เล่งทอง (ลั่ว ถ่ง)
เล่งทอง[b] (ค.ศ. 193–228)[1] มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า ลั่ว ถ่ง (จีนตัวย่อ: 骆统; จีนตัวเต็ม: 駱統; พินอิน: Luò Tǒng) ชื่อรอง กงซฺวี่ (จีนตัวย่อ: 公绪; จีนตัวเต็ม: 公緒; พินอิน: Gōngxù) เป็นขุนนางผู้รับใช้ขุนศึกซุนกวนในช่วงปลายยุคราชวงศ์ฮั่นตะวันออกและต้นยุคสามก๊กของจีน
เล่งทอง (ลั่ว ถ่ง) | |
|---|---|
| 駱統 | |
| ผู้บังคับการเขตยี่สู (濡須督) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 223 – ค.ศ. 228 | |
| กษัตริย์ | ซุนกวน |
| รองขุนพล (偏將軍) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 222 – ค.ศ. 223 | |
| กษัตริย์ | ซุนกวน |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | ค.ศ. 193[a] นครอี้อู มณฑลเจ้อเจียง |
| เสียชีวิต | ค.ศ. 228 (35 ปี)[1] |
| คู่สมรส | บุตรสาวของซุน ฝู่ |
| บุพการี |
|
| อาชีพ | ขุนนาง |
| ชื่อรอง | กงซฺวี่ (公緒) |
| บรรดาศักดิ์ | ซินหยางถิงโหฺว (新陽亭侯) |
ประวัติ แก้
เล่งทองเป็นชาวอำเภออูชาง (烏傷縣 อูชางเซี่ยน) เมืองห้อยเข (會稽 ไคว่จี) ซึ่งอยู่บริเวณนครอี้อู มณฑลเจ้อเจียงในปัจจุบัน บิดาของเล่งทองคือลั่ว จฺวิ้น (駱俊) ผู้รับราชการในฐานะปลัดราชรัฐเฉิน (陳相 เฉินเซียง) ภายใต้หลิว ฉ่ง (劉寵) ผู้เป็นอ๋องแห่งราชรัฐเฉิน (陳王 เฉินหวาง) ภายหลังลั่ว จฺวิ้นถูกสังหารโดยขุนศึกอ้วนสุด[4] มารดาของเล่งทองแต่งงานใหม่หลังสามีเสียชีวิต และกลายเป็นภรรยาน้อยของขุนนางฮัวหิม เล่งทองซึ่งเวลานั้นอายุ 7 ปีกลับมายังเมืองห้อยเขพร้อมกับเหล่าเพื่อนสนิท ก่อนที่เล่งทองจะจากไป มารดามองส่งเขาทั้งน้ำตา แต่เล่งทองไม่ได้หันกลับมาขณะขึ้นรถม้า เมื่อสารถีผู้ขับรถม้าบอกว่ามารดาของเล่งทองอยู่ด้านหลังเขา เล่งทองตอบว่า "ข้าไม่อยากให้มารดาคิดถึงข้าไปมากกว่านี้ นั่นคือเหตุผลที่ข้าไม่เห็นหลังกลับไปมอง" เล่งทองยังมีชื่อเสียงในเรื่องความกตัญญูต่อแม่เลี้ยงของตน (ภรรยาหลวงของฮัวหิม)[5]
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
ลั่ว จฺวิ้น แก้
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
คำวิจารณ์ แก้
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
ในนิยายสามก๊ก แก้
ในนวนิยายอิงประวัติศาสตร์ในศตวรรษที่ 14 เรื่องสามก๊กโดยล่อกวนตง เล่งทองมีบทบาทในตอนที่ 43 ในเหตุการณ์ที่จูกัดเหลียงโต้วาทีกับเหล่าขุนนางบัณฑิตของซุนกวน เล่งทองพร้อมด้วยเตียวอุ๋นต้องการออกไปโต้วาทีกับจูกัดเหลียง แต่ขุนพลอุยกายเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน[c]
ดูเพิ่ม แก้
หมายเหตุ แก้
- ↑ ชีวประวัติเล่งในจดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อ) บันทึกว่าเล่งทองเสียชีวิตในรัชศกหฺวางอู่ปีที่ 7 (ค.ศ. 228) ในรัชสมัยของซุนกวน ขณะอายุอายุ 36 ปี (ตามการนับอายุแบบเอเชียตะวันออก)[1] เมื่อคำนวณแล้วปีที่เกิดจึงควรเป็นราว ค.ศ. 193
- ↑ ชื่อปรากฏในสามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ 34[2] ตรงกับในนิยายสามก๊กต้นฉบับตอนที่ 38[3]
- ↑ เหตุการณ์การโต้วาทีนี้มีเล่าในสามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ 38[6] แต่ในสามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน)ไม่ได้บรรยายความที่เล่งทองและเตียวอุ๋นตั้งใจจะออกไปโต้วาทีกับจูกัดเหลียงด้วย
อ้างอิง แก้
- ↑ 1.0 1.1 1.2 (年三十六，黃武七年卒。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 57.
- ↑ (" แลขอดเต๊กชาวเมืองห้อยเข เหยียมจุ้นชาวเมืองเพ้งเสีย ชีจ๋องชาวเมืองไพก๊วน เทียเป๋งชาวเมืองยีหลำ จีห้วนลกเจ๊กกับเตียวอุ๋นนั้นชาวเมืองต๋องง่อ เล่งทองกับงอซันนั้นชาวเมืองห้อยเข เก้าคนนี้ซุนกวนตั้งไว้เปนที่ปรึกษา") "สามก๊ก ตอนที่ ๓๔". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ July 6, 2023.
- ↑ (時有會稽闞澤，字德潤；彭城嚴畯，字曼才；沛縣薛綜，字敬文；汝南程秉，字德樞；吳郡朱桓，字休穆；陸績，字公紀；吳人張溫，字惠恕；會稽駱統，字公緒；烏程吳粲，字孔休：此數人皆至江東。) สามก๊ก ตอนที่ 38.
- ↑ (駱統字公緒，會稽烏傷人也。父俊，官至陳相，為袁術所害。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 57.
- ↑ (統母改適，為華歆小妻，統時八歲，遂與親客歸會稽。其母送之，拜辭上車，面而不顧，其母泣涕於後。御者曰：「夫人猶在也。」統曰：「不欲增母思，故不顧耳。」事適母甚謹。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 57.
- ↑ "สามก๊ก ตอนที่ ๓๘". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ July 6, 2023.
- ตันซิ่ว (ศตวรรษที่ 3). จดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อ).
- เผย์ ซงจือ (ศตวรรษที่ 5). อรรถาธิบายจดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อจู้).
- ล่อกวนตง (ศตวรรษที่ 14). สามก๊ก (ซานกั๋วเหยี่ยนอี้)