อุทยานธรรมชาติพืดหินปะการังตุบบาตาฮา

อุทยานธรรมชาติพืดหินปะการังตุบบาตาฮา (ฟิลิปปินส์: Bahurang Tubbataha; อังกฤษ: Tubbataha Reefs Natural Park) คือ พื้นที่คุ้มครองแห่งหนึ่งของฟิลิปปินส์ ตั้งอยู่บริเวณใจกลางทะเลซูลู เขตสงวนพันธุ์นกและสัตว์ทะเลประกอบด้วย เกาะรูปวงแหวนที่เกิดจากหินปะการังใหญ่ 2 เกาะ (ชื่อเกาะวงแหวนเหนือและใต้) และปะการังเจสซี บีซลีย์ ที่เล็กกว่าครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมด 97,030 เฮกตาร์ (239,800 เอเคอร์; 371.6 ตารางไมล์) เขตเกาะปะการังตั้งอยู่ 150 กิโลเมตร ทางตะวันออกเฉียงใต้ของเมืองปูเวร์โตปรินเซซา (Puerto Princesa City) เมืองหลักของจังหวัดปาลาวัน เกาะที่ไม่มีใครอยู่อาศัยและปะการังเป็นส่วนหนึ่งของเทศบาลเกาะคากายันซิลโย (Cagayancillo) จังหวัดปาลาวัน ตั้งอยู่ราว 130 กิโลเมตร ทางตะวันออกเฉี่ยงเหนือของปะการัง[1]

อุทยานธรรมชาติพืดหินปะการังตุบบาตาฮา *
  แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
พิกัด8°52′40.2″N 119°54′05.9″E / 8.877833°N 119.901639°E / 8.877833; 119.901639
ประเทศ ฟิลิปปินส์
ภูมิภาค **เอเชียและแปซิฟิก
ประเภทมรดกทางธรรมชาติ
เกณฑ์พิจารณา(vii), (ix), (x)
อ้างอิง653
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน2536 (คณะกรรมการสมัยที่ 17)
เพิ่มเติม2552
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก
** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1993 องค์การยูเนสโกประกาศให้ "อุทยานธรรมชาติพืดหินปะการังตุบบาตาฮา" เป็นมรดกโลก ในหลักเกณฑ์ตัวอย่างที่เด่นชัดของเกาะปะการังวงแหวนที่มีความหนาแน่นของสายพันธุ์สัตว์ทะเลในระดับสูงมาก เกาะวงแหวนเหนือเป็นที่ตั้งของเขตทำรังของนกและเต่าทะเล ที่ตั้งแห่งนี้เป็นตัวอย่างหนึ่งที่ยอดเยี่ยมของพืดหินปะการังดั้งเดิม ด้วยกำแพงเส้นตั้งตรง 100 เมตร ที่น่าประทับใจ ทะเลสาบที่กว้างขวางและเกาะปะการัง 2 เกาะ[2] ใน ค.ศ. 1999 แรมซาร์ ขึ้นทะเบียนตุบบาตาฮาในฐานะหนึ่งในพื้นที่ชุ่มน้ำที่มีความสำคัญในระดับนานาชาติ[3] ใน ค.ศ. 2008 ปะการังได้รับการเสนอชื่อเป็นหนึ่งในเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ทางธรรมชาติ[4]

อุทยานแห่งชาติและหมู่เกาะฟิลิปปินส์เป็นส่วนหนึ่งของสามเหลี่ยมปะการัง ได้รับการยอมรับว่าเป็นศูนย์กลางหนึ่งของความหลากหลายทางชีวภาพทางทะเล ประกอบด้วยสายพันธุ์ปะการังร้อยละ 75 ของสายพันธุ์ปะการัง และปลาปะการังร้อยละ 40 ของปลาปะการังของโลก[5] พื้นที่แห่งนี้อยู่ในการคุกคามที่รุนแรงเนื่องจากการประมงที่เกินขึดจำกัดและกิจวัตรการตกปลาที่เป็นการทำลาย[6] การเยี่ยมชมและวิจัยของนักวิทยาศาสตร์ตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1980 เปิดเผยว่าอุทยานธรรมชาติพืดหินปะการังตุบบาตาฮามีจำนวนสายพันธุ์ปลาน้อยกว่า 600 ชนิด สายพันธุ์ปะการัง 360 สายพันธุ์ สายพันธ์ฉลาม 11 สายพันธุ์ สายพันธุ์วาฬและโลมา 13 สายพันธุ์ และสายพันธุ์นก 100 สายพันธุ์ แนวปะการังยังทำหน้าที่เป็นพื้นที่ทำรังสำหรับเต่ากระและเต่าตนุ[7]

ปะการังตุบบาตาฮา

แก้

นิรุกติศาสตร์

แก้

คำว่า "ตุบบาตาฮา" คือการรวมกันของคำศัพท์ภาษาซัมบัล 2 คำ คือ ตุบบา และ ตาฮา ซึ่งรวมกันหมายถึง "ปะการังยาวโผล่ขึ้นที่กระแสน้ำต่ำ"

