อิ๋นชวัน
อิ๋นชวัน (จีนตัวย่อ: 银川; จีนตัวเต็ม: 銀川; พินอิน: Yínchuān) เป็นเมืองหลวงของเขตปกครองตนเองหนิงเซี่ยหุย สาธารณรัฐประชาชนจีน[4] และเคยเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรเซี่ยตะวันตกของชาวตันกุต นครอิ๋นชวันมีพื้นที่ 8,874.61 ตารางกิโลเมตร (3,426.51 ตารางไมล์) และมีประชากรทั้งหมด 2.29 ล้านคน[5] พื้นที่ตัวเมืองมีผู้อยู่อาศัยจำนวน 1,487,561 คน กระจายตัวภายในเขตทั้ง 3 เขต[5] ชื่อเมืองมีความหมายตามตัวอักษรว่า "แม่น้ำสีเงิน"
อิ๋นชวัน 银川市 · ءٍچُوًا شِ หยินชวน | |
|---|---|
 เริ่มจากบนวนตามเข็มนาฬิกา: ทิวทัศน์ของเขตซิงชิ่ง มองจากเจดีย์วัดเฉิงเทียน, หอกลอง, สถานีรถไฟอิ๋นชวัน, มัสยิดใหญ่หนานกวาน, สุสานเซี่ยตะวันตก, เจดีย์วัดเฉิงเทียน, อนุสาวรีย์เฟิ่งหวง | |
 | |
.png) ดินแดนของนครระดับจังหวัดอิ๋นชวัน (สีเหลือง) ภายในหนิงเซี่ย | |
  อิ๋นชวัน ที่ตั้งของศูนย์กลางเมืองในหนิงเซี่ย  อิ๋นชวัน อิ๋นชวัน (ประเทศจีน) | |
| พิกัด (รัฐบาลประชาชนเขตปกครองตนเองหนิงเซี่ย): 38°28′19″N 106°15′32″E / 38.472°N 106.2589°E | |
| ประเทศ | สาธารณรัฐประชาชนจีน |
| เขตปกครองตนเอง | หนิงเซี่ย |
| ศูนย์กลางการปกครอง | เขตจินเฟิ่ง |
| การปกครอง | |
| • ประเภท | นครระดับจังหวัด |
| • องค์กร | สภาประชาชนนครอิ๋นชวัน |
| • เลขาธิการพรรค | จาง ยฺหวี่ผู่ (张雨浦) (ชาวหุย) |
| • ประธานสภาประชาชน | หลี่ หงหรู (李鸿儒) |
| • นายกเทศมนตรี | เจ้า ซวี่ฮุย (赵旭辉) |
| • ประธานสภาที่ปรึกษาการเมือง | หม่า ไข่ (马凯) (ชาวหุย) |
| พื้นที่ | |
| • นครระดับจังหวัด | 8,874.61 ตร.กม. (3,426.51 ตร.ไมล์) |
| • เขตเมือง (2018)[1] | 492 ตร.กม. (190 ตร.ไมล์) |
| • รวมปริมณฑล | 2,045 ตร.กม. (790 ตร.ไมล์) |
| ความสูง | 1,100 เมตร (3,608 ฟุต) |
| ประชากร (สำมะโนปี 2020)[2] | |
| • นครระดับจังหวัด | 2,859,074 คน |
| • เขตเมือง (2020)[3] | 1,662,968 คน |
| • ความหนาแน่นเขตเมือง | 3,400 คน/ตร.กม. (8,800 คน/ตร.ไมล์) |
| • รวมปริมณฑล | 1,487,561 คน |
| • ความหนาแน่นรวมปริมณฑล | 730 คน/ตร.กม. (1,900 คน/ตร.ไมล์) |
| เขตเวลา | UTC+8 (มาตรฐานจีน) |
| รหัสไปรษณีย์ | 750000 |
| รหัสพื้นที่ | 0951 |
| รหัส ISO 3166 | CN-NX-01 |
| อักษรนำหน้าป้ายทะเบียนรถ | 宁A |
| เว็บไซต์ | www.yinchuan.gov.cn (ภาษาจีน) |
| อิ๋นชวัน | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg) "อิ๋นชวัน" ในอักษรจีนตัวย่อ (บน) และอักษรจีนตัวเต็ม (ล่าง) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| อักษรจีนตัวย่อ | 银川 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| อักษรจีนตัวเต็ม | 銀川 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ฮั่นยฺหวี่พินอิน | Yínchuān | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ความหมายตามตัวอักษร | "แม่น้ำสีเงิน" | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
อิ๋นชวันตั้งอยู่ใกล้แม่น้ำเหลือง ซึ่งไหลผ่านทางทิศตะวันออกของเมือง อิ๋นชวันเป็นที่รู้จักในนาม "เมืองริมแม่น้ำภาคตะวันตกเฉียงเหนือ" และ "บ้านของปลาและข้าว" ปัจจุบัน อิ๋นชวันเป็นสถานที่จัดงาน ไชนา-อาหรับ เอกซ์โป (China-Arab Expo) ซึ่งเป็นเวทีสำหรับการแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรมและเศรษฐกิจระหว่างประเทศจีนและกลุ่มประเทศอาหรับ
