เล่ายอย
เล่ายอย (ค.ศ. 224-264)[1] หรือชื่อในภาษาจีนกลางว่า หลิว เสฺวียน (จีน: 劉璿) มีชื่อรองว่า เหวินเหิง (จีน: 文衡) เป็นองค์ชายของรัฐจ๊กก๊กในยุคสามก๊ก เป็นพระราชโอรสองค์โตของพระเจ้าเล่าเสี้ยน จักรพรรดิองค์ที่สองและองค์สุดท้ายของจ๊กก๊ก พระมารดาคือพระสนมหวางกุ้ยเหริน (王貴人) อดีตนางกำนัลของเตียวซีหรือจิ้งไอฮองเฮา พระมเหสีองค์แรกของพระเจ้าเล่าเสี้ยน ภายหลังหวางกุ้ยเหรินได้มาเป็นหนึ่งในพระสนมของพระเจ้าเล่าเสี้ยน[2] เล่ายอยได้ขึ้นเป็นรัชทายาท ในปี ค.ศ. 238[3] หลังการล่มสลายของจ๊กก๊กให้กับวุยก๊กที่เป็นรัฐข้าศึก เล่ายอยและพระอนุชาที่ยังรอดชีวิตได้กลับไปเมืองหลวงเซงโต๋ ในปี ค.ศ. 264 เล่ายอยถูกปลงพระชนม์ในเซงโต๋โดยทหารกบฏระหว่างการก่อกบฏของจงโฮย[4]
| เล่ายอย (หลิว เสฺวียน) 劉璿 | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| เจ้าชายรัชทายาทแห่งจ๊กก๊ก | |||||
| ดำรงตำแหน่ง | กุมภาพันธ์ พ.ศ. 238 – ธันวาคม พ.ศ. 263 | ||||
| ก่อนหน้า | เล่าเสี้ยน | ||||
| ประสูติ | ค.ศ. 224[1] | ||||
| สวรรคต | ค.ศ. 264 (40 ปี)[1] เซงโต๋ เสฉวน | ||||
| |||||
| พระราชบิดา | เล่าเสี้ยน | ||||
| พระราชมารดา | หวางกุ้ยเหริน | ||||
อ้างอิง
แก้- ↑ 1.0 1.1 1.2 พระประวัติของเล่ายอยในจดหมายเหตุสามก๊ก ระบุว่าเล่ายอยมีพระชนมายุ 15 พรรษา (นับอายุแบบจีน) ในปีที่ 1 ของรัชศกเหยียนซี (ค.ศ. 238-257) ในรัชสมัยของพระเจ้าเล่าเสี้ยน เล่ายอยสิ้นพระชนม์ในปีที่ 1 ของรัชศกเสียนซี (ค.ศ. 264-265) ในรัชสมัยพระเจ้าโจฮวน ([延熈元年] ... 時年十五。 ... 咸熈元年正月，鍾會作亂於成都，璿為亂兵所害。) เมื่อคำนวณแล้ว ปีประสูติของเล่ายอยจึงควรเป็นราว ค.ศ. 224
- ↑ (後主太子璿，字文衡。母王貴人，本敬哀張皇后侍人也。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 34.
- ↑ จดหมายเหตุสามก๊ก บทที่ 33 หน้า 897.
- ↑ จดหมายเหตุสามก๊ก บทที่ 34 หน้าที่ 908.
- Chen Shou (1977) [280s or 290s]. Pei Songzhi (บ.ก.). 三國志 [Records of the Three Kingdoms]. Taibei: Dingwen Printing.