วิกิพีเดีย

นครเซบู

(เปลี่ยนทางจาก เซบูซิตี)

เซบูซิตี (เซบัวโน: Dakbayan sa Sugbu; ฟิลิปีโน: Lungsod ng Cebu) เป็นนครหนาแน่นในจังหวัดเซบู เขตกิตนางคาบีซายาอัน ประเทศฟิลิปปินส์ แต่ปกครองอย่างอิสระจากตัวจังหวัด ใน ค.ศ. 2015 มีประชากร 922,611 คน เป็นนครที่มีประชากรมากเป็นอันดับที่ 5 ของประเทศ และมากที่สุดในกลุ่มเกาะวิซายัส และใน ค.ศ. 2016 มีผู้ที่สามารถลงคะแนนเสียงเลือกตั้งได้ 630,003 คน เซบูซิตีถือเป็นศูนย์กลางสำคัญในด้านพาณิชยกรรม การค้า การศึกษา ของวิซายัส

เซบูซิตี

Dakbayan sa Sugbu
Lungsod ng Cebu
นครหนาแน่น
เซบูซิตี
เซบูซิตี
สมญา: 
นครราชินีแห่งแดนใต้
เมืองหลวงแห่งแรก
เมืองที่เก่าที่สุดของประเทศ
ที่ตั้งในจังหวัดเซบู
ที่ตั้งในจังหวัดเซบู
ประเทศ ฟิลิปปินส์
เขตกิตนางคาบีซายาอัน
จังหวัดเซบู (ในเชิงภูมิศาสตร์เท่านั้น)
District1st (North) and 2nd (South) districts of Cebu City
รวมตัวเป็นนคร24 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1937
บารังไกย์
รายการ
  • Adlaon
    Agsungot
    Apas
    Babag
    Bacayan
    Banilad
    Basak Pardo
    Basak San Nicolas
    Binaliw
    Bonbon
    Budlaan
    Buhisan
    Bulacao
    Buot-Taop
    Busay
    Calamba
    Cambinocot
    Capitol Site
    Carreta
    Cogon Pardo
    Cogon-Ramos
    Day‑as
    Duljo Fatima
    Ermita
    Guadalupe
    Guba
    Hipodromo
    Inayawan
    Kalubihan
    Kalunasan
    Kamagayan
    Kamputhaw
    Kasambagan
    Kinasang‑an
    Labangon
    Lahug
    Lorega-San Miguel
    Lusaran
    Luz
    Mabini
    Mabolo
    Malubog
    Mambaling
    Pahina Central
    Pahina San Nicolas
    Pamutan
    Parian
    Paril
    Pasil
    Pit‑os
    Poblacion Pardo
    Pulangbato
    Pung‑ol Sibugay
    Punta Princesa
    Quiot
    Sambag I
    Sambag II
    San Antonio
    San Jose
    San Nicolas Proper
    San Roque
    Santa Cruz
    Santo Niño
    Sapangdaku
    Sawang Calero
    Sinsin
    Sirao
    Suba (Suba San Nicolas)
    Sudlon I
    Sudlon II
    T. Padilla
    Tabunan
    Tag-bao
    Talamban
    Taptap
    Tejero (Villa Gonzalo)
    Tinago
    Tisa
    Toong
    Zapatera
การปกครอง
 • ประเภทSangguniang Panlungsod
 • นายกเทศมนตรีEdgardo Labella (PDP-Laban)
 • รองนายกเทศมนตรีMichael Rama (UNA)
พื้นที่[1]
 • นคร315.00 ตร.กม. (121.62 ตร.ไมล์)
 • รวมปริมณฑล1,062.88 ตร.กม. (410.38 ตร.ไมล์)
ความสูง5 เมตร (16 ฟุต)
ประชากร
 (ค.ศ. 2015)[2]
 • นคร922,611 คน
 • ความหนาแน่น2,900 คน/ตร.กม. (7,600 คน/ตร.ไมล์)
 • รวมปริมณฑล2,849,213 คน
 • ความหนาแน่นรวมปริมณฑล2,700 คน/ตร.กม. (6,900 คน/ตร.ไมล์)
 • ผู้เลือกตั้ง (2016)[3]630,003 คน คน
เดมะนิมCebuano
Cebuana
เขตเวลาUTC+8 (เวลามาตรฐานฟิลิปปินส์)
รหัสไปรษณีย์6000
ไอดีดี : รหัสโทรศัพท์ +63 (0)32
ระดับรายได้ระดับที่ 1
PSGC072217000
เว็บไซต์www.cebucity.gov.ph

