พระเจ้าเมงจีโย
ลิงก์ข้ามภาษาในบทความนี้ มีไว้ให้ผู้อ่านและผู้ร่วมแก้ไขบทความศึกษาเพิ่มเติมโดยสะดวก เนื่องจากวิกิพีเดียภาษาไทยยังไม่มีบทความดังกล่าว กระนั้น ควรรีบสร้างเป็นบทความโดยเร็วที่สุด |
พระเจ้าเมงจีโย (สำเนียงพม่าออกว่า มินจีโหญ่) (อังกฤษ: Mingyinyo, พม่า: မင်းကြီးညို) หรือ พระเจ้าสิริชัยสุระ ตามพงศาวดารไทย หรือในนวนิยายผู้ชนะสิบทิศเรียก เมงกะยินโย เป็นปฐมกษัตริย์ของราชวงศ์ตองอู ราชวงศ์และอาณาจักรที่ 2 ของประวัติศาสตร์พม่า พระเจ้าเมงจีโยเดิมเป็นนายทหารที่มีความสามารถในการรบ ได้ทำการรวบรวมชาวพม่าที่อยู่กันอย่างกระจัดกระจายหลังการล่มสลายของอาณาจักรพุกามภายหลังการโจมตีของมองโกล โดยได้รับความช่วยเหลือจากขุนนางสำคัญหลายคน เช่น เมงเยสีหตู (บางคนถูกสมมติเป็นตัวละครในนวนิยายผู้สิบทิศ เช่น มหาเถรวัดกุโสดอ)
| พระเจ้าเมงจีโย | |
|---|---|
| พระเจ้าตองอู | |
 พระบรมราชานุสาวรีย์พระเจ้าเมงจีโยในตองอู | |
| พระมหากษัตริย์พม่า | |
| ครองราชย์ | 16 ตุลาคม พ.ศ. 2053 – 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2073 |
| ราชาภิเษก | 11 เมษายน พ.ศ. 2054 |
| ก่อนหน้า | ตั้งราชวงศ์ใหม่ |
| รัชกาลถัดไป | ตะเบ็งชะเวตี้ |
| อุปราชเมืองตองอู | |
| ระหว่าง | เมษายน พ.ศ. 2028 – 16 ตุลาคม พ.ศ. 2053 |
| ก่อนหน้า | มิน สินธู |
| ถัดไป | เมงเยสีหตู |
| ประสูติ | กรกฎาคม พ.ศ. 2002 อังวะ |
| สวรรคต | 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2073 (ชันษา 71)[1] ตองอู |
| ชายา | Soe Min Hteik-Tin Thiri Maha Sanda Dewi พระนางรัตนาเทวี Maha Dewi พระนางราชเทวี |
| พระราชบุตร | ตะเบ็งชะเวตี้ อตุลสิริ |
| ราชวงศ์ | ราชวงศ์ตองอู |
| พระราชบิดา | Maha Thinkhaya |
| พระราชมารดา | Min Hla Nyet |
| ศาสนา | พุทธเถรวาท |
พระเจ้าเมงจีโยได้สถาปนาเมืองตองอู ซึ่งเป็นเมืองในขุนเขาเป็นปราการที่ดีขึ้นเป็นศูนย์กลางอำนาจใหม่ ต่อมามีการแผ่ขยายอำนาจเข้ายึดเมืองแปรโดยสามารถรบชนะพระเจ้านรปติแห่งแปรได้สำเร็จ ต่อมาคิดจะเข้ายึดเมืองหงสาวดีที่มีพระเจ้าสการะวุตพีเป็นกษัตริย์ แต่ไม่สำเร็จเนื่องจากพระเจ้าเมงจีโยสวรรคตเสียก่อน
ในมหาราชวงศ์พงศาวดารพม่า ระบุว่า พระองค์ได้พบกับพระมเหสีเมื่อเสด็จทอดพระเนตรการสร้างเขื่อน ซึ่งต่อมามีพระโอรสเพียงพระองค์เดียว ที่ได้ครองราชย์ต่อมา คือ พระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้
พระเจ้าเมงจีโย สิ้นพระชนม์ในปี พ.ศ. 2074 พระนามของพระองค์อาจแปลได้ว่า "พระองค์ดำ" (มิน = กษัตริย์, จี = ยิ่งใหญ่, โหญ่ = ดำ) [2][3]
อ้างอิง แก้
- ↑ Hmannan Vol. 2 2003: 182
- ↑ ดร.สุเนตร ชุตินธรานนท์. บุเรงนอง (กะยอดินนรธา) กษัตริย์พม่าในโลกทัศน์ไทย. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มติชน, 2550. 214 หน้า. ISBN 974-323-512-4
- ↑ "กำเนิดอยุธยาและวาระสุดท้ายสุริโยทัย โดย วีระ ธีรภัทร และ ดร.สุเนตร ชุตินธานนท์". ตรินิตี้เรดิโอ F.M. 97.00 Mhz. สืบค้นเมื่อ 22 June 2014.
บรรณานุกรม แก้
- Royal Historical Commission of Burma (1832). Hmannan Yazawin (in Burmese). 1–3 (2003 ed.). Yangon: Ministry of Information, Myanmar.
| ก่อนหน้า | พระเจ้าเมงจีโย | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| สิ้นสุดราชวงศ์พุกาม |
|
พระมหากษัตริย์พม่า (อาณาจักรพม่ายุคที่ 2) (พ.ศ. 2053 - พ.ศ. 2073) |
|
พระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้ |