ลั่วหยาง
บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง คุณสามารถพัฒนาบทความนี้ได้โดยเพิ่มแหล่งอ้างอิงตามสมควร เนื้อหาที่ขาดแหล่งอ้างอิงอาจถูกลบออก |
ลั่วหยาง หรือสำเนียงฮกเกี้ยนว่า ลกเอี๋ยง เป็นนครแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ในพื้นที่บรรจบกันของแม่น้ำลั่วและแม่น้ำเหลืองทางตะวันตกของมณฑลเหอหนาน มีฐานะเป็นนครระดับจังหวัด มีอาณาเขตทางทิศตะวันออกติดกับเจิ้งโจว ซึ่งเป็นเมืองหลวงของมณฑล ทิศตะวันออกเฉียงใต้ติดกับผิงติ่งชาน ทิศใต้ติดกับหนานหยาง ทิศตะวันตกติดกับซานเหมินเสีย ทิศเหนือติดกับจี้หยวน และทิศตะวันออกเฉียงเหนือติดกับเจียวจั้ว ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2018 ลั่วหยางมีประชากร 6,888,500 คน โดยอาศัยอยู่ในตัวเมือง 2,751,400 คน[1]
นครลั่วหยาง 洛阳市 ลกเอี๋ยง | |
|---|---|
 | |
 ที่ตั้งของนครลั่วหยางภายในมณฑลเหอหนาน | |
  นครลั่วหยาง ที่ตั้งบนที่ราบจีนตอนเหนือ  นครลั่วหยาง นครลั่วหยาง (ประเทศจีน) | |
| พิกัด (หน่วยงานบริหารเทศบาลนครลั่วหยาง): 34°37′11″N 112°27′14″E / 34.6197°N 112.4539°Eพิกัดภูมิศาสตร์: 34°37′11″N 112°27′14″E / 34.6197°N 112.4539°E | |
| ประเทศ | สาธารณรัฐประชาชนจีน |
| มณฑล | เหอหนาน |
| ศูนย์กลางการปกครอง | เขตลั่วหลง |
| การปกครอง | |
| • เลขาธิการพรรค | เจียง หลิง (江凌) |
| • นายกเทศมนตรี | สฺวี อีเสี่ยน (徐衣显) |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งจังหวัด | 15,229.15 ตร.กม. (5,880.01 ตร.ไมล์) |
| • เขตเมือง | 810.4 ตร.กม. (312.9 ตร.ไมล์) |
| • รวมปริมณฑล | 1,402.3 ตร.กม. (541.4 ตร.ไมล์) |
| ความสูง | 144 เมตร (472 ฟุต) |
| ประชากร (ประชากรทั้งหมดมาจากสำมะโนปี 2020 ส่วนข้อมูลอื่นมาจากปี 2018)[1] | |
| • ทั้งจังหวัด | 7,056,699 คน |
| • ความหนาแน่น | 460 คน/ตร.กม. (1,200 คน/ตร.ไมล์) |
| • เขตเมือง | 2,249,300 คน |
| • ความหนาแน่นเขตเมือง | 2,800 คน/ตร.กม. (7,200 คน/ตร.ไมล์) |
| • รวมปริมณฑล | 2,751,400 คน |
| • ความหนาแน่นรวมปริมณฑล | 2,000 คน/ตร.กม. (5,100 คน/ตร.ไมล์) |
| เขตเวลา | UTC+8 (มาตรฐานจีน) |
| รหัสพื้นที่ | 379 |
| รหัส ISO 3166 | CN-HA-03 |
| GDP | ¥52541 ต่อหัว (2015) |
| Ethnicities | ฮั่น, หุย, แมนจู, มองโกล |
| จำนวนเขตการปกครองระดับอำเภอ | 15 |
| ป้ายทะเบียนรถ | 豫C |
| เว็บไซต์ | www |
| ลั่วหยาง | |||||||||||||||||||||||||
.svg) "ลั่วหยาง" เมื่อเขียนด้วยอักษรจีนตัวย่อ (บน) และอักษรจีนตัวเต็ม (ล่าง) | |||||||||||||||||||||||||
| อักษรจีนตัวย่อ | 洛阳 | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| อักษรจีนตัวเต็ม | 洛陽 | ||||||||||||||||||||||||
| ความหมายตามตัวอักษร | "ฝั่งเหนือของ[แม่น้ำ]ลั่ว" | ||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
ลั่วหยางตั้งอยู่บนที่ราบตอนกลางของจีน เป็นหนึ่งในเมืองที่เก่าแก่ที่สุดในประเทศจีนและเป็นหนึ่งในแหล่งกำเนิดของอารยธรรมจีน นอกจากนี้ยังเป็นหนึ่งในสี่เมืองหลวงเก่าที่ยิ่งใหญ่ของจีน โดยเคยเป็นเมืองหลวงของหลายราชวงศ์เช่น ราชวงศ์โจวตะวันออก ราชวงศ์ฮั่นตะวันออก และราชวงศ์ถัง
