ซู่ชุ่น

หน้านี้เป็นชื่อบุคคลจีน นามสกุลคือ อ้ายซินเจว๋หลัว

ซู่ชุ่น (แมนจู: ᡠᡴᡠᠨ ᡧᡠᡧᡠᠨ Uksun Šušun; จีนตัวย่อ: 肃顺; จีนตัวเต็ม: 肅順; พินอิน: Sùshùn); (26 พฤศจิกายน ปี ค.ศ. 1816– 1861) เกิดในตระกูลของชาวแมนจู อ้ายซินเจว๋หลัว เป็นบุตรคนที่หกของ Ulgungga (烏爾恭阿) หรือ the Prince Zheng

ซู่ชุ่น 爱新觉罗·肃顺
อุปราชแห่งราชวงศ์ชิง
กษัตริย์	จักรพรรดิถงจื้อ
แต่งตั้งโดย	จักรพรรดิเสียนเฟิง
ถัดไป	ซูอันไทเฮา และ ซูสีไทเฮา
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	ค.ศ. 1816
เสียชีวิต	1861 (อายุ 44–45)
ญาติ	ตวนหัว (พี่/น้องชาย)

แม้ว่าซู่ชุ่นจะเกิดในครอบครัวชนชั้นสูง แต่ด้วยขนาดของครอบครัวทำให้ในช่วงวัยเด็กของเขาได้รับความสนใจและความคาดหวังจากครอบครัวน้อย อีกทั้งไม่มีความสามารถพิเศษทั้งทางด้านวรรณคดีและศิลปะการต่อสู้

ซู่ชุ่นได้รับการแต่งตั้งให้เป็นนายพล (General) ในช่วงปลายรัชสมัยสมเด็จพระจักรพรรดิเต้ากวง ภายหลังจากการเสียชีวิตของ Wenqing หนึ่งในที่ปรึกษาใกล้ชิดของจักรพรรดิเสียนเฟิง (Xianfeng emperor) จักรพรรดิพระองค์ที่ 9 (นับจากจักรพรรดินู่เอ๋อร์ฮาชื่อ) แห่งราชวงศ์ชิง เป็นราชโอรสองค์ที่ 4 ของจักรพรรดิเต้ากวง ซู่ชุ่นถูกเรียกรับใช้ในฐานะที่ปรึกษาขององค์จักรพรรดิบ่อยครั้งในเรื่องนโยบายการปกครองที่สำคัญ ตำแหน่งแรกในราชสำนักของเขาคือทหารรักษาพระองค์ และต่อมาได้รับการยอมรับและเลื่อนขั้นได้เป็นข้าราชสำนักระดับสูงของราชวงศ์ชิงในเวลาต่อมา ในช่วงสงครามฝิ่นครั้งที่ 2 (Second Opium War) เขายังได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้นำด้านนโยบายต่างประเทศ และเป็นผู้ปฏิเสธการเข้าร่วมสนธิสัญญาของต่างประเทศหลายฉบับในสมัยนั้น (ปลายทศวรรษ 1850) ซึ่งรวมถึงสนธิสัญญาชิโน-รัสเซียนอ้ายหุน (อังกฤษ: the Sino-Russian Treaty of Aigun; Russian: Айгунский Договор; จีนตัวย่อ: 瑷珲条约; จีนตัวเต็ม: 璦琿條約; พินอิน: Àihún Tiáoyuē)

หลังการสิ้นพระชมน์ของสมเด็ขพระจักรพรรดิเสียนเฟิงในปี ค.ศ. 1861 ซู่ชุ่น พี่ชายของซู่ชุ่นคือ ตวนหัว (อังกฤษ: Duanhua; จีนตัวย่อ: 端华; จีนตัวเต็ม: 端華; พินอิน: Duān huá) พร้อมด้วยไจ้หยวน (อังกฤษ: Zaiyuan; จีนตัวย่อ:载垣; จีนตัวเต็ม: 載垣; พินอิน: Zài yuán) และพวกอีก 5 คน ซึ่งต่างเป็นข้าราชการในรสำนักราชวงศ์ชิงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้สำเร็จราชการ (Regents) เพื่อดูแลชนกลุ่มน้อยในช่วงรัชสมัยของสมเด็จพระจักรพรรดิถงจื้อผู้ซึ่งยังทรงพระเยาว์ อย่างไรก็ตามผู้สำเร็จราชการไม่สามารถตัดสินใจในนโยบายสำคัญได้หากปราศจากตราประจำพระองค์ขององค์ไทเฮา (พระพันปีหลวง หรือไทโฮ่ว; 太后) ทั้งสอง คือ ซูอันไทเฮา และซูสีไทเฮา ซึ่งนำไปสู่การเพิ่มแรงเสียดทานในการบริหารงานของราชสำนักมากยิ่งขึ้น ในเดือนพฤศจิกายน ปี ค.ศ. 1861 เจ้าชายอี้ซิน (อังกฤษ: Yixin หรือ Prince Gong; จีนตัวย่อ: 奕䜣; จีนตัวเต็ม: 奕訢; พินอิน: Yìxīn) ซึ่งเป็นพระเชษฐาร่วมพระบิดา ซูอันไทเฮา และซูสีไทเฮา ร่วมกันทำรัฐประหารผู้สำเร็จราชการหรือรัฐประหารซินโหย่ว เพื่อยึดอำนาจ ทำให้สมาชิกทั้ง 8 ในสภาถูกจับกุมและซู่ชุ่นได้รับโทษประหารชีวิตโดยการตัดศีรษะในข้อหากบฏในปี ค.ศ. 1861 นั้นเอง

อ้างอิง

• Hummel, Arthur William, ed. Eminent Chinese of the Ch'ing Period (1644-1912). 2 vols. Washington: United States Government Printing Office, 1943.