เมืองนี้ยังเป็นที่ตั้งของมหาวิทยาลัยหนิงเซี่ย ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยสมบูรณ์แบบ (comprehensive university) ระดับภูมิภาคที่ใหญ่ที่สุดภายใต้โครงการ 211 ในเขตปกครองตนเองหนิงเซี่ยหุย
ภูมิศาสตร์ แก้
อิ๋นชวันตั้งอยู่กึ่งกลางที่ราบอิ๋นชวันหรือที่ราบหนิงเซี่ย มีที่กำบังจากทะเลทรายมองโกเลียโดยทิวเขาเฮ่อหลานทางทิศตะวันตก แม่น้ำเหลืองไหลผ่านอิ๋นชวันจากตะวันตกเฉียงใต้ไปตะวันออกเฉียงเหนือ ความสูงเฉลี่ยของอิ๋นชวัน คือ 1,100 เมตร (ประมาณ 3,608 ฟุต) ใจกลางเมืองอิ๋นชวันตั้งอยู่กึ่งกลางระหว่างแม่น้ำเหลืองและขอบทิวเขาเฮ่อหลาน
ภูมิอากาศ แก้
อิ๋นชวันมีสภาพภูมิอากาศแบบทะเลทรายที่หนาวเย็น (เคิพเพิน BWk) โดยมีปริมาณน้ำฝนรายปี 186 มิลลิเมตร (7.32 นิ้ว) อิ๋นชวันมีฤดูกาลที่แตกต่างกัน โดยมีฤดูหนาวที่หนาวเย็นและแห้งแล้ง ฤดูใบไม้ผลิมาช้า และมีฤดูร้อนที่สั้น อุณหภูมิเฉลี่ย 24 ชั่วโมงต่อเดือนอยู่ระหว่าง −7.9 องศาเซลเซียส (17.8 องศาฟาเรนไฮต์) ในเดือนมกราคม จนถึง 23.5 องศาเซลเซียส (74.3 องศาฟาเรนไฮต์) ในเดือนกรกฎาคม โดยมีค่าเฉลี่ยรายปีอยู่ที่ 9.00 องศาเซลเซียส (48.2 องศาฟาเรนไฮต์) ความแปรผันของอุณหภูมิในแต่ละวันมีแนวโน้มที่จะมากขึ้นอันเนื่องมาจากความแห้งแล้ง ซึ่งส่วนหนึ่งมีส่วนทำให้เกิดสภาพอากาศที่มีแดดจัด ด้วยเปอร์เซ็นต์แสงแดดที่เป็นไปได้รายเดือนตั้งแต่ 63 เปอร์เซ็นต์ในสามเดือนถึง 71 เปอร์เซ็นต์ในเดือนพฤศจิกายน เมืองนี้ได้รับแสงแดด 2,906 ชั่วโมงต่อปี และมี 158 วันที่ไม่มีน้ำค้างแข็ง
| ข้อมูลภูมิอากาศของอิ๋นชวัน (1971–2000) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
| อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 16.7 (62.1) |
19.4 (66.9) |
26.7 (80.1) |
35.1 (95.2) |
36.5 (97.7) |
37.0 (98.6) |
39.3 (102.7) |
37.8 (100) |
35.7 (96.3) |
27.7 (81.9) |
24.0 (75.2) |
15.9 (60.6) |
39.3 (102.7) |
| อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | −0.8 (30.6) |
3.5 (38.3) |
10.4 (50.7) |
18.9 (66) |
24.2 (75.6) |
27.8 (82) |
29.5 (85.1) |
27.6 (81.7) |
23.2 (73.8) |
16.7 (62.1) |
7.7 (45.9) |
0.8 (33.4) |
15.8 (60.4) |
| อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) | −7.9 (17.8) |
-3.8 (25.2) |
3.2 (37.8) |
11.2 (52.2) |
17.3 (63.1) |
21.5 (70.7) |
23.5 (74.3) |
21.6 (70.9) |
16.3 (61.3) |
9.2 (48.6) |
1.4 (34.5) |
−5.5 (22.1) |
9.0 (48.2) |
| อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | −13.7 (7.3) |
−9.8 (14.4) |
−2.8 (27) |
3.9 (39) |
10.1 (50.2) |
15.1 (59.2) |
17.6 (63.7) |
16.2 (61.2) |
10.4 (50.7) |
3.1 (37.6) |
−3.2 (26.2) |
−10.3 (13.5) |
3.1 (37.5) |
| อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | −30.6 (-23.1) |
−25.4 (-13.7) |
−19.3 (-2.7) |
−11.7 (10.9) |
-3.8 (25.2) |
3.9 (39) |
11.1 (52) |
6.8 (44.2) |
-3.3 (26.1) |
−9.0 (16) |
−15.8 (3.6) |
