จักรพรรดิเต้ากวัง

(เปลี่ยนทางจาก จักรพรรดิเต้ากวง)

จักรพรรดิเต้ากวัง (จีน: 道光; พินอิน: Dàoguāng) พงศาวดารไทยเรียก เตากวาง[1] เป็นจักรพรรดิองค์ที่เจ็ดแห่งราชวงศ์ชิง และจักรพรรดิชิงองค์ที่ 6 ที่ปกครองประเทศจีนโดยชอบธรรม ครองสิริราชสมบัติจากปี ค.ศ. 1820 ถึงปี ค.ศ. 1850 รัชสมัยของพระองค์เกิด ภัยภายนอก กบฏภายใน นั่นคือ สงครามฝิ่นครั้งที่หนึ่ง และจุดเริ่มต้นของ กบฏไท่ผิง ที่เกือบจะล้มราชวงศ์ นักประวัติศาสตร์ โจนาธาน สเปนซ์ อธิบายเกี่ยวกับจักรพรรดิเต้ากวังว่ามีลักษณะ เป็นคนดีแต่ไร้ประสิทธิภาพ[2]

เต้ากวัง
จักรพรรดิราชวงศ์ชิง
ครองราชย์3 ตุลาคม ค.ศ. 1820 - 25 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1850
(29 ปี 145 วัน)
ก่อนหน้าจักรพรรดิเจียชิ่ง
ถัดไปจักรพรรดิเสียนเฟิง
พระราชสมภพ16 กันยายน ค.ศ. 1782(1782-09-16)
พระราชวังต้องห้าม ปักกิ่ง
เหมียนหนิง หมิ่นหนิง
สวรรคต25 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1850(1850-02-25) (67 ปี)
พระราชวังต้องห้าม ปักกิ่ง
จักรพรรดินีจักรพรรดินีเซี่ยวมู่เฉิง
จักรพรรดินีเซี่ยวเซิ่นเฉิง
จักรพรรดินีเซี่ยวเฉฺวียนเฉิง
จักรพรรดินีเซี่ยวจิ้งเฉิง
พระนามเดิม
เหมียนหนิง (綿寧)
พระสมัญญานาม
Xiào tiān fúyùnlì zhōng tǐ zhèng zhìwén shèng wǔ zhìyǒng réncí jiǎn qín xiàomǐn kuān dìng chéng huángdì效天符运立中体正至文圣武智勇仁慈俭勤孝敏宽定成皇帝
พระอารามนาม
ซวนจง
Xuānzōng
宣宗
ราชวงศ์ชิง
พระราชบิดาจักรพรรดิเจียชิ่ง
พระราชมารดาจักรพรรดินีเซี่ยวซูรุ่ย

พระราชประวัติ

แก้

จักรพรรดิเต้ากวังประสูติใน พระราชวังต้องห้าม ในปี ค.ศ. 1782 เดิมมีพระนามว่า เหมียนหนิง (綿寧) (แปลว่า อาทิตย์อัสดง) แต่ภายหลังเปลี่ยนเป็น หมิ่นหนิง (旻宁) (แปลว่า ท้องฟ้า หรือ จักรวาล) เมื่อพระองค์กลายเป็นจักรพรรดิ อักษรตัวแรกของพระนามของพระองค์ถูกเปลี่ยนจาก เหมี่ยน เป็น หมิ่น เพื่อหลีกเลี่ยงอักษรเหมี่ยนที่ค่อนข้างธรรมดา ความแปลกใหม่นี้ได้รับการแนะนำโดย พระอัยกาของพระองค์ จักรพรรดิเฉียนหลง ที่เชื่อว่าไม่ควรมีภาษาจีนที่ใช้กันทั่วไป เนื่องมาจากธรรมเนียมการตั้งพระนามต้องห้ามในราชวงศ์มาช้านาน

จักรพรรดิเต้ากวัง เป็นพระราชโอรสองค์ที่ 2 ของ องค์ชายหย่งเยี่ยน พระราชโอรสองค์ที่ 15 และรัชทายาทของ จักรพรรดิเฉียนหลง แม้ว่าพระองค์จะเป็นพระโอรสองค์ที่ 2 ของ องค์ชายหย่งเยี่ยน แต่พระองค์เป็นลำดับแรกในการสืบราชบัลลังก์หลังจาก องค์ชายหย่งเยี่ยน ขึ้นเป็นรัชทายาทเพื่อสืบทอดราชบัลลังก์ของพระอัยกา เพราะพระมารดาของพระองค์ พระชายาฉี่ถ่าล่า เป็นพระชายาเอกขององค์ชายหย่งเยี่ยน ขณะที่พระเชษฐาองค์ใหญ่ของพระองค์ที่สิ้นพระชนม์ไปก่อนนั้นเป็นโอรสที่ประสูติแต่นางสนมของ องค์ชายหย่งเยี่ยน

