เปิดเมนูหลัก
วิกิพีเดีย

นครเซบู

(เปลี่ยนทางจาก เซบูซิตี)

เซบูซิตี (เซบัวโน: Dakbayan sa Sugbu; ฟิลิปีโน: Lungsod ng Cebu) เป็นนครหนาแน่นในจังหวัดเซบู เขตกิตนางคาบีซายาอัน ประเทศฟิลิปปินส์ แต่ปกครองอย่างอิสระจากตัวจังหวัด ในปี ค.ศ. 2015 มีประชากร 922,611 คน เป็นนครที่มีประชากรมากเป็นอันดับที่ 5 ของประเทศ และมากที่สุดในกลุ่มเกาะวิซายัส และในปี ค.ศ. 2016 มีผู้ที่สามารถลงคะแนนเสียงเลือกตั้งได้ 630,003 คน เซบูซิตีถือเป็นศูนย์กลางสำคัญในด้านพาณิชยกรรม การค้า การศึกษา ของวิซายัส

เซบูซิตี

Dakbayan sa Sugbu
Lungsod ng Cebu
นครหนาแน่น
เซบูซิตี
เซบูซิตี
สมญา: นครราชินีแห่งแดนใต้
เมืองหลวงแห่งแรก
เมืองที่เก่าที่สุดของประเทศ
ที่ตั้งในจังหวัดเซบู
ที่ตั้งในจังหวัดเซบู
ประเทศ ฟิลิปปินส์
เขตกิตนางคาบีซายาอัน
จังหวัดเซบู (ในเชิงภูมิศาสตร์เท่านั้น)
District1st (North) and 2nd (South) districts of Cebu City
รวมตัวเป็นนคร24 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1937
บารังไกย์
การปกครอง
 • ประเภทSangguniang Panlungsod
 • นายกเทศมนตรีTomas Osmeña (LP)
 • รองนายกเทศมนตรีEdgar Labella (UNA)
พื้นที่[1]
 • นคร315.00 ตร.กม. (121.62 ตร.ไมล์)
 • เขตปริมณฑล1,062.88 ตร.กม. (410.38 ตร.ไมล์)
ความสูง5 เมตร (16 ฟุต)
ประชากร (ค.ศ. 2015)[2]
 • นคร922,611
 • ความหนาแน่น2,900 คน/ตร.กม. (7,600 คน/ตร.ไมล์)
 • เขตปริมณฑล2,849,213
 • ความหนาแน่นเขตปริมณฑล2,700 คน/ตร.กม. (6,900 คน/ตร.ไมล์)
 • ผู้เลือกตั้ง (2016)[3]630,003 คน
เดมะนิมCebuano
Cebuana
เขตเวลาเวลามาตรฐานฟิลิปปินส์ (UTC+8)
รหัสไปรษณีย์6000
ไอดีดี : รหัสโทรศัพท์ +63 (0)32
ระดับรายได้ระดับที่ 1
PSGC 072217000
เว็บไซต์www.cebucity.gov.ph

เซบูซิตีตั้งอยู่ทางตะวันออกตอนกลางของเกาะเซบู และเป็นศูนย์กลางของเขตมหานครเซบู ซึ่งครอบคลุมพื้นที่ของนครคาร์คาร์, ดาเนา, ลาปู-ลาปู, มันดาอูเว, นากา, ตาลิไซ และเทศบาลอีกหลายแห่ง เมโทรเซบูมีประชากร 2,849,213 คน (ค.ศ. 2015) เป็นเขตมหานครที่มีประชากรมากเป็นอันดับที่สองของประเทศ รองจากเมโทรมะนิลาบนเกาะลูซอน[4]

เซบูซิตี เป็นนครที่เก่าแก่ที่สุดของฟิลิปปินส์ เนื่องจากจักรวรรดิสเปนเดินทางมาตั้งถิ่นฐานที่นี่เป็นที่แรก[5] และเป็นเมืองหลวงแห่งแรกของประเทศ ที่นี่ถือศูนย์รวมคริสตศาสนิกชนแห่งตะวันออกไกล และเป็นมหานครที่ใหญ่เป็นอันดับที่สองของประเทศรองจากเมโทรมะนิลา[6][7][8][9]

เซบูซิตีมีท่าเรือขนส่งสินค้าขนาดใหญ่ และเป็นที่ตั้งของบริษัทขนส่งหลายแห่ง ทางทิศตะวันออกของนครก็มีช่องแคบและเกาะมักตัน

เนื้อหา

ภูมิศาสตร์แก้ไข

เซบูซิตีมีพื้นที่ 315 กม² (122 sq mi) มีอาณาเขตติดต่อกับนครและเมืองอื่น ๆ ดังนี้

  • ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ติดกับมันดาอูเว และเมืองโคนโซลาซิโอน
  • ทิศตะวันตก ติดกับนครโตเลโด เมืองบาลัมบัน และอัสตูรีอัส
  • ทิศใต้ ติดกับนครตาลีไซ และเมืองมิงลานิลลา
  • ทิศตะวันออก ติดกับช่องแคบมักตัน ซึ่งเป็นที่ตั้งของนครลาปู-ลาปู ถัดไปคือเกาะโบโฮล

  • ย่านทางทิศเหนือ

  • ย่านทางทิศเหนือ

  • ท่าเรือเซบูซิตี

ภูมิอากาศแก้ไข

เซบูซิตีมีภูมิอากาศแบบมรสุมเขตร้อน โดยจะมีฤดูฝนที่ยาว และฤดูแล้งที่สั้น ซึ่งฤดูแล้งมีเพียงสองเดือนเท่านั้น คือมีนาคมและเมษายน อุณหภูมิโดยเฉลี่ยต่อปีอยู่ที่ 27 °C (81 °F) ถึง 29 °C (84 °F) บริมาณน้ำฝนต่อปีอยู่ที่ 1,700 มม. (67 นิ้ว)

ประชากรแก้ไข

ภาษาในเซบูซิตี (2010)
ภาษา ผู้ใช้
เซบัวโน
  
 913,324
ตากาล็อก
  
 2,298
อังกฤษ
  
 1,356
ฮีลีไกโนน
  
 724
อื่น ๆ
  
 2,646

ในปี ค.ศ. 2007 มีประชากร 799,762 คน ต่อมาในปี ค.ศ. 2010 ประชากรเพิ่มขึ้นเป็น 866,171 คน จาก 161,151 ครัวเรือน และใน ค.ศ. 2016 มีผู้ที่สามารถลงคะแนนเสียงเลือกตั้งได้ 630,003 คน หมายความว่ามีประชากรร้อยละ 18 ที่มีอายุตั้งแต่ 18 ปีขึ้นไป ประชากรส่วนใหญ่พูดภาษาเซบัวโน[11]

ศาสนาแก้ไข

ศาสนาหลักคือ ศาสนาคริสต์ นิกายโรมันคาทอลิก โดยมีผู้นับถือ 80% ของประชากรทั้งหมด ชาวคริสต์ส่วนที่เหลือก็นับถือนิกายโปรเตสแตนต์ ศาสนาอื่น ๆ ได้แก่ ศาสนาอิสลาม ศาสนาฮินดู และศาสนาพุทธ

เศรษฐกิจแก้ไข

คำว่า เซบู มาจากการรวมกันของ "เซบู" และ "บูม" เป็นคำที่ใช้สื่อถึงการพัฒนาทางเศรษฐกิจที่รวดเร็วของจังหวัดเซบูและเซบูซิตีในช่วงคริสตทศวรรษ 1990[12]

เซบูซิตีมีเกาะ ชายหาด โรงแรม รีสอร์ต จุดดำน้ำ และสถานที่ทางประวัติศาสตร์หลายแห่ง ทำให้มีนักท่องเที่ยวเดินทางเข้ามามาก สามารถเดินทางมาที่นี่ได้โดยทางอากาศและทางทะเล เซบูซิตียังเป็นประตูสู่ฟิลิปปินส์ตอนกลางและตอนใต้อีกด้วย ท่าเรือเซบูเป็นท่าเรือที่ใหญ่เป็นอันดับที่สองของประเทศ รองจากท่าเรือมะนิลา[13]

ตัวนครเป็นศูนย์กลางอุตสาหกรรมการจ้างทำกระบวนการธุรกิจที่สำคัญ โดยในปี ค.ศ. 2013 เซบูถูกจัดอันดับที่ 8 "จุดหมายปลายทางการจ้างทำกระบวนการธุรกิจ 100 แห่งของโลก" จัดทำโดยบริษัทโทลอนส์[14][15] ในปี ค.ศ. 2012 มีรายได้จากการจ้างทำกระบวนการธุรกิจไอทีในเซบู 484 ล้านดอลลาร์สหรัฐ[16]

