เอียวฮอง (หยาง เฟิ่ง)
เอียวฮอง (เสียชีวิต ค.ศ. 197) มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า หยาง เฟิ่ง (จีน: 楊奉; พินอิน: Yáng Fèng) เป็นขุนพลในช่วงปลายราชวงศ์ฮั่นตะวันออก ของจีน
เอียวฮอง (หยาง เฟิ่ง) | |
|---|---|
| 楊奉 | |
| ขุนพลทหารม้าและรถศึก (車騎將軍) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 196 | |
| กษัตริย์ | พระเจ้าเหี้ยนเต้ |
| ขุนพลผู้ฟื้นคืนความชอบธรรม (興義將軍) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 195 – ค.ศ. 196 | |
| กษัตริย์ | พระเจ้าเหี้ยนเต้ |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | ไม่ปรากฏ |
| เสียชีวิต | ค.ศ. 197 |
| อาชีพ | ขุนพล |
ประวัติ
แก้เอียวฮองเป็นผู้นำของกลุ่มโจรคลื่นสีขาว ต่อมากลายเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของลิฉุย[1] ในปี ค.ศ. 192 ลิฉุย กุยกี และอดีตผู้ติดตามของขุนศึกตั๋งโต๊ะรวมกำลังกันโจมตีเตียงฮัน (ฉางอัน) เมืองหลวงของราชวงศ์ฮั่น และเข้าการควบคุบราชสำนักและ พระเจ้าเหี้ยนเต้ จักรพรรดิหุ่นเชิด
ในปี ค.ศ. 195 เมื่อความขัดแย้งภายในระหว่างลิฉุยและกุยกีประทุขึ้น ลิฉุยได้จับตัวพระเจ้าเหี้ยนเต้เป็นองค์ประกัน ฝ่ายกุยกีได้จับขุนนางของพระเจ้าเหี้ยนเต้เป็นตัวประกันเพื่อข่มขู่ซึ่งกันและกัน เวลานั้นเอียวฮองและซองโก (宋果 ซ่ง กั่ว) ผู้ใต้บังคับบัญชาอีกคนของลิฉุย วางแผนที่จะลอบสังหารลิฉุยผู้นำของพวกตนแต่ไม่สำเร็จ และจำต้องหนีออกจากเตียงฮัน อีกสามเดือนต่อมา เตียวเจจัดการเกลี้ยกล่อม ลิฉุยและกุยกีให้สงบศึกกัน และเชิญเสด็จพระเจ้าเหี้ยนเต้กลับไปยังลกเอี๋ยง (ลั่วหยัง) ที่เป็นเมืองหลวงเก่า
เอียวฮองได้รับแต่งตั้งให้เป็นขุนพลผู้ฟื้นคืนความชอบธรรม (興義將軍 ซิ่งอี้เจียงจฺวิน) หลังจากได้ร่วมกับกุยกี, หยาง ติ้ง (楊定) และตังสิน ในการอารักขาพระเจ้าเหี้ยนเต้กลับไปยังลกเอี๋ยง ขณะที่เดินทางมาถึงบริเวณสินหลง (新豐 ซินเฟิง) และป่าเหล็ง (霸陵 ป้าหลิง) กุยกีเปลี่ยนใจและต้องการนำพระเจ้าเหี้ยนเต้ไปอยู่ที่อำเภอเหมย์ (郿縣 เหมย์เซี่ยน) แทน พระเจ้าเหี้ยนเต้เสด็จหนีไปหลบภัยที่ค่ายของเอียวฮอง เอียวฮอง, หยาง ติ้ง และตังสินถวายการอารักขาพระเจ้าเหี้ยนเต้เมื่อกุยกีพยายามชิงตัวพระองค์กลับไป กุยกีรบแพ้แล้วถอยทัพ ส่วนพระเจ้าเหี้ยนเต้เสด็จต่อไปยังลกเอี๋ยงภายใต้การอารักขาของเอียวฮอง
ต่อมาในปี ค.ศ. 195 ลิฉุยและกุยกีรู้สึกคิดผิดที่ปล่อยให้พระเจ้าเหี้ยนเต้ออกจากเตียงฮัน จึงนำกองกำลังไล่ตามพระองค์ เอียวฮองนำกองกำลังของตนเข้ารบกับลิฉุยและกุยกีแต่พ่ายแพ้ จากนั้นจึงเรียกกลุ่มโจรคลื่นขาวที่นำโดยลิงัก (李樂 หลี่ เล่อ), หันเซียม, โฮจ๋าย (胡才 หู ไฉ) และคนอื่น ๆ ให้มาช่วยเหลือพระเจ้าเหี้ยนเต้ กองกำลงชนเผ่าซฺยงหนูที่นำโดยชฺวี่เปย์ (去卑) ก็ตอบรับการร้องขอความช่วยเหลือและยกมาช่วยพระเจ้าเหี้ยนเต้[2] ทั้งหมดเดินทางต่อไปยังลกเอี๋ยง ฝ่ายลิฉุยรีบยกกลับมาพร้อมกำลังเพิ่มเติม เอาชนะเอียวฮองและสังหารขุนนางที่หนีพร้อมพระเจ้าเหี้ยนเต้ได้หลายคน พระเจ้าเหี้ยนเต้เสด็จหนีข้ามแม่น้ำฮองโห (หฺวังเหอ) และมาถึงอันอิบ (安邑 อันอี้)
