ไดโจเท็นโน

บทความนี้เกี่ยวกับพระอิสริยยศ สำหรับจักรพรรดิที่ดำรงตำแหน่งนี้อยู่ ดูที่ สมเด็จพระจักรพรรดิอากิฮิโตะ

ไดโจเท็นโน (ญี่ปุ่น: 太上天皇, Daijō Tennō แปลตรงตัวว่า "มหาจักรพรรดิ") หรือเรียกโดยย่อว่า โจโก (ญี่ปุ่น: 上皇, Jōkō) เป็นพระอิสริยยศของจักรพรรดิญี่ปุ่นที่สละราชสมบัติ

จักรพรรดิโคกากุ จักรพรรดิพระองค์หนึ่งที่มีพระอิสริยยศเป็นไดโจเท็นโน

ตามประมวลกฎหมายไทโฮ ไดโจเท็นโนยังสามารถใช้พระราชอำนาจบางประการของกษัตริย์ได้ การใช้อำนาจเช่นนี้ปรากฏครั้งแรกในสมัยจักรพรรดินีจิโตเมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 7

ไดโจเท็นโนที่ผนวชจะได้รับสมัญญาว่า ไดโจโฮโอ (มหาธรรมราชา) การออกผนวชดังกล่าวประพฤติกันมากในยุคเฮอัง

ทั้งนี้ สำนักพระราชวังญี่ปุ่นกำหนดคำแปลภาษาอังกฤษของ โจโก ว่า "Emperor Emeritus"

การสละราชบัลลังก์ในสมัยจักรวรรดิญี่ปุ่น

จักรพรรดิโคเมและโชกุน

พลเรือจัตวาแมทธิว ซี. เพร์รีและกองเรือของเขาซึ่งชาวญี่ปุ่นเรียกว่า "เรือดำ" แล่นเข้าสู่ท่าเรือที่เอโดะ (ปัจจุบันรู้จักกันในชื่อโตเกียว) ในเดือนกรกฎาคม 1853 เพร์รีขอให้ญี่ปุ่นเปิดประเทศเพื่อทำการค้า และเตือนญี่ปุ่นถึงผลที่ตามมาทางทหารหากพวกเขาไม่เห็นด้วย ในช่วงวิกฤติที่เกิดจากการมาถึงของเพอร์รี รัฐบาลโชกุนโทกูงาวะได้ปรึกษากับราชสำนักเป็นครั้งแรกในรอบอย่างน้อย 250 ปี และขุนนางของจักรพรรดิโคเมแนะนำว่าควรอนุญาตให้ชาวอเมริกันทำการค้าและแจ้งให้พวกเขาทราบก่อนดำเนินการใด ๆ เมื่อรู้สึกเสียเปรียบต่อมหาอำนาจตะวันตก รัฐบาลญี่ปุ่นจึงต้องยอมให้เปิดประเทศทำการค้าและต้องยอมลงนามใน “สนธิสัญญาไม่เสมอภาค” ยอมสละอำนาจทางภาษีและสิทธิพิจารณาคดีชาวต่างชาติในศาลของตนเอง

ดูเพิ่ม

• พระเจ้าหลวง - สมัญญาทำนองเดียวกันของไทย
• ไท่ช่างหฺวัง (太上皇) - สมัญญาทำนองเดียวกันของจีน
• แทซังวัง (태상왕) - สมัญญาทำนองเดียวกันของเกาหลี
• ท้ายเทืองฮว่าง (Thái thượng hoàng) - สมัญญาทำนองเดียวกันของเวียดนาม