เขตปกครองตนเองหนิงเซี่ยหุย

เขตปกครองตนเองหนิงเซี่ยหุย (อังกฤษ: Ningxia Hui Autonomous Region; จีน: 宁夏回族自治区 ชื่อย่อ "หนิง" (宁)) เป็นหนึ่งในห้าเขตปกครองตนเองของจีน ตั้งอยู่ในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของจีน ทางตอนบนของแม่น้ำหวงเหอ (แม่น้ำเหลือง) มีเมืองหลวงชื่อ อิ๋นชวน

เขตปกครองตนเองชนชาติหุย หนิงเซี่ย

宁夏回族自治区
การถอดเสียงภาษาจีน
 • อักษรจีน宁夏回族自治区 (Níngxià Huízú Zìzhìqū)
 • ชื่อย่อNX / หนิง ( Níng)
ทิวทัศน์แม่น้ำหวงที่ไหลผ่านเขตชาพัวโถว นครจงเว่ย์
ทิวทัศน์แม่น้ำหวงที่ไหลผ่านเขตชาพัวโถว นครจงเว่ย์
แผนที่แสดงที่ตั้งของเขตปกครองตนเองชนชาติหุย หนิงเซี่ย
แผนที่แสดงที่ตั้งของเขตปกครองตนเองชนชาติหุย หนิงเซี่ย
ตั้งชื่อจากหนิง ( níng) — สงบ
เซี่ย ( xià) — เซี่ยตะวันตก
เมืองหลวง
(และเมืองใหญ่สุด)
อิ๋นชวน
เขตการปกครอง5 จังหวัด, 21 อำเภอ, 219 ตำบล
การปกครอง
 • เลขาธิการพรรคเฉิน รุ่นเอ๋อร์ (陈润儿)
 • ประธานเสียน ฮุย (咸辉)
พื้นที่[1]
 • ทั้งหมด66,399.73 ตร.กม. (25,637.08 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่อันดับที่ 27
ความสูงจุดสูงสุด3,556 เมตร (11,667 ฟุต)
ประชากร
 (2020)[2]
 • ทั้งหมด7,202,654 คน
 • อันดับอันดับที่ 29
 • ความหนาแน่น89.1 คน/ตร.กม. (231 คน/ตร.ไมล์)
 • อันดับความหนาแน่นอันดับที่ 25
ประชากรศาสตร์
 • องค์ประกอบทางชาติพันธุ์ฮั่น: 62%
หุย: 38%
 • ภาษาและภาษาถิ่นLanyin Mandarin, Zhongyuan Mandarin
รหัส ISO 3166CN-NX
GDP (2020)392 พันล้านเหรินหมินปี้ (อันดับที่ 29)[3]
 - ต่อหัว54,432 เหรินหมินปี้ (อันดับที่ 21)
HDI (2018)0.745[4] (สูง) (อันดับที่ 22)
เว็บไซต์www.nx.gov.cn/ywb
เขตปกครองตนเองหนิงเซี่ยหุย
"หนิงเซี่ย" ในอักษรจีนตัวย่อ (บน) และตัวเต็ม (ล่าง)
อักษรจีนตัวย่อ宁夏
อักษรจีนตัวเต็ม寧夏
Xiao'erjingنِئٍ‌ثِيَا
ฮั่นยฺหวี่พินอินNíngxià
ไปรษณีย์Ningsia
ความหมายตามตัวอักษร"เซี่ยอันสงบสุข"
เขตปกครองตนเองหนิงเซี่ยหุย
อักษรจีนตัวย่อ宁夏回族自治区
อักษรจีนตัวเต็ม寧夏回族自治區
Xiao'erjingنِئٍ‌ثِيَا خُوِزُو زِجِ‌ٿِيُوِ
ฮั่นยฺหวี่พินอินNíngxià Huízú Zìzhìqū
ไปรษณีย์Ningsia Hui Autonomous Region

