เซบูแปซิฟิก

สายการบินราคาประหยัดสัญชาติฟิลิปปินส์

เซบูแปซิฟิก (อังกฤษ: Cebu Pacific) เป็นสายการบินราคาประหยัดสัญชาติฟิลิปปินส์ ที่มีฐานการบินหลักอยู่ที่ท่าอากาศยานนานาชาตินินอย อากีโน ในเมโทรมะนิลา และที่ท่าอากาศยานนานาชาติมัคตัน–เซบู ในนครเซบู โดยถือเป็นสายการบินต้นทุนต่ำที่มีอายุเก่าแก่ที่สุดในทวีปเอเชีย ก่อตั้งใน พ.ศ. 2531[4] โดยในปัจจุบันมีให้บริการทั้งเที่ยวบินภายในและระหว่างประเทศ โดยมีจุดหมายปลายทางในประเทศ 37 แห่ง และต่างประเทศ 27 แห่งใน 15 ประเทศในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก

เซบูแปซิฟิก
IATA ICAO รหัสเรียก
5J CEB CEBU AIR[1]
ก่อตั้ง26 สิงหาคม ค.ศ. 1988 (36 ปี)[2]
เริ่มดำเนินงาน8 มีนาคม ค.ศ. 1996 (28 ปี)
AOC #2009002[3]
ฐานการบิน
สะสมไมล์โกรีวาร์ด
พันธมิตรการบินแวลูอัลไลแอนซ์
บริษัทลูก
ขนาดฝูงบิน72
จุดหมาย62 (รวมสายการบินลูก)
บริษัทแม่เจจีซัมมิตโฮลดิ้ง
สำนักงานใหญ่ฟิลิปปินส์ ปาไซ ประเทศฟิลิปปินส์
เว็บไซต์www.cebupacificair.com

เซบูแปซิฟิกเป็นสายการบินที่ใหญ่ที่สุดของฟิลิปปินส์ โดยอ้างอิงจากจำนวนผู้โดยสารที่บินในเส้นทางภายในประเทศและต่างประเทศในปี ค.ศ. 2010 แซงหน้าสายการบินคู่แข่งฟิลิปปินส์แอร์ไลน์[5]

เซบูเปซิฟิกเป็นสมาชิกผู้ก่อตั้งของแวลูอัลไลแอนซ์

กิจการองค์กร

แก้

สายการบินลูก

แก้
เซบโก

ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2015 ไทเกอร์แอร์ฟิลิปปินส์เปลี่ยนชื่อแบรนด์เป็น เซบโก เป็นครั้งที่สี่เพื่อสะท้อนถึงความสัมพันธ์ระหว่างไทเกอร์แอร์ฟิลิปปินส์ในฐานะสายการบินในเครือของเซบูแปซิฟิก ต่อมาในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2015 เซบโก ส่งคืนแอร์บัส เอ320 จำนวน 5 เครื่องไปยังเซบูแปซิฟิก และหลังจากนั้นได้แระจำการ เอทีอาร์ 72-500 และ -600 แทน[6]

จุดหมายปลายทาง

แก้

ปัจจุบันเซบูแปซิฟิคมีเที่ยวบินไปยังจุดหมายปลายทางภายในประเทศ 36 แห่งและจุดหมายปลายทางระหว่างประเทศ 26 แห่งใน 16 ประเทศทั่วภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก สายการบินมีเครือข่ายเส้นทางภายในประเทศที่กว้างขวางที่สุดในฟิลิปปินส์

พันธมิตรทางการบิน

แก้

เมื่อวันที่ 16 พฤษภาคม ค.ศ. 2016 เซบูแปซิฟิคได้กลายเป็นสมาชิกผู้ก่อตั้งของแวลูอัลไลแอนซ์ ซึ่งเป็นพันธมิตรด้านสายการบินต้นทุนต่ำที่ใหญ่ที่สุดในโลก[7] โดยเข้าร่วมกับสมาชิกผู้บุกเบิกอื่นๆคือ สกู๊ตของสิงค์โปร์, เจจูแอร์ของเกาหลีใต้, นกแอร์ของประเทศไทย,และเซบโก[8] ปัจจุบันเซบูแปซิฟิกยังเป็นสายการบินฟิลิปปินส์เพียงแห่งเดียวที่เป็นสมาชิกของพันธมิตรสายการบิน

ฝูงบิน

แก้

ฝูงบินปัจจุบัน

แก้

ณ เดือนสิงหาคม ค.ศ. 2024 เซบูแปซิฟิกมีเครื่องบินประจำการในฝูงบินดังนี้:[9][10][11]

