เขตกิตนางคาบีซายาอัน

เขตกิตนางคาบีซายาอัน (เซบัวโน: Tunga-tungang Kabisay-an; ฟิลิปปินส์: Gitnang Kabisayaan) หรือ เขตที่ 7 เป็นเขตหนึ่งของประเทศฟิลิปปินส์ ประกอบด้วย 4 จังหวัด (จังหวัดโบโฮล, จังหวัดเซบู, จังหวัดเนโกรสโอเรียนตัล และจังหวัดซีกีฮอร์) และ 3 นครที่มีประชากรสูง (นครเซบู, ลาปู-ลาปู และมันดาเว) เกาะที่สำคัญได้แก่ เซบู, โบโฮล, ซีกีฮอร์ และเนโกรส ศูนย์กลางของเขตนี้คือ นครเซบู เขตนี้มีเนื้อที่ประมาณ 15,895.66 ตารางกิโลเมตร และมีประชากร 7,396,898 คน ถือว่าเป็นเขตที่มีประชากรมากสุดอันดับที่ 2 ของหมู่เกาะวิซายัส

เขตกิตนางคาบีซายาอัน

Region VII
เนินเขาช็อกโกแลต
แผนที่ของประเทศฟิลิปปินส์แสดงที่ตั้งของเขตกิตนางคาบีซายาอัน
ประเทศ ฟิลิปปินส์
หมู่เกาะวิซายัส
ศูนย์กลางการบริหารเขตนครเซบู
พื้นที่
 • ทั้งหมด15,895.66 ตร.กม. (6,137.35 ตร.ไมล์)
ประชากร
 (ค.ศ. 2015[1])
 • ทั้งหมด7,396,898 คน
 • ความหนาแน่น470 คน/ตร.กม. (1,200 คน/ตร.ไมล์)
เขตเวลาUTC+8 (PST)
จังหวัด
เมือง
เทศบาล97
บารังไกย์2,446
ผู้แทนราษฎร11
ภาษา

ในวันที่ 29 พฤษภาคม ค.ศ. 2015 เขตนี้เสียจังหวัดเนโกรสโอเรียนตัลให้แก่เขตหมู่เกาะเนกรอส อย่างไรก็ดี จังหวัดนี้ได้กลับสู่เขตกิตนางคาบีซายาอัน เมื่อวันที่ 9 สิงหาคม ค.ศ. 2017

ภูมิศาสตร์

แก้

เขตกิตนางคาบีซายาอัน ประกอบด้วยเกาะจังหวัดใหญ่ 2 เกาะ คือ เซบู และโบโฮล นอกจากนี้ยังมีเกาะเล็กอย่างซีกีฮอร์ และซีกตะวันออกของเกาะเนโกรส เขตนี้ยังรวมไปถึงช่องแคบเซบูและช่องแคบตานอนอีกด้วย เขตนี้ติดต่อกับทะเลวิซายันทางทิศเหนือ, ติดกับเขตคันลูรังคาบีซายาอันทางทิศตะวันตก, ติดกับทะเลโบโฮลทางทิศใต้ และติดกับทะเลคาโมเตสกับเกาะเลเตทางทิศตะวันออก

เขตการปกครอง

แก้

ประกอบด้วย 4 จังหวัด และ 3 นครอิสระ

จังหวัด
หรือ
นครที่มีประชากรสูง
เมืองหลัก ประชากร (ค.ศ. 2015)[2] เนื้อที่[3] ความหนาแน่น นคร เทศบาล บารังไกย์
ตร.กม. ตร.ไมล์ /ตร.กม. /ตร.ไมล์
จังหวัดโบโฮล ตักบีลารัน 1,313,560 4,820.95 1,861.38 270 700 1 47 1,109
จังหวัดเซบู นครเซบู 2,938,982 4,943.72 1,908.78 590 1,500 6 44 1,066
จังหวัดเนโกรสโอเรียนตัล ดูมาเกเต 1,354,995 5,385.53 2,079.36 250 650 6 19 557
จังหวัดซีกีฮอร์ ซีกีฮอร์ 95,984 337.49 130.31 280 730 0 6 134
นครเซบู 922,611 315.00 121.62 2,900 7,500 80
ลาปู-ลาปู 408,112 58.10 22.43 7,000 18,000 30
มันดาเว 362,654 25.18 9.72 14,400 37,000 27
ทั้งหมด 7,396,898 15,885.97 6,133.61 470 1,200 10 116 3,003

 †  หมายถึง นครที่มีประชากรสูง โดยจะเป็นเอกเทศจากจังหวัดเซบู

การขนส่ง

แก้

ท่าเรือที่สำคัญได้แก่ เซบู, ตักบีลารัน, ลาเรนา, ซิบูลัน และดูมาเกเต

ส่วนทางอากาศยาน มีท่าอากาศยานนานาชาติมักตันเซบู ตั้งอยู่ที่เมืองลาปูลาปู เป็นท่าอากาศยานที่มีผู้โดยสารหนาแน่นอันดับที่ 2 ของประเทศ (รองจากท่าอากาศยานนานาชาตินินอย อากีโน) และเป็นเพียง 1 ใน 3 แห่งบนหมู่เกาะวิซายัส ที่ให้บริการเที่ยวบินระหว่างประเทศ (อีกสองแห่ง ได้แก่ ท่าอากาศยานนานาชาติคาลีโบ และท่าอากาศยานนานาชาติอีโลอีโล) ท่าอากาศยานมักตันเซบูยังเป็นฐานการบินหลักของเซบูแปซิฟิกและฟิลิปปินส์แอร์ไลน์ ที่มีจุดหมายปลายทางทั้งในและนอกประเทศ[4]

ท่าอากาศยานอื่น ๆ ได้แก่ ท่าอากาศยานตักบีลารัน และท่าอากาศยานซีบูลัน

ระเบียงภาพ

แก้

อ้างอิง

แก้
  1. "ข้อมูลประชากร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-10-05. สืบค้นเมื่อ 2018-01-08.
  2. Census of Population (2015). "Region VII (Central Visayas)". Total Population by Province, City, Municipality and Barangay. PSA. สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2016.
  3. "PSGC Interactive; List of Provinces". Philippine Statistics Authority. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 January 2013. สืบค้นเมื่อ 4 April 2016.
  4. "Mactan Cebu International Airport - Cebu Pacific - Philippines". Mactan-cebuairport.com.ph. สืบค้นเมื่อ 2013-04-22.

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้