แอรอน แรมซีย์ และ ออลีวีเย ฌีรู.[3] ในรอบสี่, อาร์เซนอลจับสลากพบกับทีมร่วมพรีเมียร์ลีก เซาแทมป์ตัน. ที่ เซนต์แมรีส์สเตเดียม, อาร์เซนอล ชนะ 5–0 กับสองประตูจาก แดนนี เวลเบก และ แฮต-ทริค จาก ทีโอ วอลคอตต์.[4] ในรอบห้า, อาร์เซนอลได้ถูกจับสลากพบกับทีมจากนอกลีก เนชันนัลลีก ไปเยือน ซัตตัน ยูไนเต็ด. ที่ แกนเดอร์ กรีน เลน, อาร์เซนอล ชนะ 2–0 กับประตูจาก ลูกัส เปเรซ และ วอลคอตต์.[5] การแข่งขันแมตช์นี้ยังถูกตั้งข้อสังเกตสำหรับผู้รักษาประตูสำรองของทีมซัตตัน ยูไนเต็ด เวย์น ชอว์ ถูกสอบสวนโดย เอฟเอ และ คณะกรรมาธิการการพนัน สำหรับการรับประทานพายด้านข้างสนามถึงแม้จะมีการเดิมพันราคาต่อรองซึ่งจากภาพถ่ายทอดสดทางโทรทัศน์เขาก็ทำเช่นนั้น.[6] ในรอบก่อนรองชนะเลิศ, อาร์เซนอลได้ถูกจับสลากเล่นแมตช์เหย้าพบกับทีมจากเนชันนัลลีก ลินคอล์น ซิตี. ที่ เอมิเรตส์สเตเดียม, อาร์เซนอล ชนะ 5–0 กับประตูจาก วอลคอตต์, ฌีรู, การทำเข้าประตูตัวเองหนึ่งประตูโดย ลุค วอเตอร์ฟอลล์, อาเลกซิส ซานเชซ และ แรมซีย์.[7] ในรอบรองชนะเลิศที่สนามเป็นกลาง เวมบลีย์ สเตเดียม, อาร์เซนอลลงเล่นพบกับทีมจากพรีเมียร์ลีก แมนเชสเตอร์ซิตี และกรุยทางเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศหลังจากเอาชนะ 2–1 กับประตูจาก นาโช มอนเรอัล และ ซานเชซ.[8]
เชลซี แก้
| รอบ | คู่แข่งขัน | ผล |
|---|---|---|
| 3 | ปีเตอร์โบโร ยูไนเต็ด (H) | 4–1 |
| 4 | เบรนท์ฟอร์ด (H) | 4–0 |
| 5 | วุลเวอร์แฮมป์ตัน วอนเดอเรอส์ (A) | 0–2 |
| รอบก่อนรองชนะเลิศ | แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด (H) | 1–0 |
| รอบรองชนะเลิศ | ทอตนัม ฮอตสเปอร์ (N) | 4–2 |
| ความหมาย: (h) = สนามทีมเหย้า; (a) = สนามทีมเยือน; (n) = สนามเป็นกลาง. | ||
.jpg)
เชลซียังเริ่มต้นในรอบสามตรงที่พวกเขาได้ถูกจับสลากเล่นในบ้านพบกับทีมจาก ลีกวัน ปีเตอร์โบโร ยูไนเต็ด. ที่สนาม สแตมฟอร์ด บริดจ์, เชลซี ชนะ 4–1 กับสองประตูจาก เปโดร และคนละประตูจาก มีชี บัตชัวยี และ วีลียัง ถึงแม้ว่ากัปตันสโมสร จอห์น เทร์รี จะมาโดนใบแดงไล่ออกจากสนาม.[9]
ในรอบสี่, พวกเขาได้ถูกจับสลากพบกับทีมจาก แชมเปียนชิป เบรนต์ฟอร์ด ที่บ้านของพวกเขา. เชลซี ชนะ 4–0 กับประตูจาก เปโดร, วีลียัง, บรานิสลาฟ อีวานอวิช และ บัตชัวยี.[10] ในรอบห้า, เชลซีได้ถูกจับสลากออกไปเยือนพบกับทีมจากแชมเปียนชิป วุลเวอร์แฮมป์ตัน วอนเดอเรอส์. ที่ สนามกีฬาโมลีนิวส์, เชลซี ชนะ 2–0 กับประตูจาก เปโดร และ เดียโก โกสตา.[11] ในรอบก่อนรองชนะเลิศ, พวกเขาได้ถูกจับสลากพบกับทีมร่วมพรีเมียร์ลีกและ แชมป์เก่าเอฟเอคัพ แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด. ที่ สแตมฟอร์ด บริดจ์, เชลซี ชนะ 1–0 โดยเป็นประตูชัยจาก เอ็นโกโล ก็องเต.[12] ในรอบรองชนะเลิศที่สนามกีฬาเวมบลีย์, เชลซีได้ถูกจับสลากพบกับทีมร่วมพรีเมียร์ลีกและ คู่แข่งร่วมเมืองลอนดอน, ทอตนัม ฮอตสเปอร์. เชลซีผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศด้วยชัยชนะ 4–2 กับสองประตูจาก วีลียัง และคนละประตูจาก เอแดน อาซาร์ และ เนมันยา มาติช.[13]
เหตุการณ์ก่อนการแข่งขัน แก้
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
รายละเอียด แก้
          อาร์เซนอล
|
     เชลซี
|
|
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
อ้างอิง แก้
- ↑ "History for London Heathrow, United Kingdom". Weather Wunderground. 27 May 2017. สืบค้นเมื่อ 28 May 2017.
- ↑ "2017–18 UEFA access list" (PDF). UEFA. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2019-05-02. สืบค้นเมื่อ 2017-04-23.
{{cite journal}}: Cite journal ต้องการ|journal=(help) - ↑ Rose, Gary (2017-01-07). "Preston North End 1–2 Arsenal". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 2017-04-23.
- ↑ McNulty, Phil (2017-01-28). "Southampton 0–5 Arsenal". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 2017-04-23.
- ↑ McNulty, Phil (2017-02-20). "Sutton United 0–2 Arsenal". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 2017-04-23.
- ↑ Aarons, Ed. "Wayne Shaw leaves Sutton United amid investigations over pie-eating stunt". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 2017-04-23.
- ↑ Rose, Gary (2017-03-11). "Arsenal 5–0 Lincoln City". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 2017-04-23.
- ↑ "Alexis Sanchez hits extra-time winner as Arsenal edge FA Cup thriller against Manchester City". Eurosport. 2017-02-17. สืบค้นเมื่อ 2017-04-23.
- ↑ Reddy, Luke (2017-01-08). "Chelsea 4–1 Peterborough United". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 2017-04-22.
- ↑ "Chelsea 4–0 Brentford". BBC Sport. 2017-01-28. สืบค้นเมื่อ 2017-04-22.
- ↑ "Wolverhampton Wanderers 0–2 Chelsea". BBC Sport. 2017-02-18. สืบค้นเมื่อ 2017-04-22.
- ↑ McNulty, Phil (2017-03-13). "Chelsea 1–0 Manchester United". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 2017-04-22.
- ↑ McNulty, Phil (2017-04-22). "Chelsea 4–2 Tottenham Hotspur". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 2017-04-22.