ราวเดือนสิงหาคม ค.ศ. 196 พระเจ้าเหี้ยนเต้เสด็จกลับมายังลกเอี๋ยงภายใต้การอารักขาของเอียวฮองและตังสิน เพื่อตอบแทนความชอบในการช่วยเหลือของเอียวฮอง พระเจ้าเหี้ยนเต้จึงทรงแต่งตั้งเอียวฮองให้เป็นขุนพลทหารม้าและรถศึก (車騎將軍 เชอฉีเจียงจฺวิน) และมีรับสั่งให้ไปประจำที่รัฐเหลียง (梁國 เหลียงกั๋ว) ในเวลาเดียวกันนั้น ขุนศึกโจโฉได้นำกองกำลังของตนมายังเมืองลกเอี๋ยงเข้าเฝ้าพระเจ้าเหี้ยนเต้ และนำเสด็จพระองค์ไปยังฐานกำลังของตนที่ฮูโต๋ (許 สฺวี่; ปัจจุบันคือเมืองสฺวี่ชาง มณฑลเหอหนาน ) ซึ่งกลายเป็นเมืองหลวงแห่งใหม่ เอียวฮองพยายามหยุดยั้งโจโฉแต่ไม่ทันกาล
หลังจากโจโฉได้พระเจ้าเหี้ยนและราชสำนักใหม่ไว้ใต้การควบคุมของตนอย่างมั่นคงแล้ว โจโฉก็นำกองกำลังเข้าโจมตีเอียวฮองในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 196 และเอาชนะได้ ซิหลงผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งของเอียวฮองยอมสวามิภักดิ์และกลายเป็นขุนพลของโจโฉ เอียวฮองหนีไปทางใต้และเข้าร่วมกับขุนศึกอ้วนสุด ฝ่ายโจโฉเข้ายึดครองรัฐเหลียง (ฐานกำลังเดิมของเอียวฮอง)[3] หลังจากเอียวฮองเข้าร่วมกับอ้วนสุดแล้ว เอียวฮองและหันเซียมได้ออกปล้นชิงทรัพย์สินในหลายอำเภอในมณฑลยังจิ๋ว (หยางโจว) และชีจิ๋ว (สฺวีโจว)
ในปี ค.ศ. 197 อ้วนสุดต้องการประกาศเป็นจักรพรรดิและต้องการเป็นพันธมิตรกับลิโป้ขุนพลที่มีฐานกำลังอยู่ใกล้เคียง จึงเสนอการแต่งงานระหว่างบุตรชายของตนกับลูกสาวของลิโป้ แต่ลิโป้ปฏิเสธข้อเสนอหลังจากฟังคำแนะนำของตันกุ๋ย อ้วนสุดโกรธจึงสั่งให้ขุนพลเตียวหุน (張勳 จาง ซฺวิน) ยกทัพเข้าโจมตีลิโป้ โดยมีเอียวฮองและหันเซียมเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา ลิโป้ทำตามคำแนะนำของตันกุ๋ย เกลี้ยกล่อมเอียวฮองและหันเซียมให้แปรพักตร์หันไปต่อต้านอ้วนสุด เอียวฮองและหันเซียมเข้าร่วมกับลิโป้เข้าโจมตีทัพอ้วนสุดที่นำโดยเตียวหุน และเอาชนะได้ หลังจากไล่เตียวหุนไปแล้ว เอียวฮองและหันเซียมก็นำคนของตนออกปล้นชิงทรัพย์สินในหลายพื้นที่อำเภอจงหลี (鍾離) ก่อนที่จะยกกลับไป ต่อมาในปี ค.ศ. 197 ขุนศึกเล่าปี่ลวงเอียวฮองมางานเลี้ยงที่จัดบังหน้าและสังหารเอียวฮอง
ดูเพิ่ม
แก้อ้างอิง
แก้- ↑ (傕將楊奉本白波賊帥， ...) พงศาวดารฮั่นยุคหลัง เล่ม 72.
- ↑ (李傕、郭汜既悔令天子東，乃來救段煨，因欲劫帝而西， ... 而張濟與楊奉、董承不相平，乃反合傕、汜，共追乘輿，大戰於弘農東澗。承、奉軍敗，百官士卒死者不可勝數，皆棄其婦女輜重，御物符策典籍，略無所遺。 ... 天子遂露次曹陽。承、奉乃譎傕等與連和，而密遣閒使至河東，招故白波帥李樂、韓暹、胡才及南匈奴右賢王去卑，並率其眾數千騎來，與承、奉共擊傕等，大破之，斬首數千級，乘輿乃得進。董承、李樂擁衛左右，胡才、楊奉、韓暹、去卑為後距。傕等復來戰，奉等大敗，死者甚於東澗。) พงศาวดารฮั่นยุคหลัง เล่ม 72.
- ↑ (天子之東也，奉自梁欲要之，不及。冬十月，公征奉，奉南奔袁術，遂攻其梁屯，拔之。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่ม 1.
- ตันซิ่ว (ศตวรรษที่ 3) จดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อ).
- ฟ่าน เย่ (ศตวรรษที่ 5). พงศาวดารฮั่นยุคหลัง (โฮฺ่วฮั่นชู).