พระบรมวงศานุวงศ์

แก้
ลำดับ พระนาม ประสูติ สิ้นพระชนม์ พระมารดา หมายเหตุ
1 องค์ชายอี้เว่ย
奕緯
ค.ศ.1808 ค.ศ.1831 พระอัครชายาเหอ สถาปนาเป็น อิ่นจื้อจวิ้นอ๋อง หลังสิ้นพระชนม์
2 องค์ชายอี้กัง
奕綱,
ค.ศ.1826 ค.ศ.1827 จักรพรรดินีเซี่ยวจิ้งเฉิง สถาปนาเป็น ซุ่นเหอจวิ้นอ๋อง หลังสิ้นพระชนม์
3 องค์ชายอี้จี้
奕繼
ค.ศ.1829 ค.ศ.1830 จักรพรรดินีเซี่ยวจิ้งเฉิง lสถาปนาเป็น ฮุ่ยจื้อจวิ้นอ๋อง หลังสิ้นพระชนม์
4  
องค์ชายอี้จู่
奕詝
17 กรกฎาคม ค.ศ. 1831 22 สิงหาคม ค.ศ. 1861 จักรพรรดินีเซี่ยวฉวนเฉิง ภายหลังเป็นจักรพรรดิ ครองราช 9 มีนาคม ค.ศ. 1850 - 22 สิงหาคม ค.ศ. 1861
5  
องค์ชายอี้ฉง
奕詝
23 กรกฎาคม ค.ศ. 1831 18 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1889 พระอัครชายาเซียง ดำรงพระยศเหอชั่วตุนชินหวัง ค.ศ. 1846 - 1889
ทรงเป็นเจ้ากองธงแมนจูขลิบเหลือง
6  
องค์ชายอี้ซิน
奕訢
11 มกราคม ค.ศ. 1833 29 พฤษภาคม ค.ศ. 1898 จักรพรรดินีเซี่ยวจิ้งเฉิง ดำรงพระยศเหอซั่วกงจงชินอ๋อง 25 กุมภาพันธ์ ค.ศ.1850-29 พฤษภาคม ค.ศ.1898
ทรงสามารถพูดสนทนาภาษาอังกฤษได้แตกฉาน
7  
องค์ชายอี้เซฺวียน
奕譞
16 ตุลาคม ค.ศ.1840 1 มกราคม ค.ศ.1891 จวงซุ่นหวงกุ้ยเฟย์ ดำรงพระยศฉุนชินหวัง ค.ศ.1872-1891
เป็นพระราชบิดาของจักรพรรดิกวังซวี่
และเป็นพระอัยกาของจักรพรรดิผู่อี๋
8 องค์ชายอี้เหอ
奕詥
ค.ศ.1844 ค.ศ.1868 พระมเหสีจวงซุ่น ดำรงพระยศจงตวนจวิ้นอ๋อง ค.ศ.1850-1868
9 องค์ชายอี้ฮุ่ย
奕譓
ค.ศ.1845 ค.ศ.1877 พระมเหสีจวงซุ่น ดำรงพระยศฝูจิ้งจวิ้นอ๋อง ค.ศ.1850-1877
  • พระราชธิดา
    • เจ้าหญิงตวนหมิ่นกู้หลุนกงจวู่ (端悯固伦公主,1813–1819) พระธิดาของจักรพรรดินีเซี่ยวเซิ่นเฉิง
    • เจ้าหญิงไม่ปรากฏพระนาม (1825) พระธิดาของพระอัครชายาเซียง
    • เจ้าหญิงตวนซุ่นกู้หลุนกงจวู่ (端顺固伦公主,1825–1835) พระธิดาของจักรพรรดินีเซี่ยวฉวนเฉิง
    • เจ้าหญิงโซ่วอันกู้หลุนกงจวู่ (寿安固伦公主,1826–1860) พระธิดาของจักรพรรดินีเซี่ยวฉวนเฉิง
    • เจ้าหญิงโซ่วจังเหอซั่วกงจวู่ (寿臧和硕公主,1829–1856) พระธิดาของพระอัครชายาเซียง
    • เจ้าหญิงโซ่วเอินกู้หลุนกงจวู่ (寿恩固伦公主,1830–1859) พระธิดาของจักรพรรดินีเซี่ยวจิงเฉิง
    • เจ้าหญิงไม่ปรากฏพระนาม (1840–1844) พระธิดาของพระราชเทวีถง
    • เจ้าหญิงโซ่วซีเหอซั่วกู้หลุนกงจวู่ (寿禧和硕公主,1841–1866) พระธิดาของพระราชเทวีถง
    • เจ้าหญิงโซ่วจวงกู้หลุนกงจวู่ (壽莊固倫公主,1842–1884) พระธิดาของพระมเหสีจวงซุ่น
    • เจ้าหญิงไม่ปรากฏพระนาม (1844–1845) พระธิดาของพระราชเทวีถง

ราชตระกูล

แก้

อ้างอิง

แก้
  1. พระเจ้าบรมวงษ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ (2459). "พระราชพงษาวดาร กรุงรัตนโกสินทร รัชกาลที่ ๒ เรื่องราชทูตไปเมืองจีนครั้งที่ ๒". วชิรญาณ. สืบค้นเมื่อ 13 เมษายน 2563. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  2. Spence 1990, pp. 149, 166.
ก่อนหน้า จักรพรรดิเต้ากวัง ถัดไป
จักรพรรดิเจี่ยชิ่ง    
จักรพรรดิจีน
(พ.ศ. 2363 — พ.ศ. 2393)
  จักรพรรดิเสียนเฟิง