การท่องเที่ยวแก้ไข

การท่องเที่ยวคือเป็นอุตสาหกรรมหลักที่สำคัญของนคร เซบูซิตีเคยเป็นเจ้าภาพการประชุมการท่องเที่ยวอาเซียนในปี ค.ศ. 1998 และการประชุมการท่องเที่ยวเอเชียตะวันออกในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2002

มีสิ่งก่อสร้างในยุคอาณานิคมของสเปนหลายแห่ง อาทิ ป้อมซันเปโดร, Basilica del Santo Niño, Magellan's Cross และอาสนวิหารมหานครเซบู[17] นอกจากนี้ก็ยัง Museo Sugbo, พิพิธภัณฑ์คาซา โกโรร์โด และวัดเต๋าเซบู

การขนส่งแก้ไข

 
ท่าอากาศยานนานาชาติมักตัน–เซบู

สามารถเดินทางอากาศยานมาลงที่ท่าอากาศยานนานาชาติมักตัน–เซบู ซึ่งตั้งอยู่ที่นครลาปู-ลาปู มีเที่ยวบินไปยังต่างประเทศโดยตรง อาทิ ฮ่องกง มาเลเซีย สิงคโปร์ ญี่ปุ่น จีน ไต้หวัน ดูไบ เกาหลีใต้ และรัสเซีย[18][19] นอกจากนี้ยังสามารถเดินทางไปยังจุดหมายในทวีปอื่น ๆ โดยการเปลี่ยนเครื่องบินที่ท่าอากาศยานนานาชาตินินอย อากีโน ส่วนการขนส่งทางทะเล ท่าเรือเซบูซึ่งให้บริการโดยการท่าเรือเซบู มีเรือเดินทางมาที่นี่ประมาณ 80% ของประเทศ และมีเส้นทางเรือให้บริการไปยังวิซายัสและมินดาเนา[13]

การขนส่งภายในตัวนคร ได้แก่ รถจี๊ปนีย์ รถโดยสารประจำทาง รถแท็กซี่ และมีโครงการรถโดยสารประจำทางด่วนพิเศษตั้งแต่ปี ค.ศ. 2012[20][21] โครงการนี้คาดว่าจะมีผู้โดยสาร 330,000 คนต่อวัน และจะมีรถโดยสารให้บริการ 176 คัน จำนวนสถานีทั้งหมด 33 สถานี[22][23] โครงการนี้มีชื่อว่า ทรานส์เซบู และถูกตั้งเป้าให้เปิดใช้งานภายในปี ค.ศ. 2017[24] แต่ปัจจุบันโครงการนี้ล่าช้ากว่ากำหนดประมาณสองปี และค่าใช้จ่ายโครงการเพิ่มสูงถึง 180 ล้านดอลลาร์สหรัฐ[25]

