นิธิ สถาปิตานนท์
นิธิ สถาปิตานนท์ (เกิด 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2490 -) (ชื่อเล่น เต้ย) เป็นสถาปนิก นักเขียน และศิลปินชาวไทย เป็นผู้ร่วมก่อตั้งบริษัทสถาปนิก 49 จำกัด (A49) ที่ถือเป็นหนึ่งในสำนักงานออกแบบสถาปัตยกรรมที่ใหญ่ที่สุดในไทย และเป็นผู้ก่อตั้งบริษัทในเครือ 49GROUP ในสาขาวิชาชีพให้บริการออกแบบและก่อสร้างอย่างครบวงจรมากกว่า 15บริษัท นอกจากนี้เขายังเป็นผู้ก่อตั้งหนังสือลายเส้น (Li-Zenn) ที่รวบรวมผลงานออกแบบของสถาปนิกไทย ซึ่งเขามีความตั้งใจที่จะยกระดับงานสถาปัตยกรรมไทยสู่สากล นอกจากงานในวิชาชีพสถาปนิกเขายังเป็นวิทยากรพิเศษให้กับโรงเรียนสถาปัตยกรรมในหลายมหาวิทยาลัย ภายหลังที่เขาเกษียณงานในวิชาชีพลงแล้ว เขาได้เปลี่ยนบทบาทใหม่เป็นสถาปนิกอาสาเพื่อสังคม มีผลงานที่สำคัญคือวัดวาอารามตามต่างจังหวัดหลายแห่ง เขาได้รับการยกย่องให้เป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะสถาปัตยกรรม (แบบร่วมสมัย) ประจำปี พ.ศ. 2544[2]
นิธิ สถาปิตานนท์ | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
เกิด | 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2490 จังหวัดพระนคร ประเทศไทย | ||||||||||
สัญชาติ | ไทย | ||||||||||
ศิษย์เก่า | |||||||||||
อาชีพ | สถาปนิก, นักเขียน ศิลปิน | ||||||||||
|
ภายหลังจบการศึกษาจากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้ศึกษาต่อยังคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยอิลลินอย เออร์แบนา-แชมเปญจน์ ได้เริ่มต้นฝึกงานและทำงานกับชัชวาลย์ พริ้งพวงแก้ว ที่ดีไซน์ 103 (Design 103) เป็นเวลา 12 ปี ก่อนที่จะมาเปิดบริษัทของตัวเองในชื่อ สถาปนิก 49 ใน ปี พ.ศ. 2526 โดยที่มาของตัวเลข 49 นั้นอิงมาจากที่ตั้งสำนักงานในเวลานั้นคือ ซอยสุขุมวิท 49[3] ซึ่งปัจจุบันดำรงตำแหน่งเป็นกรรมการผู้จัดการ นอกจากนี้ยังเป็นกรรมการผู้จัดการในเครือ 49 Group อีก 6 บริษัท
นิธิ เป็นสถาปนิกร่วมสมัย (Contemporary) ยุคบุกเบิกคนสำคัญของไทย เช่นเดียวกับ เมธา บุนนาค องอาจ สาตรพันธุ์ สุเมธ ชุมสาย ณ อยุธยา และกฤษฎา อรุณวงษ์ ณ อยุธยา มีผลงานที่หลากหลายร่วมกับบริษัท A49 เช่น อาคารที่ทำการกระทรวงการต่างประเทศ อาคารสำนักงานเมืองไทยภัทร คอมเพล็กซ์ หอประชุมนวมภูมินทร์ วชิราวุธวิทยาลัย เป็นต้น นอกจากนี้นิธิ ยังมีชื่อเสียงในเรื่องของลายเส้นในการวาดภาพทัศนียภาพ (Perspective) ซึ่งได้รับการจัดแสดงงานหลายครั้ง
ประวัติ
แก้นิธิ สถาปิตานนท์ เกิดเมื่อ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2490 มีคุณปู่คือพระยาอุภัยภาติเขตต์ (เอี่ยม สถาปิตานนท์) นายอำเภออยู่ที่อำเภอสองพี่น้อง จังหวัดสุพรรณบุรี ได้รับพระราชทานนามสกุล สถาปิตานนท์ หลังจากทำพลับพลาที่ประทับให้รัชกาลที่ 6 ระหว่างเสด็จอำเภอสองพี่น้อง[4]
นิธิ สำเร็จการศึกษาระดับมัธยมศึกษาจากโรงเรียนวชิราวุธวิทยาลัย ระดับปริญญาตรีสถาปัตยกรรมศาสตร์บัณฑิตจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และสถาปัตยกรรมศาตร์มหาบัณฑิตจากมหาวิทยาลัยอิลลินอย ประเทศสหรัฐอเมริกา
นิธิได้รับพระราชทานรางวัลผลงานสถาปัตยกรรมดีเด่น (เหรียญทอง) 4 ครั้ง จากสมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารีและรางวัลชนะเลิศการประกวดแบบทั้งในประเทศและต่างประเทศอย่างต่อเนื่อง และได้รับเกียรติเป็นนายกสมาคมสถาปนิกสยามในพระบรมราชูปถัมป์,เลขาธิการสภาสถาปนิก, เป็นสมาชิกกิตติมศักดิ์ The Japan Institute of Architects ฯลฯ[5]
