พระอริยเวที (เขียน ฐิตสีโล)

พระอริยเวที (หลวงปู่เขียน ฐิตสีโล),ป.ธ.9 (29 ตุลาคม พ.ศ. 2456 - 21 กุมภาพันธ์พ.ศ. 2547) เป็นพระภิกษุสังกัดคณะสงฆ์ธรรมยุตินิกาย ชาวจังหวัดกาฬสินธุ์ เป็นพระราชาคณะชั้นสามัญเปรียญ มีราชทินนามจารึกตามสัญญาบัตรว่า พระอริยเวที อดีตเจ้าอาวาสวัดสุทธจินดา จังหวัดนครราชสีมา,อดีตเจ้าอาวาสวัดรังสีปาลิวัน จังหวัดกาฬสินธุ์ และอดีตเจ้าคณะจังหวัดนครราชสีมา ธรรมยุต

พระอริยเวที (เขียน ฐิตสีโล)
ชื่ออื่น	พระอาจารย์เขียน,หลวงปู่เขียน,เจ้าคุณเขียน ป.ธ.9
ส่วนบุคคล
เกิด	29 ตุลาคม พ.ศ. 2456 (90 ปี)
มรณภาพ	21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2547
นิกาย	ธรรมยุตินิกาย
การศึกษา	น.ธ.เอก,ป.ธ.9
ตำแหน่งชั้นสูง
ที่อยู่	วัดรังสีปาลิวัน กาฬสินธุ์
บรรพชา	6 กรกฎาคม พ.ศ. 2470
อุปสมบท	26 พฤษภาคม พ.ศ. 2477
พรรษา	69
ตำแหน่ง	อดีตเจ้าอาวาสวัดสุทธจินดาวรวิหาร จังหวัดนครราชสีมา อดีตเจ้าอาวาสวัดรังสีปาลิวัน จังหวัดกาฬสินธุ์ อดีตเจ้าคณะจังหวัดนครราชสีมา ธรรมยุต

เป็นพระเถราจารย์ผู้ปฏิบัติตามพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด เป็นที่น่าเคารพสักการบูชาของบรรดาศิษยานุศิษย์ ซึ่งเป็นที่ประจักษ์แก่พุทธศาสนิกชนทุกหมู่เหล่า รวมทั้ง เป็นเพื่อนสหธรรมิกกับสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก,ป.ธ.9 และพระธรรมวิสุทธิมงคล (บัว ญาณสมฺปนฺโน),ป.ธ.3 ตั้งแต่ครั้งสมัยที่ท่านทั้งสามยังมีอายุพรรษาไม่มากนัก

ประวัติ

พระอริยเวที (หลวงปู่เขียน ฐิตสีโล] ท่านมีนามเดิมว่า เขียน ภูสาหัส ท่านเกิดเมื่อวันที่ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2456 ณ บ้านโพน ตำบลโพน อำเภอคำม่วง จังหวัดกาฬสินธุ์ โยมบิดา-โยมมารดาชื่อ นายสังข์ และนางค้อม นามสกุลภูสาหัส เป็นพระเถราจารย์ผู้ปฏิบัติตามพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด เป็นที่น่าเคารพสักการบูชาของบรรดาศิษยานุศิษย์ ซึ่งเป็นที่ประจักษ์แก่พุทธศาสนิกชนทุกหมู่เหล่า เมื่อมีอายุได้ 15 ปี ท่านได้ออกบรรพชาเมื่อวันที่ 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2470 ณ วัดสุทธจินดา อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา และอุปสมบทเมื่อมีอายุได้ 21 ปี เมื่อวันที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2477 โดยมีสมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (อ้วน ติสฺโส) เป็นพระอุปัชฌาย์ พระโพธิวงศาจารย์ (สังข์ทอง นาควโร) เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระญาณดิลก (พิมพ์ ธมฺมธโร) เป็นพระอนุสาวนาจารย์ หลังจากอุปสมบทแล้ว ท่านก็ออกศึกษาวิชาความรู้เพิ่มเติมจากพระอาจารย์อีกหลายท่าน จนท่านสามารถสอบไล่ได้เปรียญธรรม 9 ประโยค ในสำนักเรียนวัดบวรนิเวศวิหาร กรุงเทพมหานคร ในปี พ.ศ. 2485 ซึ่งเป็นการสำเร็จการศึกษาพระปริยัติธรรมแผนกบาลีชั้นสูงสุดของคณะสงฆ์ไทย

ตำแหน่งทางการปกครองคณะสงฆ์

• พ.ศ. 2485 ได้รับแต่งตั้งเป็นสมาชิกสังฆสภา
• พ.ศ. 2489 ได้รับแต่งตั้งเป็นพระอุปัชฌาย์
• พ.ศ. 2490 ได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสวัดสุทธจินดา จังหวัดนครราชสีมา
• พ.ศ. 2494 ได้รับพระบัญชาสมเด็จพระสังฆราชแต่งตั้งเป็นเจ้าคณะจังหวัดนครราชสีมา (ธรรมยุต)

ลำดับสมณศักดิ์

• พ.ศ. 2485 รับพระราชทานทรงตั้งเปรียญธรรม 9 ประโยค มีสมณศักดิ์ทางวิชาการเปรียญธรรม ที่ พระมหาเขียน ฐิตฺสีโล
• พ.ศ. 2490 มีพระบรมราชโองการโปรดพระราชทานสัญญาบัตรตั้งสมณศักดิ์ขึ้น เป็นพระราชาคณะชั้นสามัญเปรียญ ในราชทินนามที่ พระอริยเวที

งานด้านการศึกษาสงฆ์

• พ.ศ. 2478-พ.ศ. 2481 เป็นครูสอนพระปริยัติธรรมสำนักเรียนวัดสุทธจินดา และวัดศาลาทอง อ.เมือง จ.นครราชสีมา
• พ.ศ. 2482 เป็นครูสอนพระปริยัติธรรมสำนักเรียนวัดบวรนิเวศวิหาร แขวงบวรนิเวศ เขตพระนคร กรุงเทพฯ และสำนักเรียนวัดพระศรีมหาธาตุ แขวงอนุสาวรีย์ เขตบางเขน กรุงเทพฯ

ในปี พ.ศ. 2487 หลวงปู่เขียน ได้เข้ากราบฟังธรรม ปฏิบัติธรรม ฝากตัวเป็นศิษย์ของพระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต หลังจากที่สอบได้เปรียญธรรม 9 ประโยคใหม่ ๆ โดย สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (อ้วน ติสฺโส) ได้นำไปฝาก ทั้งนี้ เพื่อประสงค์ให้หลวงปู่ท่านได้เป็นศาสนทายาทที่มีความหนักแน่นมั่นคง ทั้งด้านปริยัติธรรมและด้านปฏิบัติ เป็นแบบอย่างที่ดีแก่พระภิกษุสามเณรในภายภาคหน้า หลังจากที่ท่านได้ฟังธรรมและปฏิบัติได้ดีแล้ว ท่านจึงออกธุดงค์ กัมมัฏฐานไปตามป่าเขาลำเนาไพรในจังหวัดต่างๆ จนออกไปถึงประเทศลาว และแวะเวียนมาเข้ากราบฟังธรรมจากพระอาจารย์มั่นเป็นระยะ ๆ

หลวงปู่เขียน ทั้งอุทิศตน ทั้งบำเพ็ญปฏิบัติทางด้านประโยชน์ให่แก่ทางด้านพระพุทธศาสนาไม่น้อย ทั้งด้านการศึกษา ทางด้านการปกครอง ท่านปฏิบัติอย่างเคร่งครัด ต่อมาหลวงปู่เขียนได้รับตำแหน่งเจ้าอาวาสรูปที่ 3 ของวัดสุทธจินดา เมื่อวันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2490 ท่านได้บริหารวัด ช่วยสร้างสิ่งใหม่ ๆ ให้กับวัด ทั้งตั้งเป้าหมายสูง มีระเบียบกับสามเณรและภิกษุสงฆ์อย่างเคร่งครัด รวมทั้งมีการคดเลือกหมู่คณะให้ไปรับการอบรมเป็นนักเรียนครู และ นักเรียนการปกครอง ที่วัดบวรนิเวศวิหาร กรุงเทพฯ เพื่อให้กลับมาเป็นบุคลากรบริหารวัดช่วยเจ้าอาวาส อนุสรณ์สำคัญอีกอย่างหนึ่งคือ ท่านได้ริเริ่มก่อตั้งมูลนิธิ “สุทธจินดาราชสีมามูลนิธิ" ต่อมาท่านก็เดินธุดงค์ออกไปยังถ้ำจนเป็นที่พอแก่กาลแล้ว จึงกลับมาสู่มาตุภูมิและสร้างวัดรังสีปาลิวันในปัจจุบัน เพื่อนำพระภิกษุสามเณร ประชาชนศึกษาธรรมและประพฤติธรรมจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต และได้ช่วยเหลืองานทางด้านพระพุทธศาสนา จนตราบกระทั่งมรณภาพเมื่อวันที่ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2547

ศิษยานุศิษย์คนสำคัญ

• พระเทพมงคลวัชราจารย์ (เหลือง ฉนฺทาคโม) อดีตที่ปรึกษาเจ้าคณะจังหวัดบุรีรัมย์(ธรรมยุต) อดีตเจ้าอาวาสวัดกระดึงทอง (ธรรมยุต) ตำบลบ้านด่าน อำเภอบ้านด่าน จังหวัดบุรีรัมย์ ลูกศิษย์คนสำคัญในการจาริกธุดงควัตรแสวงหาโมกข์ธรรม