โงโหเสียวกั้ว
โงโหเสียวกั้ว มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า เอ๋อเหอเชาเกอ (จีนตัวย่อ: 俄何烧戈; จีนตัวเต็ม: 俄何燒戈; พินอิน: Éhéshāogē) เป็นตัวละครแม่ทัพชนเผ่าเกี๋ยง (羌 เชียง) ที่ปรากฏในนิยายอิงประวัติศาสตร์เรื่องสามก๊กในศตวรรษที่ 14 ในบันทึกประวัติศาสตร์อย่างเป็นทางการบันทึกเป็นบุคคล 2 คนแยกกันคือโงโหและเสียวกั้ว ในสามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ซึ่งเป็นนิยายสามก๊กที่แปลเป็นภาษาไทยเรียกแยกเป็นโงโหและเสียวกั้ว 2 คนเช่นกัน[1][2]
| โงโหเสียวกั้ว (เอ๋อเหอเชาเกอ) 俄何燒戈 | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ขุนพลแห่งเกี๋ยง | |||||||||||||
| ถึงแก่กรรม | ค.ศ. 253 | ||||||||||||
| ชื่อภาษาจีน | |||||||||||||
| อักษรจีนตัวเต็ม | 俄何燒戈 | ||||||||||||
| อักษรจีนตัวย่อ | 俄何烧戈 | ||||||||||||
| |||||||||||||
| ยุคในประวัติศาสตร์ | ยุคสามก๊ก | ||||||||||||
ในนิยายสามก๊ก
แก้ในช่วงที่เกียงอุยขุนพลของรัฐจ๊กก๊กยกทัพบุกขึ้นเหนือ เกียงอุยได้เชิญชวนปีต๋องผู้เป็นอ๋อง (王 หวาง) ของชนเผ่าเกี๋ยงให้ส่งกำลังมาหนุนช่วยในการเข้าโจมตีทัพของรัฐวุยก๊ก ปีต๋องจึงให้โงโหเสียวกั้วนำกำลังพลห้าหมื่นนายยกไปเข้าตีทัพวุยก๊ก ต้านท่ายขุนพลวุยก๊กแสร้งทำเป็นยอมจำนนต่อปีต๋อง และลวงโงโหเสียวกั้วให้ยกไปปล้นค่ายวุยก๊ก โงโหเสียวกั้วต้องกลถูกกุยห้วยและต้านท่ายนำกำลังมาล้อมไว้ไม่สามารถหนีได้ โงโหเสียวกั้วจึงฆ่าตัวตาย[3][1][2]
ประวัติแยกสองคนตามบันทึกประวัติศาสตร์
แก้โงโห
แก้โงโห (เอ้อเหอ / เอ๋อเหอ) | |
|---|---|
| 餓何 / 俄何 | |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | ไม่ทราบ |
| เสียชีวิต | ค.ศ. 247 |
| อาชีพ | ผู้นำชนเผ่าเกี๋ยง |
โงโห มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า เอ้อเหอ (จีนตัวย่อ: 饿何; จีนตัวเต็ม: 餓何; พินอิน: Èhé) หรือ เอ๋อเหอ (จีน: 俄何; พินอิน: Éhé) เป็นผู้นำชนเผ่าเกี๋ยงในเขตเมืองหลงเส (隴西 หล่งซี; ปัจจุบันอยู่บริเวณนครติ้งซี มณฑลกานซู่), ลำอั๋น (南安 หนานอาน; ปัจจุบันอยู่บริเวณอำเภออู่ชาน มณฑลกานซู่), กิมเสีย (金城 จินเฉิง; ปัจจุบันอยู่บริเวณนครหลานโจว มณฑลกานซู่), เสเป๋ง (西平 ซีผิง; ปัจจุบันอยู่บริเวณนครซีนิง มณฑลชิงไห่) และเมืองอื่น ๆ ในยุคสามก๊กของจีน
ในปี ค.ศ. 247 โงโห, เสียวกั้ว, ฝาถง (伐同), เอ๋อเจอไซ (蛾遮塞) และคนอื่น ๆ ก่อกบฏต่อรัฐวุยก๊ก เข้าโจมตีหลายเมืองและหลายอำเภอในพื้นที่ และติดต่อกับเกียงอุยขุนพลรัฐจ๊กก๊กให้ยกมาร่วมกันเข้าตีวุยก๊ก[4]
ราชสำนักวุยก๊กมีคำสั่งให้แฮหัวป๋านำกองกำลังไปรักษาการณ์ที่ด้านข้าง เมื่อกุยห้วยนำกองทัพมายังเต๊กโตเสีย (狄道 ตี๋เต้า; อยู่บริเวณอำเภอหลินเถา มณฑลกานซู่ในปัจจุบัน) ที่ปรึกษาของกุยห้วยแนะนำว่าควรเข้าโจมตีอำเภอโปยสิว (枹罕縣 ฝูห่านเซี่ยน; ปัจจุบันอยู่ในอำเภอหลินเซี่ย มณฑลกานซู่) และสยบเผ่าเกี๋ยงก่อนที่จะจัดการกับทัพจ๊กก๊กที่รุกเข้ามา กุยห้วยคาดการณ์ว่าเกียงอุยจะโจมตีที่ตั้งของแฮหัวป๋า จึงมุ่งลงใต้ไปเสริมกำลังให้แฮหัวป๋า เกียงอุยเข้าโจมตีแฮหัวป๋าที่ฝั่งตะวันตกของแม่น้ำเจ้าซุย (洮水 เถาฉุ่ย) ตามที่กุยห้วยคาดไว้ แต่เกียงอุยก็ต้องล่าถอยเมื่อกุยห้วยนำกำลังเสริมมาถึง จากนั้นกุยห้วยจึงยกเข้าโจมตีกบฏเผ่าเกี๋ยง สังหารโงโหและเสียวกั้ว และบีบให้ทัพตระกูลชนเผ่าเกี๋ยงหลายพันนายยอมจำนน[5][6]