เซบูซิตีตั้งอยู่ทางตะวันออกตอนกลางของเกาะเซบู และเป็นศูนย์กลางของเขตมหานครเซบู ซึ่งครอบคลุมพื้นที่ของนครคาร์คาร์, ดาเนา, ลาปู-ลาปู, มันดาอูเว, นากา, ตาลิไซ และเทศบาลอีกหลายแห่ง เมโทรเซบูมีประชากร 2,849,213 คน (ค.ศ. 2015) เป็นเขตมหานครที่มีประชากรมากเป็นอันดับที่สองของประเทศ รองจากเมโทรมะนิลาบนเกาะลูซอน[4]

เซบูซิตี เป็นนครที่เก่าแก่ที่สุดของฟิลิปปินส์ เนื่องจากจักรวรรดิสเปนเดินทางมาตั้งถิ่นฐานที่นี่เป็นที่แรก[5] และเป็นเมืองหลวงแห่งแรกของประเทศ ที่นี่ถือศูนย์รวมคริสตศาสนิกชนแห่งตะวันออกไกล และเป็นมหานครที่ใหญ่เป็นอันดับที่สองของประเทศรองจากเมโทรมะนิลา[6][7][8][9]

เซบูซิตีมีท่าเรือขนส่งสินค้าขนาดใหญ่ และเป็นที่ตั้งของบริษัทขนส่งหลายแห่ง ทางทิศตะวันออกของนครก็มีช่องแคบและเกาะมักตัน

ภูมิศาสตร์แก้ไข

เซบูซิตีมีพื้นที่ 315 ตารางกิโลเมตร (122 ตารางไมล์) มีอาณาเขตติดต่อกับนครและเมืองอื่น ๆ ดังนี้

  • ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ติดกับมันดาอูเว และเมืองโคนโซลาซิโอน
  • ทิศตะวันตก ติดกับนครโตเลโด เมืองบาลัมบัน และอัสตูรีอัส
  • ทิศใต้ ติดกับนครตาลีไซ และเมืองมิงลานิลลา
  • ทิศตะวันออก ติดกับช่องแคบมักตัน ซึ่งเป็นที่ตั้งของนครลาปู-ลาปู ถัดไปคือเกาะโบโฮล

  • ย่านทางทิศเหนือ

  • ย่านทางทิศเหนือ

  • ท่าเรือเซบูซิตี

ภูมิอากาศแก้ไข

เซบูซิตีมีภูมิอากาศแบบมรสุมเขตร้อน โดยจะมีฤดูฝนที่ยาว และฤดูแล้งที่สั้น ซึ่งฤดูแล้งมีเพียงสองเดือนเท่านั้น คือมีนาคมและเมษายน อุณหภูมิโดยเฉลี่ยต่อปีอยู่ที่ 27 องศาเซลเซียส (81 องศาฟาเรนไฮต์) ถึง 29 องศาเซลเซียส (84 องศาฟาเรนไฮต์) บริมาณน้ำฝนต่อปีอยู่ที่ 1,700 มิลลิเมตร (67 นิ้ว)