−29.3 (-20.7) |
−30.6 (−23.1) |
| หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) | 1.2 (0.047) |
2.3 (0.091) |
6.3 (0.248) |
8.3 (0.327) |
18.7 (0.736) |
17.4 (0.685) |
42.8 (1.685) |
51.5 (2.028) |
22.5 (0.886) |
11.5 (0.453) |
2.9 (0.114) |
0.9 (0.035) |
186.3 (7.335) |
| ความชื้นร้อยละ | 55 | 50 | 49 | 42 | 46 | 56 | 64 | 69 | 67 | 62 | 64 | 62 | 57.2 |
| วันที่มีหยาดน้ำฟ้าโดยเฉลี่ย (≥ 0.1 mm) | 1.2 | 1.4 | 2.3 | 2.6 | 4.1 | 5.6 | 7.9 | 8.7 | 5.7 | 3.4 | 1.4 | 0.8 | 45.1 |
| จำนวนชั่วโมงที่มีแดด | 205.7 | 201.1 | 232.6 | 255.5 | 287.1 | 285.3 | 281.8 | 267.2 | 240.2 | 231.9 | 214.3 | 203.1 | 2,905.8 |
| แหล่งที่มา: สำนักอุตุนิยมวิทยาจีน (China Meteorological Administration)[6] | |||||||||||||
เขตการปกครอง แก้
| แผนที่ | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ชื่อ | จีนตัวย่อ | ฮั่นยฺหวี่พินอิน | เสี่ยวเอ๋อร์จิง | ประชากร (2019)[5] |
พื้นที่ (ตร.กม.) | ความหนาแน่น (คน/ตร.กม.) |
| ตัวเมือง | ||||||
| เขตซิงชิ่ง | 兴庆区 | Xīngqìng Qū | ثٍْٿٍْ ٿِيُوِ | 755,441 | 768 | 984 |
| เขตจินเฟิ่ง | 金凤区 | Jīnfèng Qū | ڭٍفٍْ ٿِيُوِ | 369,296 | 290 | 1,273 |
| เขตซีเซี่ย | 西夏区 | Xīxià Qū | ثِثِيَا ٿِيُوِ | 362,842 | 987 | 368 |
| นครบริวาร | ||||||
| นครหลิงอู่ | 灵武市 | Língwǔ Shì | لِئٍوُ شِ | 296,122 | 4,639 | 64 |
| ชนบท | ||||||
| อำเภอหย่งหนิง | 永宁县 | Yǒngníng Xiàn | يٌنِئٍ ثِيًا | 245,570 | 1,295 | 190 |
| อำเภอเฮ่อหลาน | 贺兰县 | Hèlán Xiàn | حَلًا ثِيًا | 263,832 | 1,600 | 165 |
อ้างอิง แก้
- ↑ Cox, W (2018). Demographia World Urban Areas. 14th Annual Edition (PDF). St. Louis: Demographia. p. 22.
- ↑ https://www.citypopulation.de/en/china/ningxia/admin/ [URL เปล่า]
- ↑ https://www.citypopulation.de/en/china/cities/ningxia/ [URL เปล่า]
- ↑ "Illuminating China's Provinces, Municipalities and Autonomous Regions". PRC Central Government Official Website. สืบค้นเมื่อ 2014-05-17.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 2019年末银川市常住人口229.31万人 (ภาษาจีน). Yinchuan City Statistics Bureau. 2020-02-27. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-08-17. สืบค้นเมื่อ 2020-08-17.
- ↑ 中国地面国际交换站气候标准值月值数据集（1971－2000年） (ภาษาจีน). China Meteorological Administration. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 September 2013. สืบค้นเมื่อ 2010-05-04.
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
- เว็บไซต์รัฐบาลท้องถิ่นนครอิ๋นชวัน
- Weather forecast for Yinchuan in Ningxia (China), 1117 m เก็บถาวร 2016-03-03 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- The Yinchuan World Rock Art Museum
- China West Film Studio เก็บถาวร 2015-03-14 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Website specifically about Yinchuan in English เก็บถาวร 2019-08-22 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน