สงครามโอนิง (ญี่ปุ่น: 応仁の乱โรมาจิŌnin no Ran) ยังเป็นที่รู้จักกันในนาม กลียุคแห่งโอนิง[3] และ สงครามโอนิง-บุมเม[4] เป็นสงครามกลางเมืองช่วง ค.ศ. 1467 ถึง 1477 ในยุคมูโรมาจิของประเทศญี่ปุ่น คำว่าโอนิง สื่อถึงปีศักราชญี่ปุ่นที่เกิดสงครามนี้ขึ้น สงครามสิ้นสุดลงในศักราชบุมเม ข้อพิพาทระหว่างโฮโซกาวะ คัตสึโมโตะกับยามานะ โซเซ็นบานปลายไปเป็นสงครามกลางเมืองระดับประเทศในรัฐบาลโชกุนอาชิกางะกับไดเมียวจำนวนมากในหลายภูมิภาค

สงครามโอนิง

ภาพวาดสงครามโดยอูตางาวะ โยชิโตระ คริสต์ศตวรรษที่ 19
วันที่ค.ศ. 1467–1477
สถานที่
ทั่วประเทศ บริเวณที่เข้มข้นที่สุดอยู่ที่เกียวโตและจังหวัดยามาชิโระ
ผล
คู่สงคราม

ค่ายตะวันออก:[1]

ค่ายตะวันตก:[1]

ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
  • โฮโซกาวะ คัตสึโมโตะ
  • ฮาตาเกยามะ มาซานางะ
  • อาชิกางะ โยชิมิ (ค.ศ. 1467–1469)
  • ชิบะ โยชิโตชิ[1]
  • อื่น ๆ
  • ยามานะ โซเซ็น
  • ฮิโนะ โทมิโกะ
  • โออูจิ มาซาฮิโระ
  • ฮาตาเกยามะ โยชินาริ
  • อาชิกางะ โยชิมิ (ค.ศ. 1469–1473)
  • ชิบะ โยชิกาโดะ[1]
  • อื่น ๆ
  • กำลัง
    ป. 160,000 นาย[2] ป. 116,000 นาย[2]

    ภูมิหลัง แก้

    ในตอนเริ่มต้น ข้อพิพาทโอนิง เป็นการโต้เถียงต่อผู้สืบตำแหน่งเป็นโชกุน ต่อจากอาชิกางะ โยชิมาซะ ใน ค.ศ. 1464 โยชิมาซะไม่มีผู้สืบสกุล จึงเกลี้ยกล่อมให้อาชิกางะ โยชิมิ น้องชายของเขาสึกจากการเป็นพระ แล้วให้เขาสืบสกุล ต่อมาใน ค.ศ. 1465 การที่โยชิมาซะให้กำเนิดลูกชายโดยไม่คาดคิดทำให้แผนการเหล่านี้เป็นปัญหา อาชิกางะ โยชิฮิซะ ในตอนนั้นยังเป็นเด็กทารก ได้สร้างความไม่ลงรอยกันระหว่างโชกุนโยชิมิและโฮโซกาวะต่อฮิโนะ โทมิโกะ ภรรยาของโยชิมาซะกับแม่ของโยชิฮิซะ และยามานะ[5]: 220 [6]

    โฮโซกาวะทำงานใกล้ชิดกับอาชิกางะ โยชิมิ พี่/น้องชายโชกุนเสมอ และสนับสนุนข้ออ้างในการเป็นโชกุนของเขา ยามานะใช้โอกาสนี้ต่อต้านโฮโซกาวะมากกว่าเดิม โดยการสนับสนุนลูกของตนเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งโชกุน จนทำให้เกิดสงครามขึ้นที่เกียวโต ฝ่ายอาชิกางะพยายามหลีกเลี่ยงการปะทุของสงคราม แต่สถานการณ์เริ่มนำไปสู่สงครามที่ออกแบบให้ผู้นำจากกลุ่มที่ชนะสงครามเป็นโชกุนคนต่อไป ใน ค.ศ. 1467 ตระกูลนักรบต่างแตกแยกกันจนปัญหานี้กลายเป็นจุดเริ่มต้นในความดิ้นรนต่อความเป็นใหญ่ทางทหาร ท้ายที่สุด ก็ยังไม่มีผู้ชนะอย่างเด็ดขาด และกองทัพหลายกลุ่มก็ต่อสู้กันเองจนหมดแรง[7]

    ลำดับเหตุการณ์ แก้

    ลำดับเหตุการณ์นี้ใช้ปีคริสต์ศักราช

    ตอนต้น[5]: 218 

    เกิดสงคราม[5]: 218 

    ตอนท้าย[5]: 218 

    อ้างอิง แก้

    1. 1.0 1.1 1.2 1.3 Berry (1997), p. 14.
    2. 2.0 2.1 Berry (1997), p. 27.
    3. Berry (1997), p. 11.
    4. Berry (1997), p. xvii.
    5. 5.0 5.1 5.2 5.3 5.4 Sansom, George (1961). A History of Japan, 1334–1615. Stanford University Press. p. 217. ISBN 0804705259.
    6. Ackroyd, Joyce. (1982) Lessons from History: The Tokushi Yoron, p. 331.
    7. Varley, H. Paul. (1973). Japanese Culture: A Short History, p. 84.

    งานที่อ้างอิง แก้