ผลงาน
แก้ด้านงานเขียน นิธิเขียนหนังสือบทความทางวิทยาการเกี่ยวกับวิชาชีพสถาปัตยกรรมเผยแพร่ในโอกาสต่างๆ ตลอดจนเป็นวิทยากรถ่ายทอดความรู้ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยศิลปากร ,มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง เป็นต้น
รางวัลและเกียรติคุณ
แก้- 2527: ชนะเลิศการประกวดแบบ
- 2528: ชนะเลิศการประกวดแบบ
- 2532: ผลงานดีเด่นรางวัลเหรียญทอง จากสมาคมสถาปนิกสยามในพระบรมราชูปถัมภ์
- 2532: ผลงานดีเด่นรางวัลเหรียญทอง จากสมาคมสถาปนิกสยามในพระบรมราชูปถัมภ์
- 2536: ชนะเลิศการประกวดแบบ
- 2536: ชนะเลิศการประกวดแบบ
- 2537: ผลงานดีเด่นรางวัลเหรียญทอง จากสมาคมสถาปนิกสยามในพระบรมราชูปถัมภ์
- 2537: ชนะเลิศการประกวดแบบ
- 2537: สมาชิกกิตติมศักดิ์ The Japan Instiute of Architects (JIA)
- 2538: ชนะเลิศการประกวดแบบ
- 2538: ชนะเลิศการประกวดแบบ
- 2539: ชนะเลิศการประกวดแบบ
- 2540: ชนะเลิศการประกวดแบบ
- 2541: รองชนะเลิศการประกวดแบบ
- 2542: ชนะเลิศการประกวดแบบ
- 2542: ชนะเลิศการประกวดแบบ
- 2545: ผลงานดีเด่นรางวัลเหรียญทอง จากสมาคมสถาปนิกสยามในพระบรมราชูปถัมภ์
- 2545: ชนะเลิศการประกวดแบบ
- 2545: ชนะเลิศการประกวดแบบ
- 2545: รางวัล ศิลปินแห่งชาติ สาขาทัศนศิลป์ (สถาปัตยกรรมแบบร่วมสมัย) สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ
ชีวิตส่วนตัว
แก้ด้านชีวิตส่วนตัวสมรสกับ ศาสตราจารย์ เลอสม สถาปิตานนท์ อดีตคณบดีและอาจารย์ประจำคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มีบุตร 1 คน คือ นิธิศ สถาปิตานนท์ โดยทั้งภรรยาและบุตรชายล้วนเป็นสถาปนิกทั้งหมด
เครื่องราชอิสริยาภรณ์
แก้- พ.ศ. 2557 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์มงกุฎไทย (ป.ม.)[6]
- พ.ศ. 2546 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่สรรเสริญยิ่งดิเรกคุณาภรณ์ ชั้นที่ 4 จตุตถดิเรกคุณาภรณ์ (จ.ภ.)[7]
อ้างอิง
แก้- ↑ นายนิธิ สถาปิตานนท์, สำนักศิลปะวัฒนธรรม. วันที่ 13 มิถุนายน 2012
- ↑ "ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรีเรื่อง แต่งตั้งกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิในคณะกรรมการส่งเสริมศิลปะร่วมสมัย" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 2015-11-02.
- ↑ สถาปิตานนท์, นิธิ (เมษายน 2551). เส้ยสายสู่ปลายฝัน. ลายเส้น พับบลิชชิ่ง จำกัด. p. 37. ISBN 978-974-06-2202-4. สืบค้นเมื่อ 1 May 2023.
- ↑ นิธิ สถาปิตานนท์
- ↑ คำประกาศเกียรติคุณศิลปินแห่งชาติ[ลิงก์เสีย]
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์เป็นกรณีพิเศษ เก็บถาวร 2022-10-09 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, เล่ม ๑๓๑ ตอนที่ ๕ ข หน้า ๑, ๑๒ มีนาคม ๒๕๕๗
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่สรรเสริญยิ่งดิเรกคุณาภรณ์ เก็บถาวร 2022-10-14 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, เล่ม ๑๒๐ ตอนที่ ๒๐ ข หน้า ๑๓๐, ๑ ธันวาคม ๒๕๔๖
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้- ศิลปินแห่งชาติ เก็บถาวร 2007-09-29 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน