การเมืองฝรั่งเศส

การเมืองฝรั่งเศส เป็นการปกครองโดยระบอบสาธารณรัฐ ประชาธิปไตย กึ่งประธานาธิบดี โดยมีประธานาธิบดีเป็นประมุขแห่งรัฐ นายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้ารัฐบาล และระบอบพรรคการเมือง รัฐบาลใช้อำนาจผ่านทางบริหาร รัฐสภาและรัฐบาลใช้อำนาจผ่านทางนิติบัญญัติ ส่วนอำนาจตุลาการเป็นอิสระจากอำนาจบริหารและนิติบัญญัติ

การเมืองฝรั่งเศส

Politique en France
ประเภทรัฐรัฐเดี่ยว, ระบบกึ่งประธานาธิบดี, สาธารณรัฐรัฐธรรมนูญ
รัฐธรรมนูญรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส คริสต์ศักราช 1958
ฝ่ายนิติบัญญัติ
ชื่อรัฐสภา
ประเภทสองสภา
สถานที่ประชุมพระราชวังแวร์ซาย
สภาสูง
ชื่อวุฒิสภา
ประธานเฌราร์ ลาร์เชอร์
ประธานวุฒิสภา
ผู้แต่งตั้งการเลือกตั้งทางอ้อม
สภาล่าง
ชื่อสมัชชาแห่งชาติ
ประธานยาแอล โบรน-ปีแว
ประธานสมัชชาแห่งชาติ
ผู้แต่งตั้งการเลือกตั้งทางตรง ระบบสองรอบ
ฝ่ายบริหาร
ประมุขแห่งรัฐ
คำเรียกประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐ
ปัจจุบันแอมานุแอล มาครง
ผู้แต่งตั้งการเลือกตั้งทางตรง ระบบสองรอบ
หัวหน้ารัฐบาล
คำเรียกนายกรัฐมนตรี
ปัจจุบันเอลีซาแบ็ต บอร์น
ผู้แต่งตั้งประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐ
คณะรัฐมนตรี
คำเรียกรัฐบาล
ชุดปัจจุบันคณะที่ 43 (บอร์น)
หัวหน้านายกรัฐมนตรี
ผู้แต่งตั้งประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐ
สำนักงานใหญ่ทำเนียบมาตีญง
กระทรวง19
ฝ่ายตุลาการ
ศาลศาลฝรั่งเศส
สภารัฐธรรมนูญ
ประธานศาลลอเรนต์ ฟาบีอุส
ที่ตั้งศาลที่ทำการสภารัฐธรรมนูญ กรุงปารีส
สภาแห่งรัฐ
ประธานศาลเอลีซาแบ็ต บอร์น
ที่ตั้งศาลพระราชวังหลวง กรุงปารีส
ศาลยุติธรรมสูงสุด
ประธานศาลคริสต็อฟ ซอลาร์ด
ที่ตั้งศาลที่ทำกาารศาลยุติธรรมสูงสุด กรุงปารีส
ศาลตรวจเงินแผ่นดินภาค
ประธานศาลปีแยร์ มอสโควิซี
ที่ตั้งศาลที่ทำกาารศาลตรวจเงินแผ่นดินภาค กรุงปารีส

ซ้าย-ขวา ในประเทศฝรั่งเศสและพรรคการเมืองสำคัญ แก้

ตั้งแต่การปฏิวัติฝรั่งเศส พ.ศ. 2332 ได้เกิดแนวคิดทางการเมืองขวาและซ้ายขึ้น

ฝ่ายซ้าย แก้

ตั้งแต่ต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 กลุ่มฝ่ายซ้ายได้แยกตัวออกเป็นปฏิรูปนิยมและปฏิวัตินิยม นอกเหนือจากพวกสาธารณรัฐนิยม พวกหัวรุนแรง พวกสังคมนิยมหัวรุนแรง และพรรค SFIO (พรรคคนงานฝรั่งเศสนานาชาติ) ของเลออง บลังม์ ส่วนพรรคคอมมิวนิสต์ฝรั่งเศส (PCF) ยังคงเป็นขั้วที่มีอิทธิพลเนื่องจากอยู่ฝ่ายตรงข้ามมาตั้งแต่ วิกฤตการณ์ พ.ศ. 2490 หลังสงครามโลกครั้งที่ 1 และ Tours Congress นำไปสู่การก่อกำเนิดของ SFIC (ต่อมาคือ PCF) ฝ่ายซ้ายได้มีอำนาจในช่วง Cartel des gauches (การผนึกกำลังของฝ่ายซ้าย) ตั้งแต่ พ.ศ. 2467 ถึง พ.ศ. 2469 และตั้งแต่ พ.ศ. 2475 ถึง วิกฤตการณ์ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2477 และต่อมาอยู่ภายใต้การนำของพรรค Popular Front ในปี พ.ศ. 2489

อย่างไรก็ตามพรรคคอมมิวนิสต์ฝรั่งเศส (PCF) ก็ยังแข่งขันกันในปีกซ้ายเอง พวกกลุ่มซ้ายใหม่ (Seconde Gauche) รวมทั้ง Socialisme ou Barbarie ของ Cornelius Castoriadis (ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2491 ถึง พ.ศ. 2508) พรรคการต่อสู้ของคนงาน (Lutte Ouvrière) ของ Arlette Laguiller พรรคพันธมิตรคอมมิวนิสต์ปฏิวัติ (Ligue communiste révolutionnaire) หรือการเคลื่อนไหวต่างๆ จากพวกอนาธิปไตย