ประชากรแก้ไข

ภาษาในเซบูซิตี (2010)
ภาษา ผู้ใช้
เซบัวโน
  
 913,324
ตากาล็อก
  
 2,298
อังกฤษ
  
 1,356
ฮีลีไกโนน
  
 724
อื่น ๆ
  
 2,646

ใน ค.ศ. 2007 มีประชากร 799,762 คน ต่อมาใน ค.ศ. 2010 ประชากรเพิ่มขึ้นเป็น 866,171 คน จาก 161,151 ครัวเรือน และใน ค.ศ. 2016 มีผู้ที่สามารถลงคะแนนเสียงเลือกตั้งได้ 630,003 คน หมายความว่ามีประชากรร้อยละ 18 ที่มีอายุตั้งแต่ 18 ปีขึ้นไป ประชากรส่วนใหญ่พูดภาษาเซบัวโน[11]

ศาสนาแก้ไข

ศาสนาหลักคือ ศาสนาคริสต์ นิกายโรมันคาทอลิก โดยมีผู้นับถือ 80% ของประชากรทั้งหมด ชาวคริสต์ส่วนที่เหลือก็นับถือนิกายโปรเตสแตนต์ ศาสนาอื่น ๆ ได้แก่ ศาสนาอิสลาม ศาสนาฮินดู และศาสนาพุทธ

เศรษฐกิจแก้ไข

คำว่า เซบู มาจากการรวมกันของ "เซบู" และ "บูม" เป็นคำที่ใช้สื่อถึงการพัฒนาทางเศรษฐกิจที่รวดเร็วของจังหวัดเซบูและเซบูซิตีในช่วงคริสตทศวรรษ 1990[12]

เซบูซิตีมีเกาะ ชายหาด โรงแรม รีสอร์ต จุดดำน้ำ และสถานที่ทางประวัติศาสตร์หลายแห่ง ทำให้มีนักท่องเที่ยวเดินทางเข้ามามาก สามารถเดินทางมาที่นี่ได้โดยทางอากาศและทางทะเล เซบูซิตียังเป็นประตูสู่ฟิลิปปินส์ตอนกลางและตอนใต้อีกด้วย ท่าเรือเซบูเป็นท่าเรือที่ใหญ่เป็นอันดับที่สองของประเทศ รองจากท่าเรือมะนิลา[13]

ตัวนครเป็นศูนย์กลางอุตสาหกรรมการจ้างทำกระบวนการธุรกิจที่สำคัญ โดยใน ค.ศ. 2013 เซบูถูกจัดอันดับที่ 8 "จุดหมายปลายทางการจ้างทำกระบวนการธุรกิจ 100 แห่งของโลก" จัดทำโดยบริษัทโทลอนส์[14][15] ใน ค.ศ. 2012 มีรายได้จากการจ้างทำกระบวนการธุรกิจไอทีในเซบู 484 ล้านดอลลาร์สหรัฐ[16]

การท่องเที่ยวแก้ไข

การท่องเที่ยวคือเป็นอุตสาหกรรมหลักที่สำคัญของนคร เซบูซิตีเคยเป็นเจ้าภาพการประชุมการท่องเที่ยวอาเซียนใน ค.ศ. 1998 และการประชุมการท่องเที่ยวเอเชียตะวันออกในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2002

มีสิ่งก่อสร้างในยุคอาณานิคมของสเปนหลายแห่ง อาทิ ป้อมซันเปโดร, Basilica del Santo Niño, Magellan's Cross และอาสนวิหารมหานครเซบู[17] นอกจากนี้ก็ยัง Museo Sugbo, พิพิธภัณฑ์คาซา โกโรร์โด และวัดเต๋าเซบู

การขนส่งแก้ไข

 
ท่าอากาศยานนานาชาติมักตัน–เซบู

สามารถเดินทางอากาศยานมาลงที่ท่าอากาศยานนานาชาติมักตัน–เซบู ซึ่งตั้งอยู่ที่นครลาปู-ลาปู มีเที่ยวบินไปยังต่างประเทศโดยตรง อาทิ ฮ่องกง มาเลเซีย สิงคโปร์ ญี่ปุ่น จีน ไต้หวัน ดูไบ เกาหลีใต้ และรัสเซีย[18][19] นอกจากนี้ยังสามารถเดินทางไปยังจุดหมายในทวีปอื่น ๆ โดยการเปลี่ยนเครื่องบินที่ท่าอากาศยานนานาชาตินินอย อากีโน ส่วนการขนส่งทางทะเล ท่าเรือเซบูซึ่งให้บริการโดยการท่าเรือเซบู มีเรือเดินทางมาที่นี่ประมาณ 80% ของประเทศ และมีเส้นทางเรือให้บริการไปยังวิซายัสและมินดาเนา[13]

