วิกิพีเดีย

สงครามโซเวียต–ญี่ปุ่น

สำหรับความหมายอื่น ดูที่ สงครามโซเวียต–ญี่ปุ่น (แก้ความกำกวม)

สงครามโซเวียต–ญี่ปุ่น (รัสเซีย: Советско-японская война; ญี่ปุ่น: ソ連対日参戦, "Soviet Union entry into war against Japan") เป็นความขัดแย้งทางทหารในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ในไม่ช้าหลังจากเที่ยงคืนเมื่อวันที่ 9 สิงหาคม 1945 เมื่อสหภาพโซเวียตบุกครองรัฐหุ่นเชิดแมนจูกัวของญี่ปุ่น การโจมตีของโซเวียตและมองโกเลียนำมาสู่การยุติการยึดครองแมนจูกัว, เหม่งเจียง (มองโกเลีย), ทางตอนเหนือของเกาหลี, คาราฟูโตะ และ หมู่เกาะคูริล ความพ่ายแพ้ของกองทัพกวันตงของญี่ปุ่นช่วยในการยอมจำนนของญี่ปุ่นและการยุติสงครามโลกครั้งที่สอง[7][8] การที่โซเวียตเข้าสู่สงครามเป็นปัจจัยสำคัญในการตัดสินใจของรัฐบาลญี่ปุ่นที่จะยอมจำนนอย่างไม่มีเงื่อนไขตามที่มันทำให้เห็นได้ชัดล้าหลังจะไม่ได้มีความตั้งใจที่จะทำหน้าที่เป็นบุคคลที่สามในการเจรจาสิ้นสุดสงครามในข้อตกลงเงื่อนไข[1][9][10]

สงครามโซเวียต–ญี่ปุ่น
ส่วนหนึ่งของ สมรภูมิแปซิฟิกในสงครามโลกครั้งที่สอง
US-Soviet sailors on VJ Day.jpg
ลูกเรืออเมริกันและทหารเรือโซเวียตฉลองกันในวันชัยเหนือญี่ปุ่น
วันที่9 สิงหาคม– 2 กันยายน 1945
(3 สัปดาห์ 3 วัน)
สถานที่แมนจูเรีย/แมนจูกัว, เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน/เหม่งเจียง, ซาฮาลิน, หมู่เกาะคูริล และ เกาหลีภายใต้การปกครองของญี่ปุ่น
ผล ฝ่ายสัมพันธมิตรได้รับชัยชนะเด็ดขาด
คู่สงคราม
 สหภาพโซเวียต
 มองโกเลีย

 จักรวรรดิ​ญี่ปุ่น

ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ

สหภาพโซเวียต โรดีออน มาลีนอฟสกี

สหภาพโซเวียต คีริลล์ เมเรตสคอฟ สหภาพโซเวียต มักซิม เพอร์คาเยฟ

สหภาพโซเวียต นีโคไล คุซเนซอฟ
กำลัง

Soviet Union:

  • 1,577,225 men[2]
  • 26,137 artillery
  • 1,852 sup. artillery
  • 5,556 tanks and self-propelled artillery
  • 5,368 aircraft

Mongolia:

  • 16,000 men

Japan:

  • 983,000 men
  • 5,360 artillery
  • 1,155 tanks
  • 1,800 aircraft
  • 1,215 vehicles

Manchukuo:

  • 170,000 men

Mengjiang:

ความสูญเสีย
  • 9,780 killed
  • 911 missing
  • 19,562 wounded[3][4]
  • 21,389 killed
  • 20,000 wounded
  • < 41,199 captured[5][6]

Soviet claim:

  • 83,737 killed

อ้างอิงแก้ไข

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 David M. Glantz, "August Storm: The Soviet 1945 Strategic Offensive in Manchuria" เก็บถาวร 2011-07-23 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Leavenworth Papers No. 7, Combat Studies Institute, February 1983, Fort Leavenworth, Kansas.
  2. ↑ 2.0 2.1 Glantz, David M. & House, Jonathan (1995), When Titans Clashed: How the Red Army Stopped Hitler, Lawrence, Kansas: University Press of Kansas, ISBN 0-7006-0899-0, p. 378
  3. ↑ Glantz, David M. & House, Jonathan (1995), When Titans Clashed: How the Red Army Stopped Hitler, Lawrence, Kansas: University Press of Kansas, ISBN 0-7006-0899-0, p. 300
  4. ↑ G. F. Krivosheev, ed., "Russia and the USSR in twentieth century wars: A statistical survey". Moscow: 'Olma-press', 2001, page 309.
  5. ↑ Cherevko, Kirill Evgen'evich (2003). Serp i Molot protiv Samurayskogo Mecha. Moscow: Veche. ISBN 5-94538-328-7. Page 41.
  6. ↑ Coox, Alvin D. (1990) [1985]. Nomonhan: Japan Against Russia, 1939. Stanford, California: Stanford University Press. p. 1176. ISBN 9780804718356. สืบค้นเมื่อ 9 February 2017.
  7. ↑ The Associated Press (8 August 2005). "A Soviet Push Helped Force Japan to Surrender". The Moscow Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 December 2013. {{cite news}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  8. ↑ Lekic, Slobodan (22 August 2010). "How the Soviets helped Allies defeat Japan". San Francisco Chronicle.
  9. ↑ Richard B. Frank, Downfall: The End of the Imperial Japanese Empire, Penguin, 2001 ISBN 978-0-14-100146-3. (Extracts on-line)
  10. ↑ Robert James Maddox, Hiroshima in History: The Myths of Revisionism, University of Missouri Press, 2007 ISBN 978-0-8262-1732-5.

แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=สงครามโซเวียต–ญี่ปุ่น&oldid=10480030"