ห้าเชื้อชาติใต้หนึ่งสหภาพ
ห้าเชื้อชาติใต้หนึ่งสหภาพ (อังกฤษ: Five Races Under One Union) เป็นหลักใหญ่ของการสถาปนาสาธารณรัฐจีน ใน ค.ศ. 1911 ระหว่างการปฏิวัติซินไฮ่[1][2][3][4]
ห้าเชื้อชาติใต้หนึ่งสหภาพ | |||||||||||||||||||||||||
![]() ภาพธงของสาธารณรัฐจีน 3 ผืน ประกอบด้วยธงห้าสี (กลาง) ธงกองทัพ (ซ้าย) และ ธงของซุนยัดเซ็น (ขวา) อันเป็นธงชาติของสาธารณรัฐจีนในปัจจุบัน ด้านล่างของภาพ มีข้อความว่า "สหภาพจงเจริญ" (共和萬歲) | |||||||||||||||||||||||||
อักษรจีนตัวเต็ม | 五族共和 | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ความหมายตามตัวอักษร | five races (ethnic groups) living together in mutual harmony | ||||||||||||||||||||||||
|
![]() | |
ชื่อธง | ธงห้าสี (五色旗) |
---|---|
การใช้ | 110000 ![]() |
สัดส่วนธง | 5:8 |
ประกาศใช้ | 10 มกราคม ค.ศ. 1912 |
รายละเอียดแก้ไข
หลักคิดความเสมอภาคของชนชาติต่างๆ 5 ชนชาติใหญ่ที่มีบทบาทสำคัญในประวัติศาสตร์จีน กล่าวคือ แถบธงห้าเชื้อชาติใต้หนึ่งสหภาพ โดย สีแดง หมายถึง ชาวฮั่น สีเหลือง หมายถึง ชาวแมนจู สีน้ำเงิน หมายถึง ชาวมองโกล สีขาว หมายถึง ชาวฮุยหุย (จีนมุสลิม) และ ชาวอุยกูร์ (Uyghurs) และ สีดำหมายถึงชาวทิเบต.[5]
นิยาม "ชาวมุสลิม" ในบันทึก (อักษรจีน 回, หุย, ในภาษาจีน) หมายถึง มุสลิมกลุ่มชนเตอร์กิกในจีนตะวันตก, ตั้งแต่มีการนิยาม "ดินแดนมุสลิม" (回疆; "หุยเจียง") เป็นชื่อเดิมของซินเจียงในยุคราชวงศ์ชิง[6] ได้นิยามความหมายไว้ว่า "ชาวหุย" มีความแตกต่าง โดยแยกออกจากชาวจีนฮั่น เพียงเล็กน้อยที่นับถือศาสนาอิสลาม ระหว่างปี ค.ศ. 1911–49 ในสาธารณรัฐจีน
ประวัติแก้ไข
ภายหลังจากเหตุการณ์การลุกฮือหวูชาง ราชวงศ์ชิงได้ล่มสลาย และ ถ่ายโอนอำนาจสู่รัฐบาลเป่ยหยาง. ระหว่างนั้นได้มีการประกวดออกแบบธงซึ่งจัดโดยสมาพันธ์ความร่วมมือเพื่อการปฏิวัติประชาธิปไตย. กองทหารในหวูชางจึงเลือกธงดาว 9 แฉกกับ Taijitu.[5] ซุน ยัตเซ็น จึงได้เลือกธง ตะวันฉาย ฟ้าใส ออกแบบโดย ลู่เฮาตุง.[5]
เป่าหมายหลักของการลุกฮือเพื่อต่อต้านการปกครองของชนกลุ่มน้อยแมนจู, ซุน ยัตเซ็น Song Jiaoren และ Huang Xing ซึ่งมีความคิดในเชิงต่อต้านการแบ่งเชื้อชาติ; จึงเลือกธงที่ใช้สีซึ่งความแตกต่างกัน.[7] ในความคิดดังกล่าวไม่รวมถึงชาวจีนฮั่นสืบเนื่องจาก ชาวจีนฮั่นซึ่งเป็นประชากรส่วนใหญ่ต่อชนกลุ่มน้อยแมนจูที่เป็นชนชั้นปกครอง.[8]
ธง"ห้าเชื้อชาติใต้หนึ่งสหภาพ" ใช้แค่ช่วงเวลาสั้นๆภายหลังจากการกรีฑาทัพขึ้นเหนือ.
ธงดังกล่าวได้มีการใช้ในรูปแบบต่างๆ เช่น จักรวรรดิจีน (หยวน ซื่อไข่) และ แมนจูกัว ซึ่งเป็นรัฐหุ่นเชิดของญี่ปุ่น (ธงชาติแมนจูกัว). ในแมนจูกัว, ตามนัยความหมาย (五族協和) ได้สื่อออกมา, แต่นิยามในเรื่องชนชาติได้เปลี่ยนแปลง กล่าวคือ ชาวญี่ปุ่น (สีแดง), ชาวจีนฮั่น (สีน้ำเงิน), ชาวมองโกล (สีขาว), ชาวเกาหลี (สีดำ) และ ชาวแมนจู (สีเหลือง).
ภาพธงแก้ไข
- รัฐบาลเป่ยหยาง:
- ธงราชการ:
- ธงทหาร:
ตราราชการกองทัพเป่ยหยาง
- รัฐบาลปฏิรูปสาธารณรัฐจีน (ค.ศ. 1938–1940):
ดูเพิ่มแก้ไข
อ้างอิงแก้ไข
- ↑ Murray A. Rubinstein (1994). Murray A. Rubinstein (บ.ก.). The Other Taiwan: 1945 to the present (illustrated ed.). M.E. Sharpe. p. 416. ISBN 1-56324-193-5. สืบค้นเมื่อ 2010-06-28.
- ↑ James A. Millward (2007). Eurasian crossroads: a history of Xinjiang (illustrated ed.). Columbia University Press. p. 208. ISBN 0-231-13924-1. สืบค้นเมื่อ 2010-06-28.
- ↑ Paul Hibbert Clyde, Burton F. Beers (1971). The Far East: a history of the Western impact and the Eastern response (1830–1970) (5, illustrated ed.). Prentice-Hall. p. 409. สืบค้นเมื่อ 2010-06-28.CS1 maint: uses authors parameter (link)
- ↑ Making of America Project (1949). Harper's magazine, Volume 198. Harper's Magazine Co. p. 104. สืบค้นเมื่อ 2011-06-13.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 Fitzgerald, John. [1998] (1998). Awakening China: Politics, Culture, and Class in the Nationalist Revolution. Stanford University Press publishing. ISBN 0-8047-3337-6, ISBN 978-0-8047-3337-3. pg 180.
- ↑ Suisheng Zhao (2004). A nation-state by construction: dynamics of modern Chinese nationalism (illustrated ed.). Stanford University Press. p. 171. ISBN 0-8047-5001-7. สืบค้นเมื่อ 2011-06-12.
- ↑ Hsiao-ting Lin. [2010] (2010). Modern China's ethnic frontiers: a journey to the west. Taylor & Francis publishing. ISBN 0-415-58264-4, ISBN 978-0-415-58264-3. pg 7.
- ↑ Chow, Peter C. Y. [2008] (2008). The "one China" dilemma. Macmillan publishing. ISBN 1-4039-8394-1, ISBN 978-1-4039-8394-7. pg 31.