การขนส่งภายในตัวนคร ได้แก่ รถจี๊ปนีย์ รถโดยสารประจำทาง รถแท็กซี่ และมีโครงการรถโดยสารประจำทางด่วนพิเศษตั้งแต่ ค.ศ. 2012[20][21] โครงการนี้คาดว่าจะมีผู้โดยสาร 330,000 คนต่อวัน และจะมีรถโดยสารให้บริการ 176 คัน จำนวนสถานีทั้งหมด 33 สถานี[22][23] โครงการนี้มีชื่อว่า ทรานส์เซบู และถูกตั้งเป้าให้เปิดใช้งานภายใน ค.ศ. 2017[24] แต่ปัจจุบันโครงการนี้ล่าช้ากว่ากำหนดประมาณสองปี และค่าใช้จ่ายโครงการเพิ่มสูงถึง 180 ล้านดอลลาร์สหรัฐ[25]

เมืองพี่น้องแก้ไข

ต่างประเทศ
ในประเทศ

อ้างอิงแก้ไข

  1. ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2018-03-13. สืบค้นเมื่อ 2018-04-26.
  2. ↑ https://www.psa.gov.ph/sites/default/files/attachments/hsd/pressrelease/R07.xlsx
  3. ↑ "2016 National and Local Elections Statistics".
  4. ↑ "Highlights of the Philippine Population 2015 Census of Population | Philippine Statistics Authority". psa.gov.ph. สืบค้นเมื่อ 2016-10-31.
  5. ↑ "History of Cebu". Cebu City Tour. สืบค้นเมื่อ February 22, 2013.
  6. ↑ "Cebu & Philippines - International Eucharistic Congress 2016". สืบค้นเมื่อ 24 June 2016.
  7. ↑ "Cebu—Cradle of the Philippine Church and Seat of Far-East Christianity." International Eucharistic Congress 2016, December 4, 2014, accessed December 4, 2014, http://iec2016.ph/wp-content/uploads/2014/12/Cebu%E2%80%94Cradle-of-the-Philippine-Church-and-Seat-of-Far-East-Christianity.pdf
  8. ↑ "Cebu Archdiocese Philippines - Archdiocese of Cebu Philippines - Ucanews". คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2016-03-03. สืบค้นเมื่อ 24 June 2016.
  9. ↑ Aeon (29 December 2014). "'Cradle of Christianity' or 'Seat of Christianity' in the Far East?". คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2016-04-09. สืบค้นเมื่อ 24 June 2016.
  10. ↑ "Climatological Normals of the Philippines (1951-1985) (PAGASA 1987)" (PDF). PAGASA. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2013-05-16. สืบค้นเมื่อ 18 April 2016.
  11. ↑ "Statistical Tables on Sample Variables from the results of 2010 Census of Population and Housing - Cebu".
  12. ↑ Cebu Daily News, Fernando Fajardo (11 มกราคม 2556). "Has 'Ceboom' returned?". คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 13 มกราคม 2556. Unknown parameter |deadurl= ignored (help); Check date values in: |date=, |archivedate= (help)CS1 maint: ref=harv (link)
  13. ↑ 13.0 13.1 Victorina Zosa (August 2004). "Philippine – Japan Economic Linkages: A Case Study of Cebu" (PDF). Discussion Paper Series No. 2004-33. Philippine Institute for Development Studies. สืบค้นเมื่อ 16 March 2017.
  14. ↑ "Cebu rises to 8th best site for BPOs". Sun Star Cebu. สืบค้นเมื่อ March 18, 2013.
  15. ↑ "Metro Manila, Cebu among top global BPO destinations". Yahoo! Philippines. สืบค้นเมื่อ March 18, 2013.
  16. ↑ "Non-voice overtakes voice operation in Cebu". Sun Star Cebu. สืบค้นเมื่อ June 25, 2013.
  17. ↑ Department of Tourism Philippines official website page on Cebu. Accessed 28 September 2009.
