เหยี่ยวดำ
เหยี่ยวดำ (อังกฤษ: Black kite, Pariah kite; ชื่อวิทยาศาสตร์: Milvus migrans) เป็นนกล่าเหยื่อขนาดกลางในวงศ์ Accipitridae กล่าวกันว่าเป็นชนิดที่พบได้แพร่หลายที่สุดในโลก แม้ว่าประชากรบางพื้นที่ลดลงอย่างมากหรือขึ้น ๆ ลง ๆ[2] ประชากรในปัจจุบันอยู่ที่ประมาณ 6 ล้านตัว[1]
| เหยี่ยวดำ | |
|---|---|
| |
| M. m. affinis, ประเทศออสเตรเลีย | |
| เสียงร้อง | |
| สถานะการอนุรักษ์ | |
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ 
| |
| โดเมน: | ยูแคริโอตา |
| อาณาจักร: | สัตว์ |
| ไฟลัม: | สัตว์มีแกนสันหลัง |
| ชั้น: | สัตว์ปีก |
| อันดับ: | เหยี่ยว |
| วงศ์: | เหยี่ยวและนกอินทรี |
| สกุล: | Milvus (Boddaert, 1783) |
| สปีชีส์: | Milvus migrans |
| ชื่อทวินาม | |
| Milvus migrans (Boddaert, 1783) | |
| ชนิดย่อย | |
|
5, ดูข้อความ | |
| |
| ขอบเขตของเหยี่ยวดำ พื้นที่สืบพันธุ์ อาศัย ไม่ใช่พื้นที่สืบพันธุ์ ทางผ่าน
| |
| ชื่อพ้อง | |
| |
จัดเป็นนกขนาดกลาง ขนาดลำตัวประมาณ 60-66 เซนติเมตร ตัวผู้และตัวเมียมีลักษณะเหมือนกันคือ ลำตัวสีน้ำตาลเข้มอมเหลืองทั้งด้านบนและด้านล่าง ปีกสีน้ำตาลเข้ม หางเป็นแฉกตื้น ๆ มองดูคล้ายง่าม ปากสั้นสีดำแหลมคม ปลายปากเป็นขอ หัวค่อนข้างใหญ่ คอสั้น ปีกยาว ส่วนนกที่ยังไม่โตเต็มที่ ลำตัวจะเป็นสีน้ำตาลอ่อน พร้อมกับมีขีดสีเหลืองอ่อนทั่วทั้งตัว
พบกระจายพันธุ์อยู่กว้างขวางในหลายพื้นที่ ตั้งแต่ยูเรเชีย, ออสตราเลเชีย และโอเชียเนีย จึงทำให้มีชนิดย่อยหลากหลายถึง 5 ชนิด (ดูในตาราง) และเป็นนกอพยพในหลายพื้นที่ในช่วงฤดูหนาว ในประเทศไทยพบได้ในป่าทางภาคเหนือ, ภาคกลางและภาคใต้
มีพฤติกรรมหากินในเวลากลางวัน ชอบบินอยู่ตามที่โล่งชายป่า ตามริมฝั่งทะเล หรือตามแม่น้ำลำคลองต่าง ๆ เพื่อหาอาหาร เมื่อจับเหยื่อได้ก็มักกินบนพื้นดิน หรืออาจนำไปกินบนต้นไม้ พบอยู่โดดเดี่ยว เป็นคู่หรือเป็นฝูง
เมื่อถึงฤดูผสมพันธุ์ เหยี่ยวดำจะทำรังรวมกันเป็นกลุ่มบนต้นไม้สูง ทั้งตัวผู้และตัวเมียจะช่วยกันสร้างรังด้วยกิ่งไม้เล็ก ๆ นำมาขัดสานกัน จากนั้นทั้งคู่จะช่วยกันกกไข่และเลี้ยงลูกอ่อน นกจะใช้เวลากกไข่นานประมาณ 29-32 วัน ออกไข่ครั้งละ 2-4 ฟอง ปกติ 3 ฟอง
เป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง ตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พุทธศักราช 2535[3] [4] ในการสำรวจในปี พ.ศ. 2559 ในประเทศไทยไม่พบเลย จึงทำให้ไม่ทราบว่าสูญพันธุ์ไปแล้วหรือไม่จากประเทศไทย[5]
อนุกรมวิธาน แก้
ชนิดย่อย แก้
ปัจจุบันมีเหยี่ยวดำชนิดย่อยที่ได้รับการยอมรับ 5 ชนิด[6]
- M. m. migrans – (Boddaert, 1783)
- M. m. lineatus – (J. E. Gray, 1831)
- M. m. govinda – Sykes, 1832
- M. m. affinis – Gould, 1838
- M. m. formosanus – Kuroda, 1920
อ้างอิง แก้
- ↑ 1.0 1.1 BirdLife International (2020). "Milvus migrans". IUCN Red List of Threatened Species. 2020: e.T181568721A181571544. doi:10.2305/IUCN.UK.2020-3.RLTS.T181568721A181571544.en. สืบค้นเมื่อ 13 November 2021.
- ↑ Ferguson-Lees, J.; Christie, D. (2001). Raptors of the World. London: Christopher Helm. ISBN 978-0-7136-8026-3.
- ↑ "เหยี่ยวดำ". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-18. สืบค้นเมื่อ 2012-03-02.
- ↑ เหยี่ยวดำ
- ↑ หน้า 15, รุกป่าชายเลน ทำนกหายากใกล้สูญพันธุ์. ไทยรัฐปีที่ 68 ฉบับที่ 21643: วันจันทร์ที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2560 แรม 13 ค่ำ เดือน 5 ปีระกา
- ↑ Gill, Frank; Donsker, David; Rasmussen, Pamela, บ.ก. (July 2023). "Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors". IOC World Bird List Version 13.2. International Ornithologists' Union. สืบค้นเมื่อ 3 September 2023.
อ่านเพิ่ม แก้
- Desai, J.H.; Malhotra, A.K. (1982). "Annual gonadal cycle of Black Kite Milvus migrans govinda". Journal of the Yamashina Institute for Ornithology. 14 (2–3): 143–150. doi:10.3312/jyio1952.14.143.
- Hardy, J. (1985). "Black Kite capturing small passerines". Australasian Raptor Association News. 6: 14.
- American Ornithologists' Union (2000). "Forty-second supplement to the American Ornithologists' Union Check-list of North American Birds". Auk. 117 (3): 847–858. doi:10.1642/0004-8038(2000)117[0847:FSSTTA]2.0.CO;2.
- Crochet, Pierre-André (2005). "Recent DNA studies of kites". Birding World. 18 (12): 486–488.
- Forsman, Dick (2003). "Identification of Black-eared Kite". Birding World. 16 (4): 156–160. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-02. สืบค้นเมื่อ 2023-10-04.
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
- Black Kite species text in The Atlas of Southern African Birds
- Ageing and sexing (PDF; 4.9 MB) by Javier Blasco-Zumeta & Gerd-Michael Heinze
- BirdLife species factsheet for Milvus migrans
- "Milvus migrans". Avibase.
- "เหยี่ยวดำ media". Internet Bird Collection.
- เหยี่ยวดำ photo gallery at VIREO (Drexel University)
- Audio recordings of Black kite on Xeno-canto.