ฝูงบินของเซบูแปซิฟิก
เครื่องบิน ประจำการ คำสั่งซื้อ ผู้โดยสาร[12] หมายเหตุ
แอร์บัส เอ320-200 20 180
แอร์บัส เอ320นีโอ 21 6 188
แอร์บัส เอ321-200 7 230
แอร์บัส เอ321นีโอ 15 110 236[13] ใช้การจัดเรียงห้องโดยสารแบบแอร์บัสเคบินเฟลกซ์
สั่งซื้อเพิ่มเติม 102 ลำพร้อม 50 สิทธิการสั่งซื้อในเครื่องบินตระกูลเอ320นีโอ เมื่อเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2024[14]
แอร์บัส เอ321เอ็กซ์แอลอาร์ 10 รอประกาศ เริ่มส่งมอบในปี ค.ศ. 2024[15]
แอร์บัส เอ330-900 9 7 459 รวมแอร์บัส เอ330-900 ลำต้นแบบ (RP-C3906)
รวม 72 133

เซบูแปซิฟิกมีอายุฝูงบินเฉลี่ย 4.6 ปี

ฝูงบินในอดีต

แก้

เซบูแปซิฟิกเคยให้บริการเครื่องบินดังต่อไปนี้:

ฝูงบินในอดีตของเซบูแปซิฟิก
เครื่องบิน จำนวน เริ่มประจำการ ปลดประจำการ เครื่องบินทดแทน หมายเหตุ อ้างอิง
แอร์บัส เอ319-100 10 2005 2018 แอร์บัส เอ320นีโอ ขายให้แก่อัลลีเจียนต์แอร์ [16]
แอร์บัส เอ330-300 8 2013 2024 แอร์บัส เอ330-900 ขายให้แก่หลายสายการบิน
เอทีอาร์ 72-500 6 2008 2015 ไม่มี โอนย้ายไปยังเซบโก
โบอิง 757-200 3 2000 2006 แอร์บัส เอ320-200 [17]
แมคดอนเนลล์ดักลาส ดีซี-9-30 19 1996 2006 แอร์บัส เอ320-200 หนึ่งลำตกในเที่ยวบินที่ 387 [17]

อ้างอิง

แก้
  1. "JO 7340.2J Contractions" (PDF). Federal Aviation Administration. 10 ตุลาคม 2019. สืบค้นเมื่อ 19 พฤศจิกายน 2019.
  2. "Company Information; Cebu Air, Inc". Philippine Stock Exchange Inc. (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 14 พฤษภาคม 2020.
  3. "ACTIVE/CURRENT AOC HOLDERS" (PDF). Civil Aviation Authority of the Philippines. 30 พฤษภาคม 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 18 พฤษภาคม 2023. สืบค้นเมื่อ 8 มกราคม 2023.
  4. "Call Center / Guest Services / Product Ideas เก็บถาวร 1 เมษายน 2010 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน." Cebu Pacific. สืบค้นเมื่อ 31 มีนาคม 2010.
  5. Thomas, Geoffrey (9 มิถุนายน 2010). "Cebu Pacific Now Philippines' Largest Airline". Air Transport World (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 พฤษภาคม 2013. สืบค้นเมื่อ 9 กันยายน 2016.
  6. "Tigerair Philippines rebranded to Cebgo". rappler.com. 11 พฤษภาคม 2015. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 พฤษภาคม 2019. สืบค้นเมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 2022.
  7. "Cebu Pacific Air – Why everyone flies". cebupacificair.com. 2 ตุลาคม 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 ตุลาคม 2016. สืบค้นเมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 2022.
  8. "Cebu Pacific, 7 other budget airlines form alliance". rappler.com. 16 พฤษภาคม 2016. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 กันยายน 2016. สืบค้นเมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 2022.
  9. "Our Fleet". Cebu Pacific (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 พฤษภาคม 2020. สืบค้นเมื่อ 2 เมษายน 2021.
  10. "Orders and deliveries (updated monthly)". Airbus (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 11 สิงหาคม 2024.
  11. "Cebu Pacific Airlines Fleet Details". Airfleets. สืบค้นเมื่อ 18 กันยายน 2023.
  12. "Cebu Pacific Upgauges with 460-Seat A330neo, 240-Seat A321XLR and 194-Seat A320neo". The Blue Swan Daily (ภาษาอังกฤษ). 21 มิถุนายน 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 มิถุนายน 2019. สืบค้นเมื่อ 21 ธันวาคม 2019.
  13. "Philippines Domestic Market: Airport Constraints Restrict Growth". Centre for Aviation (ภาษาอังกฤษ). 5 พฤษภาคม 2018.
  14. Yu, Lance Spencer (2 กรกฎาคม 2024). "Cebu Pacific picks Airbus for biggest aircraft order in PH history". Rappler. สืบค้นเมื่อ 2 กรกฎาคม 2024.
  15. Waldron, Greg (19 ธันวาคม 2019). "Cebu Pacific Firms Order for 15 A320neo Aircraft". Flight Global (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 19 ธันวาคม 2019.
  16. "Cebu Pacific to sell more A319 aircraft in line with fleet upgrade". PortCalls Asia. 16 พฤษภาคม 2016. สืบค้นเมื่อ 29 พฤศจิกายน 2022.
  17. 17.0 17.1 Dela Peña, Zinnia B. (7 พฤษภาคม 2005). "Cebu Pacific needs $400M for fleet expansion". The Philippine Star. สืบค้นเมื่อ 8 ธันวาคม 2022.

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้