เขตการปกครองแก้ไข
ลั่วหยางมีฐานะเป็นนครระดับจังหวัด แบ่งการปกครองออกเป็น 7 เขต และ 7 อำเภอ ดังนี้
- เขต
- เขตเจี้ยนซี (涧西区)
- เขตซีกง (西工区)
- เขตเหล่าเฉิง (老城区)
- เขตชนชาติหุย ฉานเหอ (瀍河回族区)
- เขตลั่วหลง (洛龙区)
- เขตหย่านชือ (偃师区)
- เขตเมิ่งจิน (孟津区)
- เขตที่ยุบไปแล้ว
- เขตจี๋ลี่ (吉利区), ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของเขตเมิ่งจิน
- อำเภอ
- อำเภอซินอัน (新安县)
- อำเภอลั่วหนิง (洛宁县)
- อำเภออี๋หยาง (宜阳县)
- อำเภออีชวัน (伊川县)
- อำเภอซง (嵩县)
- อำเภอลฺหวันชวัน (栾川县)
- อำเภอหรู่หยาง (汝阳县)
ในการสำรวจสำมะโนประชากรปี 2010 เขตที่อยู่ในตัวเมืองซึ่งมีจำนวน 5 แห่ง มีประชากร 1,857,003 คน ทำให้เป็นเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสี่ในมณฑลเหอหนาน ในขณะที่พื้นที่ทั้งหมดที่อยู่ในความควบคุมของเทศบาลนครลั่วหยางมีประชากรทั้งหมด 6,549,941 คน
| แผนที่ |
|---|
ภาพแก้ไข
เมืองแฝดและเมืองพี่น้องแก้ไข
ลั่วหยางเป็นเมืองแฝดกับ
ลาครอส (La Crosse) รัฐวิสคอนซิน สหรัฐ
โอกายามะ จังหวัดโอกายามะ ญี่ปุ่น
บุคคลที่มีชื่อเสียงแก้ไข
- เล่าจื๊อ - ผู้ก่อตั้งลัทธิเต๋า
- จักรพรรดิแห่งราชวงศ์โจวตะวันออก
- จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ฮั่นตะวันออก
- พระถังซัมจั๋ง - พระภิกษุและวีรบุรุษในไซอิ๋ว
- จักรพรรดิซ่งไท่จู่ - ผู้ก่อตั้งราชวงศ์ซ่ง
- หวัง อีปั๋ว - นักร้อง นักแสดง ไอดอล
ดูเพิ่มแก้ไข
อ้างอิงแก้ไข
อ่านเพิ่มแก้ไข
- Abramson, Marc. Ethnic Identity in Tang China. University of Pennsylvania Press (Philadelphia), 2008. ISBN 978-0-8122-4052-8.
- Cotterell, Arthur. The Imperial Capitals of China: An Inside View of the Celestial Empire. Pimlico (London), 2008. ISBN 978-1-84595-010-1.
- Hill, John E. Through the Jade Gate to Rome: A Study of the Silk Routes during the Later Han Dynasty, 1st to 2nd Centuries CE. BookSurge (Charleston), 2009. ISBN 978-1-4392-2134-1.
- Jenner, W. J. Memories of Loyang. Clarendon Press (Oxford), 1981.
- Yang Hsüan-chih. Lo-yang ch'ien-lan chi, translated by Wang Yi-t'ung as A Record of Buddhist Monasteries in Lo-yang. Princeton University Press (Princeton), 1984. ISBN 0-691-05403-7.
แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ ลั่วหยาง
Luoyang คู่มือการท่องเที่ยวจากวิกิท่องเที่ยว (ในภาษาอังกฤษ)
- เว็บไซต์ทางการ ของหน่วยงานบริหารเทศบาลนครลั่วหยาง (ในภาษาจีน)
- "อุทยานหวางเฉิงในลั่วหยาง" ที่ China.org
| ก่อนหน้า | ลั่วหยาง | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| สมัยก่อนหน้า จงโจว |
เมืองหลวงของจีน 771–256 ปีก่อน ค.ศ. |
สมัยต่อมา — ต่อมาเป็น เสียนหยาง | ||
| สมัยก่อนหน้า ฉางอาน |
เมืองหลวงของจีน ค.ศ. 25–190 |
สมัยต่อมา — ต่อมาเป็น ฉางอาน |
 |
บทความเกี่ยวกับสถานที่ในประเทศจีนนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |