รายชื่อแหล่งมรดกโลกในเอเชียใต้
บทความรายชื่อวิกิมีเดีย
องค์การการศึกษา วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ (ยูเนสโก) ได้ขึ้นทะเบียนสถานที่สำคัญใน 6 ประเทศในภูมิภาคเอเชียใต้ เป็นแหล่งมรดกโลกจำนวนมาก[1]
- หมายเหตุ – ตัวเลขหน้าข้อความหมายถึง ปี พ.ศ./ค.ศ. ที่สถานที่นั้น ๆ ขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลก
สถิติ
แก้| ประเทศ | จำนวนมรดกโลก | ประเภท |
 อินเดีย
|
วัฒนธรรม 34 แห่ง, ธรรมชาติ 7 แห่ง, ผสม 1 แห่ง | |
 ศรีลังกา
|
วัฒนธรรม 6 แห่ง, ธรรมชาติ 2 แห่ง | |
 ปากีสถาน
|
วัฒนธรรม 6 แห่ง | |
 เนปาล
|
วัฒนธรรม 2 แห่ง, ธรรมชาติ 2 แห่ง | |
 บังกลาเทศ
|
วัฒนธรรม 2 แห่ง, ธรรมชาติ 1 แห่ง | |
 อัฟกานิสถาน
|
วัฒนธรรม 2 แห่ง |
ทั้งนี้ ประเทศมัลดีฟส์และภูฏานยังไม่มีแหล่งมรดกโลก
- 2522/1979 – หุบเขากาฐมาณฑุ
- 2522/1979 – อุทยานแห่งชาติสครมาถา
- 2527/1984 – อุทยานแห่งชาติจิตวัน
- 2540/1997 – ลุมพินี ที่ประสูติพระพุทธเจ้า
- 2528/1985 – นครมัสยิดประวัติศาสตร์แห่งพาเครหาฏ
- 2528/1985 – ซากวิหารพุทธที่ปาหาฑปุระ
- 2540/1997 – สุนทรพน
- 2523/1980 – ซากโบราณคดีที่โมเฮนโจ-ดาโร
- 2523/1980 – ซากพุทธสถานแห่งตัขต์ภาอีและซากนครใกล้เคียงที่ซาห์รีบาห์ลอล
- 2523/1980 – ตักศิลา
- 2524/1981 – ป้อมและสวนชาลามาร์ในลาฮอร์
- 2524/1981 – โบราณสถานที่มกลี ฐัฏฏา
- 2540/1997 – ป้อมโรห์ตาส
- 2525/1982 – นครโบราณโปโลนนรุวะ
- 2525/1982 – นครโบราณสีคิริยะ
- 2525/1982 – นครศักดิ์สิทธิ์อนุราธปุระ
- 2531/1988 – เมืองเก่ากอลล์และป้อมปราการ
- 2531/1988 – นครศักดิ์สิทธิ์กัณฏิ
- 2531/1988 – เขตสงวนป่าสิงหราชะ
- 2534/1991 – วัดทองแห่งดัมบุลลา
- 2553/2010 – ที่สูงตอนกลางของศรีลังกา
- 2545/2002 – หอกระจายเสียงและซากโบราณคดีแห่งญาม
- 2546/2003 – ภูมิทัศน์วัฒนธรรมและซากโบราณสถานแห่งหุบเขาบามียาน
- 2526/1983 – ป้อมอัครา
- 2526/1983 – ถ้ำอชันตา
- 2526/1983 – ถ้ำเอลโลรา
- 2526/1983 – ทัชมาฮาล
- 2527/1984 – กลุ่มโบราณสถานแห่งมหาพลิปุรัม
- 2527/1984 – เทวสถานพระอาทิตย์ โกณารัก
- 2528/1985 – อุทยานแห่งชาติกาซีรังคา
- 2528/1985 – อุทยานแห่งชาติเกวลาเทวะ
- 2528/1985 – เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่ามานสะ
- 2529/1986 – โบสถ์และคอนแวนต์แห่งกัว
- 2529/1986 – ฟเตหปุระสีกรี
- 2529/1986 – กลุ่มโบราณสถานแห่งหัมปี
- 2529/1986 – กลุ่มโบราณสถานแห่งขชุราโห
- 2530/1987 – ถ้ำเอลิฟันตา
- 2530/1987 – หมู่มหาเทวสถานโจฬะที่มีชีวิต
- 2530/1987 – กลุ่มโบราณสถานแห่งปัฏฏทกัล
- 2530/1987 – อุทยานแห่งชาติสุนทรพน
- 2531/1988 – อุทยานแห่งชาตินันทาเทวีและหุบเขาดอกไม้
- 2532/1989 – พุทธสถานที่สาญจี
- 2536/1993 – หลุมฝังพระบรมศพของจักรพรรดิหุมายูง เดลี
- 2536/1993 – กุตุบมีนาร์และโบราณสถาน เดลี
- 2542/1999 – ทางรถไฟสายภูเขาแห่งอินเดีย
- 2545/2002 – กลุ่มวัดมหาโพธิที่พุทธคยา
- 2546/2003 – เพิงหินภีมเพฏกา
- 2547/2004 – อุทยานโบราณคดีจัมปาเนร์-ปาวาครห์
- 2547/2004 – สถานีปลายทางฉัตรปติศิวาจี (สถานีปลายทางวิกตอเรียเดิม)
- 2550/2007 – ป้อมแดง
- 2553/2010 – ชันตรมันตระ ชัยปุระ
- 2555/2012 – เทือกเขาฆาฏตะวันตก
- 2556/2013 – ป้อมเนินแห่งราชสถาน
- 2557/2014 – อุทยานแห่งชาติหิมาลัยใหญ่
- 2557/2014 – รานีกีวาว (บ่อน้ำขั้นบันไดของพระราชินี) ที่ปาฏัณ คุชราต
- 2559/2016 – แหล่งโบราณคดีนาลันทามหาวิหาร (มหาวิทยาลัยนาลันทา) ที่นาลันทา พิหาร
- 2559/2016 – อุทยานแห่งชาติคังเชนเซิงงา
- 2559/2016 – งานสถาปัตยกรรมของเลอกอร์บูซีเย คุณูปการอันโดดเด่นต่อขบวนการสมัยใหม่ (ร่วมกับญี่ปุ่น เบลเยียม ฝรั่งเศส เยอรมนี สวิตเซอร์แลนด์ และอาร์เจนตินา) (สถานที่ที่ขึ้นทะเบียนได้แก่ อาคารสภาจัณฑีครห์)
- 2560/2017 – นครประวัติศาสตร์อัห์มดาบาด
- 2561/2018 – กลุ่มอาคารกอทิกวิกตอเรียและอลังการศิลป์แห่งมุมไบ
- 2562/2019 – เมืองชัยปุระ ราชสถาน
- 2564/2021 – กากติยารุทเรศวรมนเทียร (รามัปปามนเทียร) เตลังคานา
- 2564/2021 – โธฬาวีรา นครอารยธรรมฮารัปปา
- 2566/2023 – ศานตินิเกตัน
- 2566/2023 – กลุ่มสิ่งก่อสร้างศักดิ์สิทธิ์ของชาวโหยสฬะ
อ้างอิง
แก้- ↑ World Heritage List, UNESCO World Heritage Sites official sites.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้- (อังกฤษ) Nepal - UNESCO World Heritage Centre
- (อังกฤษ) Bangladesh - UNESCO World Heritage Centre
- (อังกฤษ) Pakistan - UNESCO World Heritage Centre
- (อังกฤษ) Sri Lanka - UNESCO World Heritage Centre
- (อังกฤษ) Afghanistan - UNESCO World Heritage Centre
- (อังกฤษ) India - UNESCO World Heritage Centre