ภูมิศาสตร์

แก้

ตุบบาตาฮาเกิดขึ้นจากเกาะวงแหวนปะการัง 2 เกาะ ที่เรียกว่า เกาะเหนือและใต้ โดยถูกแยกจากกันด้วยช่องแคบกว้างประมาณ 8 กิโลมตร แต่ละเกาะวงแหวนมีทะเลสาบตรงกลางและเกาะทรายขนาดเล็ก ๆ เกาะวงแหวนเหนือมีขนาดใหญ่กว่า ด้วยความยาว 16 กิโลมตร และความกว้าง 5 กิโลเมตร สถานีของนักท่องเที่ยวตั้งอยู่บนเกาะหนึ่งบริเวณขอบตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะเหนือ แนวหินอะมอสตั้งอยู่ใกล้จุดปลายสุดทางตะวันตกเฉียงใต้ของเกาะเหนือ[8] ส่วนเกาะวงแหวนใต้มีความยาว 5 กิโลเมตร และความกว้าง 3 กิโลเมตร ประภาคารตุบบาตาฮาตั้งอยู่ใกล้กับจุดปลายสุดทางใต้ของเกาะใต้ แนวหินที่เรียกว่าหินดำทอดยาวทางตอนเหนือของเกาะใต้[9]

ระบบนิเวศ

แก้

กว่า 1,000 สายพันธุ์ของสิ่งมีชีวิตทางทะเลที่อาศัยอยู่ในปะการัง หลายสายพันธุ์ถูกพิจารณาว่าเสี่ยงต่ออันตราย สายพันธุ์สัตว์ที่ค้นพบรวมถึงปลากระเบนแมนตา ปลาสิงโต เต่าทะเล ปลาการ์ตูน และฉลาม ตุบบาตาฮากลายเป็นสถานที่ที่ได้รับความนิยมสำหรับนักดำน้ำสันทนาการ เพราะกำแพงปะการังที่ซึ่งมีแนวปะการังน้ำตื้นและความลึกที่พอเหมาะ กำแพงเหล่านี้ยังเป็นที่อยู่ของกลุ่มปลาที่หลากหลาย เช่น ปลากะมงพร้าว ปลาฉลามหัวค้อน ปลาสาก ปลาโนรีเทวรูป ปลานโปเลียน ปลานกแก้ว ปลาไหลมอเรย์ที่อาศัยอยู่ในที่หลบภัยของมัน และยังมีการรายงานการพบปลาฉลามวาฬ ปลาฉลามเสือ รวมถึงเต่ากระซึ่งเป็นสายพันธุ์ที่อยู่ในอันตราย

มรดกโลก

แก้

การประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 17 ค.ศ. 1993 อุทยานธรรมชาติพืดหินปะการังตุบบาตาฮาได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกทางธรรมชาติ ด้วยข้อกำหนดและหลักเกณฑ์ในการพิจารณา[10] ดังนี้

  • (vii) - เป็นตัวอย่างที่เด่นชัดของการเป็นตัวแทนในวิวัฒนาการสำคัญต่างๆในอดีตของโลก เช่น ยุคสัตว์เลื้อยคลาน ยุคน้ำแข็ง ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงการพัฒนาความหลากหลายทางธรรมชาติบนพื้นโลก
  • (ix) - เป็นแหล่งที่เกิดจากปรากฏการณ์ทางธรรมชาติที่มีเอกลักษณ์หายากหรือสวยงามเป็นพิเศษ เช่น แม่น้ำ น้ำตก ภูเขา
  • (x) - เป็นถิ่นที่อยู่อาศัยของชนิดสัตว์และพันธุ์พืชที่หายากหรือที่ตกอยู่ในสภาวะอันตราย แต่ยังคงสามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ ซึ่งรวมถึงระบบนิเวศอันเป็นแหล่งรวมความอุดมสมบูรณ์ของพืชและสัตว์ที่ทั่วโลกให้ความสนใจด้วย

ใน ค.ศ. 2009 ยูเนสโกได้ประกาศขึ้นทะเบียนมรดกโลก ในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 33 ระหว่างวันที่ 22-30 มิถุนายน ค.ศ. 2009 ณ เมืองเซบิยา ประเทศสเปน ยูเนสโกได้เพิ่มรายชื่อของ "อุทยานธรรมชาติพืดหินปะการังตุบบาตาฮา" เป็นส่วนขยายจากอุทยานทางทะเลตุบบาตาฮา ซึ่งเป็นมรดกโลกไปก่อนหน้านี้ เพื่อความสมบูรณ์มากยิ่งขึ้น[11]

ดูเพิ่ม

แก้

สมุดภาพ

แก้

อ้างอิง

แก้