ท่าอากาศยานนานาชาติเปียงยาง

ท่าอากาศยานนานาชาติเปียงยาง (เกาหลี평양 국제비행장; ฮันจา平壤國際飛行場; อาร์อาร์Pyeongyang Gukje Bihaengjang; เอ็มอาร์P'yŏngyang Kukche Pihaengchang) (IATA: FNJICAO: ZKPY) มีอีกชื่อว่า ท่าอากาศยานนานาชาติเปียงยางซูนัน (เกาหลี: 평양 순안 국제공항)[2] เป็นท่าอากาศยานนานาชาติหลักที่ให้บริการในเขตกรุงเปียงยาง เมืองหลวงเกาหลีเหนือ ตั้งอยู่ในเขตซูนัน เป็นฐานการบินหลักของสายการบินประจำชาติ แอร์โครยอ ท่าอากาศยานปิดบริหารในระดับนานาชาติเมื่อ ค.ศ. 2020 เนื่องจากการระบาดทั่วของโควิด-19[3] และเปิดบริการใหม่ใน ค.ศ. 2023 ด้วยการบริการของแอร์โครยอระหว่างปักกิ่งกับวลาดีวอสตอค[4]

ท่าอากาศยานนานาชาติเปียงยาง

평양 국제비행장
อาคารผู้โดยสาร 2
ข้อมูลสำคัญ
การใช้งานสาธารณะ
เจ้าของรัฐบาลเกาหลีเหนือ
พื้นที่บริการเปียงยาง ประเทศเกาหลีเหนือ
ที่ตั้งRyongbung-ri เขตซูนัน เปียงยาง ประเทศเกาหลีเหนือ
ฐานการบินแอร์โครยอ
เหนือระดับน้ำทะเล34 เมตร / 111 ฟุต
พิกัด39°13′26″N 125°40′12″E / 39.22389°N 125.67000°E / 39.22389; 125.67000
แผนที่
FNJ/ZKPYตั้งอยู่ในเกาหลีเหนือ
FNJ/ZKPY
FNJ/ZKPY
ตำแหน่งของสนามบินในประเทศเกาหลีเหนือ
ทางวิ่ง
ทิศทาง ความยาว พื้นผิว
ฟุต เมตร
01/19 4,000 คอนกรีต
17/35 3,425 คอนกรีต
ข้อมูล: U.S. DoD FLIP[1]
ท่าอากาศยานนานาชาติเปียงยาง
โชซ็อนกึล
ฮันจา
อาร์อาร์Pyeongyang Gukje Bihaengjang
เอ็มอาร์P'yŏngyang Kukche Pihaengchang

ประวัติ

แก้

การเปิดใช้งานช่วงแรก ๆ

แก้

ท่าอากาศยานเปียงยางแห่งแรก ตั้งอยู่ทางฝั่งตะวันออกของแม่น้ำแทดง แต่ถูกทำลายในสงครามโลกครั้งที่สอง จึงสร้างท่าอากาศยานใหม่ ซึ่งก็คือท่าอากาศยานซูนัน ในย่านชานเมืองขึ้น

ระหว่างช่วงสงครามเกาหลี ผู้สื่อข่าวชาวอังกฤษ เรจินัลด์ ทอมป์สัน ได้บันทึกว่า เป็นท่าอากาศยานที่วุ่นวายมาก เนื่องจากมีเครื่องบินของกองทัพสหรัฐอเมริกาคอยขนส่งเสบียงและอาวุธในช่วงสงครามระหว่างคริสต์ทศวรรษ 1950 ต่อมาท่าอากาศยานได้ประสบมหาอุทกภัย เนื่องจากอเมริการะเบิดเขื่อนท็อกซันในวันที่ 13 พฤษภาคม ค.ศ. 1953 ทำให้ต้องมีการฟื้นฟูท่าอากาศยานใหม่

การพัฒนาการในคริสต์ทศวรรษ 2000

แก้

ในปี ค.ศ. 2000 สายการบินแอโรฟลอต ได้ยกเลิกเที่ยวบินจากมอสโกและคาบารอฟสก์ ต่อมาในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2006 สายการบินไชนาเซาเทิร์นแอร์ไลน์ ได้เปิดเที่ยวบินจากปักกิ่งเฉพาะฤดูท่องเที่ยวเท่านั้น ในเดือนเมษายน ค.ศ. 2008 แอร์ไชนา ได้กลับมาเปิดเที่ยวบินไปปักกิ่ง สัปดาห์ละ 3 วัน ส่วนโคเรียนแอร์ และเอเชียนาแอร์ไลน์ ก็ได้เปิดเที่ยวบินจากโซล-อินช็อนและเมืองยังยัง แต่ได้ยกเลิกในภายหลัง

ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2011 อาคารผู้โดยสารแห่งใหม่ได้เปิดใช้งาน ตั้งอยู่ด้านข้างอาคารเก่า ซึ่งทันสมัยกว่าอาคารเก่ามาก โดยอาคารใหม่นี้ใช้เป็นอาคารศุลกากร และเป็นอาคารผู้โดยสารระหว่างประเทศ ส่วนอาคารเก่าได้รับการปรับปรุงใหม่ในปี ค.ศ. 2012[5]