  18. ↑ Cebu Pacific Air (18 กรกฎาคม 2549). "Cebu Pacific adds flights to Cagayan de Oro, Tacloban and Tagbilaran to meet demand". คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2019-11-01. สืบค้นเมื่อ 2018-04-26. Check date values in: |date= (help)
  19. ↑ "Mactan Cebu airport to set aside P300M for expansion". คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2008-09-16. สืบค้นเมื่อ 2018-04-26.
  20. ↑ Mosqueda, M. W. (30 May 2014). "NEDA okays bus rapid transit system for Cebu". Manila Bulletin. สืบค้นเมื่อ 23 September 2015.
  21. ↑ "Funding for Cebu Bus Rapid Transit system approved". Rappler. 27 August 2014. สืบค้นเมื่อ 23 September 2015.
  22. ↑ Agcaoili, L. (8 June 2015). "DOTC eyes consultant for P10.6-B bus rapid transit system in Cebu". The Philippine Star. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2016-01-06. สืบค้นเมื่อ 23 September 2015.
  23. ↑ "Gov't signs WB loan for Cebu bus rapid transit project". Rappler. 31 October 2014. สืบค้นเมื่อ 23 September 2015.
  24. ↑ Montalbo, C. M. (10 April 2015). "The dignity of travel: The Cebu BRT project". คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2015-04-24. สืบค้นเมื่อ 23 September 2014.
  25. ↑ https://en.wikipedia.org/wiki/Cebu_City#CITEREFCebu_Daily_News2017
  26. ↑ "Sister Cities, Public Relations". Guadalajara municipal government. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2 มีนาคม 2555. สืบค้นเมื่อ 12 มีนาคม 2556. Check date values in: |accessdate=, |archivedate= (help)
  27. ↑ "Haarlemmermeer Officials sojourn here". City of Cebu. สืบค้นเมื่อ 9 ธันวาคม 2559. Check date values in: |accessdate= (help)[ลิงก์เสีย]
  28. ↑ "C7th Multi-city Youth exchange : A Success!". City of Cebu. สืบค้นเมื่อ 9 ธันวาคม 2559. Check date values in: |accessdate= (help)[ลิงก์เสีย]
  29. ↑ "Cebu, Portugal municipality formalize sister-city deal". Manila Bulletin. 30 ตุลาคม 2557. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 25 ธันวาคม 2557. สืบค้นเมื่อ 26 ธันวาคม 2557. Unknown parameter |deadurl= ignored (help); Check date values in: |accessdate=, |date=, |archivedate= (help)
  30. ↑ "Let's not reject old allies". Sun Star Cebu. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2016-12-27. สืบค้นเมื่อ 10 ธันวาคม 2559. Check date values in: |accessdate= (help)
  31. ↑ "Seattle International Sister City: Cebu, Philippines". City of Seattle. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 22 มีนาคม 2557. สืบค้นเมื่อ 7 มิถุนายน 2557. Check date values in: |accessdate=, |archivedate= (help)
  32. ↑ "Sister cities". Vladivostok city administration (ภาษารัสเซีย). คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2016-06-08. สืบค้นเมื่อ 3 ตุลาคม 2557. Check date values in: |accessdate= (help)
  33. ↑ "Rama renews ties with Xiamen City". philstar.com. สืบค้นเมื่อ 12 กรกฎาคม 2557. Check date values in: |accessdate= (help)
  34. ↑ "Cebu Yokohama Cities joint survey mission". City of Cebu. สืบค้นเมื่อ 9 ธันวาคม 2559. Check date values in: |accessdate= (help)[ลิงก์เสีย]

บรรณานุกรมแก้ไข

แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=นครเซบู&oldid=10123527"