เสียวกั้ว
แก้เสียวกั้ว (เชาเกอ) | |
|---|---|
| 燒戈 | |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | ไม่ทราบ |
| เสียชีวิต | ค.ศ. 247 |
| อาชีพ | ผู้นำชนเผ่าเกี๋ยง |
เสียวกั้ว มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า เชาเกอ (จีนตัวย่อ: 烧戈; จีนตัวเต็ม: 燒戈; พินอิน: Shāogē) เป็นผู้นำชนเผ่าเกี๋ยงในเขตเมืองหลงเส, ลำอั๋น, กิมเสีย, เสเป๋งและเมืองอื่น ๆ ในยุคสามก๊กของจีน เสียวกั้วนำทัพเข้ารบกับทัพวุยก๊กในช่วงเวลาเดียวกันกับโงโหคือปี ค.ศ. 247 เสียวกั้วถูกทัพของกุยห้วยโจมตีแตกพ่าย ตัวเสียวกั้วกับโงโหก็ถูกสังหาร
บันทึกประวัติศาสตร์อย่างเป็นทางการไม่ได้บันทึการมีส่วนร่วมของต้านท่ายในยุทธการนี้ ส่วนปีต๋องร่วมสนับสนุนจ๊กก๊กรบกับวุยก๊กเมื่อก่อนหน้านี้ในปี ค.ศ. 240[7]
ดูเพิ่ม
แก้อ้างอิง
แก้- ↑ 1.0 1.1 ("ปีต๋องเจ้าเมืองบ้านนอกได้บรรณาการดีใจนัก จึงเกณฑ์กองทัพห้าหมื่น ให้โงโหเสียวกั้วสองคนเปนแม่ทัพหน้า ตัวปีต๋องเปนแม่ทัพหลวงยกไปเมืองตองเต๋ง") "สามก๊ก ตอนที่ ๘๐". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ May 23, 2024.
{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์) - ↑ 2.0 2.1 ("ปีต๋องก็เชื่อ จึงสั่งให้โงโหกับเสียวกั้วยกกองทัพไปกับต้านท่าย ฝ่ายโงโหเสียวกั้วก็ให้ทหารต้านท่ายอยู่รั้งหลัง เอาแต่ตัวต้านท่ายไปก่อน เวลาสองยามก็ถึงเมืองเองจิ๋ว แลไปเห็นประตูเปิดอยู่ ต้านท่ายก็ควบม้าไปบอกกวยหวยซึ่งตระเตรียมกองทัพไว้นั้นพากันออกมาตีวกหลัง ทหารต้านท่ายซึ่งตามมานั้นก็ไล่ฟันตามหลังเข้าไป ทหารโงโหเสียวกั้วก็ตกลงในหลุมทั้งม้าทั้งคน เหยียบกันเจ็บปวดล้มตายเปนอันมาก ทหารซึ่งเหลือตายก็ยอมเข้าด้วยต้านท่าย ฝ่ายโงโหเสียวกั้วก็เอาดาบเชือดฅอตายทั้งสองคน") "สามก๊ก ตอนที่ ๘๐". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ May 23, 2024.
{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์) - ↑ สามก๊ก (ซันกั๋วเหยี่ยนอี้) ตอนที่ 109.
- ↑ (八年，隴西、南安、金城、西平諸羌餓何、燒戈、伐同、蛾遮塞等相結叛亂，攻圍城邑，南招蜀兵，涼州名胡治無戴復叛應之。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 26.
- ↑ (討蜀護軍夏侯霸督諸軍屯為翅。淮軍始到狄道，議者僉謂宜先討定枹罕，內平惡羌，外折賊謀。淮策維必來攻霸，遂入渢中，轉南迎霸。維果攻為翅，會淮軍適至，維遁退。進討叛羌，斬餓何、燒戈，降服者萬餘落。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 26.
- ↑ (十年， ... 又出隴西、南安、金城界，與魏大將軍郭淮、夏侯霸等戰於洮西。胡王治無戴等舉部落降，維將還安處之。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 44.
- ↑ (正始元年，蜀將羌維出隴西。淮遂進軍，追至彊中，維退，遂討羌迷當等，案撫柔氐三千餘落，拔徙以實關中。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 26.
บรรณานุกรม
แก้- ตันซิ่ว (ศตวรรษที่ 3). จดหมายเหตุสามก๊ก (ซันกั๋วจื้อ)
- ล่อกวนตง. (ศตวรรษที่ 14) สามก๊ก (ซันกั๋วเหยี่ยนอี้)