ศาสนาฮินดูในประเทศญี่ปุ่น

ศาสนาฮินดูในประเทศญี่ปุ่น เป็นศาสนาชนกลุ่มน้อยในประเทศญี่ปุ่น โดยส่งผ่านจากศาสนาพุทธที่ได้รับจากเกาหลีและจีนอีกทอดหนึ่ง ปัจจุบันความเชื่อของศาสนาฮินดูยังแฝงตัวในสังคมญี่ปุ่น ทั้งการบูชาเทพเจ้า พิธีกรรม และอักษรสิทธัม[1] ชาวญี่ปุ่นนับถือเทพเจ้าของฮินดูในฐานะเทพธรรมบาลในศาสนาพุทธแบบมหายานและวัชรยาน

จากซ้าย: เบ็นไซเต็ง (พระสุรัสวดี), คังงิเต็ง (พระคเณศ) และบิชามนเต็ง (ท้าวกุเวร) ภายในวัดไดโชอิง พุทธสถานนิกายชิงงง
ศาลเจ้าเบ็นไซเต็งตามคติญี่ปุ่นภายในสวนสาธารณะอิโนกาชิระ

ประวัติ แก้

ประเทศญี่ปุ่นได้รับศาสนาฮินดูผ่านวรรณกรรมและกรอบวัฒนธรรมทางพุทธศาสนา และรับศาสนาพุทธผ่านจีนและคาบสมุทรเกาหลีอีกทอดหนึ่งช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 6 เทพเจ้าฮินดูที่ปรากฏใน สุวรรณประภาสสูตร (Suvarṇa-prabhāsa Sūtra, 金光明経) และ สัทธรรมปุณฑรีกสูตร (Saddharma Puṇḍarīka Sūtra, 妙法蓮華経) ซึ่งเป็นคัมภีร์ในพุทธศาสนา ถูกแผลงให้เป็นญี่ปุ่น เช่นเทพแห่งโชคลาภทั้งเจ็ด[2] และสี่ราชาสวรรค์ตามคติศาสนาพุทธแบบญี่ปุ่น บ้างได้รับการนับถือเป็น คามิ ในคติลัทธิชินโต[3] สามารถพบเทพเจ้าฮินดูที่มีอย่างดาษดื่นตามศาสนสถานต่าง ๆ[4] และยังมีพิธีโกมาโด (護摩堂) ซึ่งเป็นพิธีกรรมบูชาไฟ ซึ่งใกล้เคียงกับพิธีโหมะของฮินดู[1][5][6]

ปัจจุบันมีการจำหน่ายหนังสือเกี่ยวกับการบูชาเทพฮินดูในญี่ปุ่น[7] และมีการอ้างว่าญี่ปุ่นสนับสนุนการศึกษาเรื่องเทพฮินดูอย่างลึกซึ้ง[8]

ประชากรศาสตร์ แก้

พ.ศ. 2559 ประเทศญี่ปุ่นมีชาวอินเดียอาศัยอยู่ 30,048 คน ในจำนวนนี้ส่วนใหญ่นับถือศาสนาฮินดู นอกจากนี้เทพฮินดูยังได้รับการเคารพนับถือจากพุทธศาสนิกชนนิกายชิงงง

รายชื่อเทพเจ้าฮินดูในคติญี่ปุ่น แก้

รายชื่อเทพเจ้าฮินดูในคติญี่ปุ่น[1]
รูปภาพ ชื่อญี่ปุ่น ชื่อสันสกฤต ชื่อไทย
 
กัตเต็ง
月天
จนฺทร
चन्द्र
พระจันทร์
 
คาเต็ง
火天
อคฺนิ
अग्नि
พระอัคนี
 
คังงิเต็ง
歓喜天
คเณศ
गणेश
พระพิฆเนศวร
 
คารูระ
迦楼羅
ครุฑ
गरुड़
ครุฑ
 
คิชโชเต็ง
吉祥天
ลกฺษมี
लक्ष्मी
พระลักษมี
 
โคโมกุเต็ง
広目天
วิรูปากฺษ
विरूपाक्ष
ท้าววิรูปักษ์
 
จิโกกุเต็ง
持国天
ธฤตราษฺฏฺร
धृतराष्ट्र
ท้าวธตรฐ
 
จิเต็ง
地天
ปฤถวี
पृथ्वी
พระปฤถวี
 
ซุยเต็ง
水天
วรุณ
वरुण
พระพิรุณ
 
โซโจเต็ง
増長天
วิรูฒก
विरूढक
ท้าววิรุฬหก
 
ดากินิเต็ง
荼枳尼天
ฑากิณี
डाकिणी
ฑากิณี
 
ไดโกกุเต็ง
大黑天
มหากาล
महाकाल
มหากาฬ
 
เท็นนิง
天人
อปฺสรา
अप्सरा
อัปสร
 
ไทชากุเต็ง
帝釈天
ศกฺร
शक्र
ท้าวสักกะ
 
นิตเต็ง
日天
สูรฺย
सूर्य
พระอาทิตย์
 
บนเต็ง
梵天
พฺรหฺมา
ब्रह्मा
พระพรหม
 
บิชามนเต็ง
毘沙門天
ไวศฺรวณ
वैश्रवण
ท้าวเวสวัณ
 
เบ็นไซเต็ง
弁才天
สรสฺวตี
सरस्वती
พระสุรัสวดี
 
ฟูเต็ง
風天
วายุ
वायु
พระพาย
 
ราโง
羅睺
ราหุ
राहु
พระราหู
 
ราเซ็ตสึเต็ง
羅刹天
รากฺษส
राक्षस
รากษส
 
อิซานะเต็ง
伊舎那天
อีศาน
ईशान
พระอีศาน
 
อิดะเต็ง
韋駄天
สกนฺท
स्कन्द
พระเวทโพธิสัตว์
 
เอ็มมะเต็ง
閻魔天
ยาม
याम
พระยม

อ้างอิง แก้

  1. 1.0 1.1 1.2 "Hindu Contributions to Japanese Religion" (PDF). Hindu Education (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2006-10-21. สืบค้นเมื่อ May 14, 2020.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  2. "Butsuzōzui (Illustrated Compendium of Buddhist Images)" (ภาษาญี่ปุ่น). Ehime University Library. 1796. p. (059.jpg). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (digital photos)เมื่อ 2018-10-10. สืบค้นเมื่อ 2020-05-14.
  3. Bocking, Brian (1997). A Popular Dictionary of Shinto - 'Benzaiten'. Routledge. ISBN 978-0-7007-1051-5.
  4. Krishnendu Bandyopadhyay (January 11, 2016). "Hindu gods forgotten in India revered in Japan". The Times of India (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ May 14, 2020.
  5. Richard Payne (2015). Michael Witzel (บ.ก.). Homa Variations: The Study of Ritual Change Across the Longue Durée. Oxford University Press. pp. 30, 51, 341–342. ISBN 978-0-19-935158-9.
  6. Timothy Lubin (2015). Michael Witzel (บ.ก.). Homa Variations: The Study of Ritual Change Across the Longue Durée. Oxford University Press. pp. 143–166. ISBN 978-0-19-935158-9.
  7. Chaudhuri, Saroj Kumar. Hindu Gods and Goddesses in Japan. (New Delhi, 2003) ISBN 81-7936-009-1.
  8. "Japan wants to encourage studies of Hindu gods" Satyen Mohapatra เก็บถาวร 2020-03-01 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน