จังหวัดโบโฮล เป็นจังหวัดเกาะในเขตกิตนางคาบีซายาอัน ประเทศฟิลิปปินส์ ประกอบด้วยเกาะใหญ่ และเกาะบริวารขนาดเล็กอีก 75 เกาะ[5] เมืองหลักคือตักบีลารัน มีพื้นที่ 4,821 ตารางกิโลเมตร (1,861 ตารางไมล์) และมีชายฝั่งทะเลยาว 261 กิโลเมตร (162 ไมล์) โบโฮลเป็นเกาะที่ใหญ่เป็นอันดับที่ 10 ของฟิลิปปินส์[6] เกาะใกล้เคียงทางด้านทิศตะวันตกคือเกาะเซบู ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือคือเกาะเลเต และเกาะทางทิศใต้คือมินดาเนา

จังหวัดโบโฮล
จังหวัด
เนินเขาช็อกโกแลต
เนินเขาช็อกโกแลต
ธงของจังหวัดโบโฮล
ธง
ตราอย่างเป็นทางการของจังหวัดโบโฮล
ตรา
เพลง: Awit sa Bohol Bohol Hymn[1]
ที่ตั้งในประเทศฟิลิปปินส์
ที่ตั้งในประเทศฟิลิปปินส์
โอเพินสตรีตแมป
แผนที่
พิกัด: 9°54′N 124°12′E / 9.9°N 124.2°E / 9.9; 124.2
ประเทศ ฟิลิปปินส์
เขตกิตนางคาบีซายาอัน
ค้นพบ25 มีนาคม ค.ศ. 1565
ก่อตั้ง22 กรกฎาคม ค.ศ. 1854
เมืองหลักตักบีลารัน
การปกครอง[2]
 • ประเภทซังกูเนียงปันลาลาวีกัน
 • ผู้ว่าราชการจังหวัดEdgar Chatto (PDP-LABAN)
 • รองผู้ว่าราชการจังหวัดDionisio Balite
พื้นที่[3]
 • ทั้งหมด4,820.95 ตร.กม. (1,861.38 ตร.ไมล์)
ความสูง (ภูเขามายานา)870 เมตร (2,850 ฟุต)
ประชากร
 (ค.ศ. 2020) [4]
 • ทั้งหมด1,394,329 คน
 • ความหนาแน่น290 คน/ตร.กม. (750 คน/ตร.ไมล์)
 • จำนวนผู้เลือกตั้ง798,768 คน (ค.ศ. 2,016)
เดมะนิมboholano
Bul·anon
boholana
Boholan
Boholano
 • นครอิสระ0
 • นคร1 (ตักบีลารัน)
 • เทศบาล47
 • Districts3
เขตเวลาUTC+8 (PST)
รหัสไปรษณีย์6300–6346
ไอดีดี:รหัสโทรศัพท์+63 (0)38
รหัส ISO 3166PH
ระดับรายได้ระดับที่ 1
PSGC071200000
ภูมิอากาศมรสุมเขตร้อน
เว็บไซต์www.bohol.gov.ph

จังหวัดโบโฮลเป็นจังหวัดชั้นเอก แบ่งการปกครองออกเป็น 3 เขตนิติบัญญัติ, 1 นคร, 47 เทศบาล,[7] และ 1,109 บารังไกย์[8]

จังหวัดนี้เป็นจุดหมายปลายทางสำคัญของนักท่องเที่ยว เนื่องจากมีรีสอร์ตและชายหาดหลายแห่ง[9] และมีสถานที่อันเป็นเอกลักษณ์ของประเทศ นั่นคือ เนินเขาช็อกโกแลต ซึ่งสามารถมองเห็นได้ชัดจากบนอากาศยาน เกาะปังเลาตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของจังหวัด เป็นเกาะที่มีชื่อเสียงในด้านการดำน้ำอันดับต้น ๆ ของโลก และสามารถพบทาร์เซียร์ฟิลิปปิน สัตว์จำพวกไพรเมตขนาดเล็กที่สุดของโลก