เมืองพี่น้องแก้ไข

อ้างอิงแก้ไข

  1. ↑ http://nap.psa.gov.ph/activestats/psgc/municipality.asp?muncode=072217000&regcode=07&provcode=22
  2. ↑ https://www.psa.gov.ph/sites/default/files/attachments/hsd/pressrelease/R07.xlsx
  3. ↑ "2016 National and Local Elections Statistics".
  4. ↑ "Highlights of the Philippine Population 2015 Census of Population | Philippine Statistics Authority". psa.gov.ph. สืบค้นเมื่อ 2016-10-31.
  5. ↑ "History of Cebu". Cebu City Tour. สืบค้นเมื่อ February 22, 2013.
  6. ↑ "Cebu & Philippines - International Eucharistic Congress 2016". สืบค้นเมื่อ 24 June 2016.
  7. ↑ "Cebu—Cradle of the Philippine Church and Seat of Far-East Christianity." International Eucharistic Congress 2016, December 4, 2014, accessed December 4, 2014, http://iec2016.ph/wp-content/uploads/2014/12/Cebu%E2%80%94Cradle-of-the-Philippine-Church-and-Seat-of-Far-East-Christianity.pdf
  8. ↑ "Cebu Archdiocese Philippines - Archdiocese of Cebu Philippines - Ucanews". สืบค้นเมื่อ 24 June 2016.
  9. ↑ Aeon (29 December 2014). "'Cradle of Christianity' or 'Seat of Christianity' in the Far East?". สืบค้นเมื่อ 24 June 2016.
  10. ↑ "Climatological Normals of the Philippines (1951-1985) (PAGASA 1987)" (PDF). PAGASA. สืบค้นเมื่อ 18 April 2016.
  11. ↑ "Statistical Tables on Sample Variables from the results of 2010 Census of Population and Housing - Cebu".
  12. ↑ Cebu Daily News, Fernando Fajardo (11 มกราคม 2556). "Has 'Ceboom' returned?". Archived from the original on 13 มกราคม 2556.
  13. ↑ 13.0 13.1 Victorina Zosa (August 2004). "Philippine – Japan Economic Linkages: A Case Study of Cebu" (PDF). Discussion Paper Series No. 2004-33. Philippine Institute for Development Studies. สืบค้นเมื่อ 16 March 2017.
  14. ↑ "Cebu rises to 8th best site for BPOs". Sun Star Cebu. สืบค้นเมื่อ March 18, 2013.
  15. ↑ "Metro Manila, Cebu among top global BPO destinations". Yahoo! Philippines. สืบค้นเมื่อ March 18, 2013.
  16. ↑ "Non-voice overtakes voice operation in Cebu". Sun Star Cebu. สืบค้นเมื่อ June 25, 2013.
  17. ↑ Department of Tourism Philippines official website page on Cebu. Accessed 28 September 2009.
  18. ↑ Cebu Pacific Air (18 กรกฎาคม 2549). "Cebu Pacific adds flights to Cagayan de Oro, Tacloban and Tagbilaran to meet demand".
  19. ↑ "Mactan Cebu airport to set aside P300M for expansion".
  20. ↑ Mosqueda, M. W. (30 May 2014). "NEDA okays bus rapid transit system for Cebu". Manila Bulletin. สืบค้นเมื่อ 23 September 2015.
  21. ↑ "Funding for Cebu Bus Rapid Transit system approved". Rappler. 27 August 2014. สืบค้นเมื่อ 23 September 2015.
  22. ↑ Agcaoili, L. (8 June 2015). "DOTC eyes consultant for P10.6-B bus rapid transit system in Cebu". The Philippine Star. สืบค้นเมื่อ 23 September 2015.
  23. ↑ "Gov't signs WB loan for Cebu bus rapid transit project". Rappler. 31 October 2014. สืบค้นเมื่อ 23 September 2015.
  24. ↑ Montalbo, C. M. (10 April 2015). "The dignity of travel: The Cebu BRT project". สืบค้นเมื่อ 23 September 2014.
  25. ↑ https://en.wikipedia.org/wiki/Cebu_City#CITEREFCebu_Daily_News2017
  26. ↑ "Sister Cities, Public Relations". Guadalajara municipal government. Archived from the original on 2 มีนาคม 2555. สืบค้นเมื่อ 12 มีนาคม 2556.
  27. ↑ "Haarlemmermeer Officials sojourn here". City of Cebu. สืบค้นเมื่อ 9 ธันวาคม 2559.
  28. ↑ "C7th Multi-city Youth exchange : A Success!". City of Cebu. สืบค้นเมื่อ 9 ธันวาคม 2559.
  29. ↑ "Cebu, Portugal municipality formalize sister-city deal". Manila Bulletin. 30 ตุลาคม 2557. Archived from the original on 25 ธันวาคม 2557. สืบค้นเมื่อ 26 ธันวาคม 2557.
  30. ↑ "Let's not reject old allies". Sun Star Cebu. สืบค้นเมื่อ 10 ธันวาคม 2559.
  31. ↑ "Seattle International Sister City: Cebu, Philippines". City of Seattle. Archived from the original on 22 มีนาคม 2557. สืบค้นเมื่อ 7 มิถุนายน 2557.
  32. ↑ "Sister cities". Vladivostok city administration (in รัสเซีย). สืบค้นเมื่อ 3 ตุลาคม 2557.
  33. ↑ "Rama renews ties with Xiamen City". philstar.com. สืบค้นเมื่อ 12 กรกฎาคม 2557.
  34. ↑ "Cebu Yokohama Cities joint survey mission". City of Cebu. สืบค้นเมื่อ 9 ธันวาคม 2559.

บรรณานุกรมแก้ไข

แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข

ดึงข้อมูลจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=นครเซบู&oldid=7689328"