จักรพรรดิเซวะ (ญี่ปุ่น: 清和天皇โรมาจิSeiwa-tennō) ซึ่งมีอีกพระนามหนึ่งว่า จักรพรรดิมิซุโน (ญี่ปุ่น: 水尾天皇โรมาจิMizunoo-tennō) จักรพรรดิองค์ที่ 56 แห่งราชวงศ์ญี่ปุ่นตามที่ได้จัดเรียงไว้ใน รายพระนามจักรพรรดิญี่ปุ่น ครองสิริราชสมบัติระหว่าง ค.ศ. 850 — ค.ศ. 876

เซวะ
清和天皇
จักรพรรดิแห่งญี่ปุ่น องค์ที่ 56
ครองราชย์
7 ตุลาคม ค.ศ. 858 — 18 ธันวาคม ค.ศ. 876
พิธีราชาภิเษก15 ธันวาคม ค.ศ. 858
ไดโจไซ14 ธันวาคม ค.ศ. 859
รัชกาลก่อนหน้ามนโตะกุ
รัชกาลถัดไปโยเซ

พระราชสมภพ10 พฤษภาคม ค.ศ. 850
พระบรมนามาภิไธยเจ้าชายโคะเระฮิโตะ (惟仁)
สวรรคต7 มกราคม ค.ศ. 878
พิธีฉลองการเจริญวัย16 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 864
พระราชบิดาจักรพรรดิมนโตะกุ
พระราชมารดาฟุจิวะระ โนะ อะกิระเคะอิโกะ
พระสนมฟุจิวะระ โนะ ทะกะอิโกะ
พระราชโอรส-ธิดาจักรพรรดิโยเซ

โดยพระนามของพระองค์ได้อนุโลมนำไปใช้เป็นพระนามของ จักรพรรดิโกะ-มิซุโน จักรพรรดิองค์ที่ 108 ที่ปกครองญี่ปุ่นในช่วง คริสต์ศตวรรษที่ 17

ในวันที่ 25 เดือน 11 ปี คาโช ที่ 3 ตรงกับวันที่ 31 ธันวาคม ค.ศ. 850 จักรพรรดิมนโตะกุจักรพรรดิองค์ที่ 55 ผู้เป็นพระราชบิดาได้สถาปนา เจ้าชายโคะเระฮิโตะ (惟仁) พระราชโอรสองค์ที่ 4 พระชนมายุเพียง 8 เดือนขึ้นเป็นรัชทายาทและผู้สืบราชบัลลังก์แทน เจ้าชายโคะเระตะกะ (ญี่ปุ่น: 惟喬親王) พระราชโอรสองค์ใหญ่

ต่อมาในวันที่ 27 เดือน 8 ปี เท็นอัง ที่ 2 ตรงกับวันที่ 7 ตุลาคม ค.ศ. 858 จักรพรรดิมนโตะกุประชวรและเสด็จสวรรคตอย่างกะทันหันขณะมีพระชนมายุเพียง 32 พรรษาทำให้เจ้าชายโคะเระฮิโตะพระชนมายุเพียง 8 พรรษาได้ขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็น จักรพรรดิเซวะ และได้มีพิธีราชาภิเษกที่ พระราชวังหลวงเฮอัง เมื่อวันที่ 7 เดือน 11 ปี เท็นอัง ที่ 2 ตรงกับวันที่ 15 ธันวาคม ค.ศ. 858 โดยได้มีการแต่งตั้ง ฟุจิวะระ โนะ โยะชิฟุซะ ขุนนางผู้ใหญ่และเป็นพระอัยกา (ตา) ของจักรพรรดิเซวะให้ดำรงตำแหน่ง เซ็สโซ หรือผู้สำเร็จราชการสำหรับจักรพรรดิที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ

จากนั้นในวันที่ 16 เดือน 12 ปี โจกัง ที่ 10 ตรงกับวันที่ 2 มกราคม ค.ศ. 869 พระชายาองค์หนึ่งของจักรพรรดิเซวะคือ ฟุจิวะระ โนะ ทะกะอิโกะ ได้มีพระประสูติกาลพระราชโอรสองค์ใหญ่คือ เจ้าชายซะดะอะกิระ (貞明親王) หลังจากนั้นในวันที่ 1 เดือน 2 ปี โจกัง ที่ 11 ตรงกับวันที่ 17 มีนาคม ค.ศ. 869 จักรพรรดิเซวะได้สถาปนาเจ้าชายซะดะอะกิระขึ้นเป็นรัชทายาทและผู้สืบราชบัลลังก์นอกจากนี้จักรพรรดิเซวะยังมีพระราชโอรสที่สำคัญอีกพระองค์หนึ่งคือ เจ้าชายซะดะซุมิ (貞純親王) ซึ่งเป็นต้นสายเซวะเก็นจิที่เป็นบรรพบุรุษของ ตระกูลมินะโมะโตะ ตระกูลอะชิกะงะ และ ตระกูลโทะกุงะวะ ที่ได้เป็นโชกุนปกครองญี่ปุ่น

จักรพรรดิเซวะได้สละราชบัลลังก์ให้กับเจ้าชายซะดะอะกิระขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็น จักรพรรดิโยเซ เมื่อวันที่ 29 เดือน 11 ปี โจกัง ที่ 11 ตรงกับวันที่ 18 ธันวาคม ค.ศ. 876 หลังจากครองสิริราชสมบัติได้ 18 ปี จากนั้นไม่นานได้มีการประกอบพิธีราชาภิเษกจักรพรรดิโยเซที่พระราชวังหลวงเฮอังโดยอดีตจักรพรรดิเซวะได้เป็น ไดโจเท็นโน (มหาจักรพรรดิ) กุมพระราชอำนาจไว้ในพระนามของพระราชโอรส

หลังจากกุมพระราชอำนาจไว้นาน 2 ปีอดีตจักรพรรดิเซวะก็ประชวรหนักและพระองค์คิดว่าคงไม่รอดแน่จึงตัดสินพระทัยออกผนวชโดยได้รับฉายาทางธรรมว่า โซชิน เมื่อปี กันเกียว ที่ 2 ตรงกับ ค.ศ. 878 หลังจากนั้นไม่นานอดีตจักรพรรดิเซวะหรือท่านโซชินก็เสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 4 เดือน 12 ปี กันเกียว ที่ 2 ตรงกับวันที่ 7 มกราคม ค.ศ. 878 ขณะมีพระชนมายุเพียง 27 พรรษา

พระราชวงศ์ แก้

  • พระสนม : เจ้าหญิงชูชิ/ทะดะโกะ (1397 – 1447) - พระธิดาในเจ้าชายโทะกิยะซุ (จักรพรรดิโคโก ในเวลาต่อมา)