จังหวัดนี้ยังเป็นสถานที่เกิดของคาร์ลอส การ์เซีย ประธานาธิบดีฟิลิปปินส์คนที่ 8 (ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 1957–1961) ซึ่งเกิดที่เมืองตาลีโบน[10]

วันที่ 15 ตุลาคม ค.ศ. 2013 โบโฮลประสบแผ่นดินไหวขนาด 7.2 แมกติจูด ซึ่งมีจุดศูนย์กลางการสะเทือนอยู่ห่างจากเมืองซักบายันไปประมาณ 6 กิโลเมตร (3.7 ไมล์) แผ่นดินไหวครั้งนี้ยังสร้างความเสียหายในเซบูตอนใต้ มีผู้เสียชีวิต 156 คน บาดเจ็บ 374 คน และโบสถ์เก่าแก่หลายแห่งได้รับความเสียหายจากภัยพิบัติครั้งนี้[11][12]

ภูมิศาสตร์

แก้

เนินเขาช็อกโกแลตเป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมของประเทศ ทำให้โบโฮลได้รับฉายา อัญมณีแห่งฟิลิปปินส์ โดยเนินเขาแห่งนี้คือหินปูนที่หลงเหลือจากซากปะการังในยุคน้ำแข็ง เนินเขาจะเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลในช่วงฤดูร้อน

โบโฮลมีบ่อน้ำพุ 114 แห่ง ลำธาร 172 สาย และแม่น้ำ 4 สายหลัก[13] ได้แก่ แม่น้ำอีนาบังกา ไหลทางตะวันตกเฉียงเหนือของจังหวัด แม่น้ำโลโบกไหลผ่านตอนกลางลงสู่ชายฝั่งตอนใต้ แม่น้ำอาบาตันไหลผ่านทางตะวันตกเฉียงใต้ และแม่น้ำอีปีลซึ่งอยู่ทางทิศเหนือ

ภายในเกาะมีถ้ำและน้ำตกหลายแห่ง น้ำตกที่สำคัญได้แก่ น้ำตกแมกอาโซ ซึ่งคำว่าแมกอาโซนั้น แปลว่า ควัน ในภาษาท้องถิ่น

อ้างอิง

แก้
  1. Hellingman 2002a.
  2. "สำเนาที่เก็บถาวร". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-05-30. สืบค้นเมื่อ 2013-05-30.
  3. "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-04-18. สืบค้นเมื่อ 2018-04-24.
  4. Census of Population (2020). "Region VII (Central Visayas)". Total Population by Province, City, Municipality and Barangay. PSA. สืบค้นเมื่อ 8 กรกฎาคม 2021.
  5. "Bohol Island Philippines". bohol-philippines.com. Bohol Philippines Travel Guide. สืบค้นเมื่อ February 20, 2009.
  6. The Island-Province of Bohol www.bohol.gov.ph สืบค้นเมื่อ 15 พฤศจิกายน 2006.
  7. NEDA 2000.
  8. "Bohol Profile Executive Brief". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 10, 2006.
  9. Socio-economic Profile เก็บถาวร 2015-11-19 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน www.bohol.gov.ph
  10. Bountiful Bohol เก็บถาวร 2017-03-12 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน www.aenet.org สืบค้นเมื่อ 15 พฤศจิกายน 2006.
  11. Philippines quake hits Cebu and Bohol BBC News. สืบค้นเมื่อ 15 ตุลาคม 2013
  12. Powerful quake kills 74 people, destroys heritage churches in Bohol, Cebu GMA News Online. สืบค้นเมื่อ 15 ตุลาคม 2013
  13. Villegas, Ramon N., บ.ก. (2003). Tubod : the heart of Bohol. Manila: National Commission for Culture and the Arts. ISBN 9718140360.

แหล่งข้อมูล

แก้

หนังสืออ่านเพิ่มเติม

แก้

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้