สิ่งอำนวยความสะดวก

แก้

อาคารผู้โดยสาร

แก้
  • อาคารผู้โดยสารภายในประเทศ
  • อาคารผู้โดยสารระหว่างประเทศ

อาคารขาเข้า

แก้
  • จุดรับกระเป๋าบนสายพาน และจุดรับฝากโทรศัพท์มือถือ
  • ร้านขายดอกไม้
  • ธนาคารเกาหลี (เปิดเวลา 9-18 นาฬิกา)
  • สถานบันเทิง (เปิดเวลา 9-18 นาฬิกา)
  • เคาน์เตอร์ผู้โดยสารขาเข้า
  • พื้นที่ศุลกากร และเอ็กซเรย์

อาคารขาออก

แก้
  • ร้านหนังสือ (เปิดเวลา 10 นาฬิกา)
  • พื้นที่ให้ข้อมูลข่าวสาร
  • ร้านสินค้าปลอดภาษี
  • ร้านขายของที่ระลึก
  • ภัตตาคาร (เปิดเวลา 9-18 นาฬิกา)
  • สถานบันเทิง (เปิดเวลา 9-18 นาฬิกา)

ผู้โดยสารระหว่างประเทศต้องจ่ายค่าภาษีท่าอากาศยาน 10 ยูโร

ระบบขนส่งสาธารณะ

แก้

มีรถแท็กซี่วิ่งระหว่างอาคารผู้โดยสารกับเปียงยาง นอกจากนี้ยังมีรถโดยสารประจำทางให้บริการอีกด้วย

ท่าอากาศยาน เปิดทำการเวลา 6-22 นาฬิกาในฤดูร้อน และ 7-21 นาฬิกาในฤดูหนาว

ทางวิ่งและลานจอด

แก้

ท่าอากาศยานมีทางวิ่ง 2 ทาง ได้แก่ 01/19 (ฝั่งเหนือ) และ 17/35 (ฝั่งใต้) ระหว่างที่มีการก่อสร้างอาคารผู้โดยสารใหม่ฝั่งใต้ เครื่องจะจอดที่ทางวิ่งฝั่งเหนือเป็นส่วนใหญ่ โดยที่ทางวิ่งหลัก (01/19) จะมีระบบตรวจจับเครื่องบินที่จะลงจอด

ท่าอากาศยานสามารถรับเครื่องบินได้พร้อมกันถึง 4 ลำ มีลานจอดเครื่องบิน 17 ที่ และยังมีอาคารเก็บเครื่องบินอีก 2 แห่ง

สายการบินและจุดหมายปลายทาง

แก้

สำหรับผู้โดยสาร

แก้
 
ประเทศจุดหมายปลายทางจากท่าอากาศยานนานาชาติเปียงยางซูนัน
สายการบิน จุดหมายปลายทาง หมายเหตุ
แอร์ไชนา ปักกิ่ง-แคพิทอล ระหว่างประเทศ
แอร์โครยอ กรุงเทพฯ-สุวรรณภูมิ, ปักกิ่ง-แคพิทอล, คาบารอฟสก์, กัวลาลัมเปอร์, มอสโก-เชเรเมเตียโว, เซี่ยงไฮ้-ผู่ตง, เฉิ่นหยาง, วลาดีวอสตอค, หยานจี๋[6][7][8]
เฉพาะฤดูกาล: ต้าเหลียน, ฮาร์บิน, คูเวตซิตี, สิงคโปร์-จางี
ระหว่างประเทศ
แอร์โครยอ ช็องจิน, แฮจู, ท็อกซัน, แคซ็อง, คังกเย, คิลชู, นัมโพ, ซัมชิย็อน, ชินอึยจู, วันซาน ในประเทศ
มองโกเลียแอร์ไลน์ ชาร์เตอร์: อูลานบาตาร์[9] ระหว่างประเทศ

ขนส่งสินค้า

แก้
สายการบิน จุดหมายปลายทาง
แอร์โครยอ ปักกิ่ง-แคพิทอล, ช็องจิน, แฮจู, ฮัมฮึง, แคซ็อง, คังกเย, คิลชู, มอสโก-เชเรเมเตียโว, นัมโพ, ซัมชิย็อน, ชินอึยจู, เฉิ่นหยาง, วลาดีวอสตอค, วันซาน

สมุดภาพ

แก้

ดูเพิ่ม

แก้

อ้างอิง

แก้
  1. DoD Flight Information Publication (Enroute) – Supplement Pacific, Australasia and Antarctica. St. Louis, Missouri: National Geospatial-Intelligence Agency. 2021. pp. B-271–B-272.
  2. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ wad
  3. "Satellite images show 'unusual' level of aircraft maintenance in N. Korea". The Economic Times. 2023-05-24. ISSN 0013-0389. สืบค้นเมื่อ 2023-07-16.
  4. "Air Koryo plane lands in China, first commercial North Korean flight in 3 years". South China Morning Post. 2023-08-22.
  5. "The Koryo Tours Blog". koryogroup.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-02-03. สืบค้นเมื่อ 18 January 2014.
  6. theinnoplex.com - Air Koryo introduces Yanji to Pyonggyang service[ลิงก์เสีย]
  7. "China – Air Koryo introduces Yanji to Pyongyang service – Twikle". twikle.co.uk. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-02-01. สืบค้นเมื่อ 18 January 2014.
  8. "DPRK Independent Tours – YOUNG PIONƎƎЯ TOUЯS". youngpioneertours.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-10. สืบค้นเมื่อ 18 January 2014.
  9. "MIAT Mongolian Airlines Launches North Korea Service in October 2013 :: Routesonline". routesonline.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-03-28. สืบค้นเมื่อ 18 January 2014.

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้

  วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Sunan International Airport