ที่ตั้งและอาณาเขต แก้

เขตปกครองตนเองหนิงเซี่ยหุยมีพื้นที่ติดต่อดังนี้

การแบ่งเขตการปกครอง แก้

เขตปกครองตนเองหนิงเซี่ยหุยแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 5 นครระดับจังหวัด (市) 2 นครระดับอำเภอ (市) 11 อำเภอ (县) 8 เขต (区) และ 29 อำเภอปกครองตนเอง (自治县)

เขตปกครองของหนิงเซี่ยหุย
รหัสเขต[5] เขต พื้นที่ในตารางกิโลเมตร[6] ปรระชากรใน ค.ศ. 2010[7] ที่ตั้ง จำนวน[8]
อำเภอ เทศมณฑล นครระดับเทศมณฑล
640000 เขตปกครองตนเองหนิงเซี่ยหุย 66400.00 6,301,350 เมืองอิ๋นชวน 9 11 2
640100 เมืองอิ๋นชวน 8874.61 1,993,088 อำเภอจินเฝิ้ง 3 2 1
640200 เมืองฉือซุ่ยซาน 5208.13 725,482 อำเภอต้าหวูโข่ว 2 1
640300 เมืองหวูจง 21420.14 1,273,792 อำเภอหลี่ตง 2 2 1
640400 เมืองกู้หยวน 13449.03 1,228,156 อำเภอหยวนโจว 1 4
640500 เมืองจงเว่ย 17448.09 1,080,832 อำเภอชาโปโถว 1 2
อิ๋นชวน (银川市)
ประเภท ชื่อ
เขต ซิงชิ่ง (兴庆区) จินเฝิ้ง (金凤区) ซีเซี่ย (西夏区)
เมือง หลิงอู่ (灵武市)
อำเภอ หย่งหนิง (永宁县) เห้อหลาน (贺兰县)
เมืองฉือซุ่ยซาน (石嘴山市)
ประเภท ชื่อ
เขต ต้าหวูโข่ว (大武口区) หุ้ยหนง (惠农区)
อำเภอ ผิงโหล (平罗县)
เมืองหวูจง (吴忠市)
ประเภท ชื่อ
เขต หลี่ตง (利通区)
เมือง ชินถงเสีย (青铜峡市)
อำเภอ เหยียนฉือ (盐池县) ถงซิน (同心县)
เมืองกู้หยวน (固原市)
ประเภท ชื่อ
เขต หยวนโจว (原州区)
อำเภอ ซีจี๋ (西吉县) หลงเต๋อ (隆德县) จิงหยวน (泾源县) เผิงหยาง (彭阳县)
เมืองจงเว่ย (中卫市)
ประเภท ชื่อ
เขต ชาโปโถว (沙坡头区)
อำเภอ จงหนิง (中宁县) ไห่หยวน (海原县)

ภูมิประเทศ แก้

ภูมิประเทศทางใต้เป็นที่ราบสูงหวงถู่ พื้นที่ทางเหนือลาดต่ำเป็นบริเวณที่ราบหนิงเซี่ย ซึ่งมีพื้นที่เป็น 1 ใน 4 ของประเทศ พื้นที่โดยทั่วไปสูงกว่าระดับน้ำทะเล 1,100–2,000 เมตร จุดสูงสุด 3,556 เมตร

ทรัพยากร แก้

แร่ธาตุ ที่สำรวจพบแล้วมีกว่า 50 ชนิด แร่อโลหะที่สำคัญได้แก่ ถ่านหิน ยิปซัม น้ำมันปิโตเลียม ก๊าซธรรมชาติ ดินเกาลิน

ภูมิอากาศ แก้

สภาพอากาศแบบภาคพื้นทวีปเขตอบอุ่นกึ่งแห้งแล้ง อุณหภูมิสูงต่ำแตกต่างอย่างมาก ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ย 200-600 มิลลิเมตร/ปี

เศรษฐกิจ แก้

เกษตรกรรม แก้

หนิงเซี่ยมีการพัฒนาการเกษตรให้เป็นแบบอุตสาหกรรม ซึ่งกลายมาเป็นแกนหลักของเศรษฐกิจในชนบท พืชเกษตร สำคัญได้แก่ ผลไม้ประเภทแตง แอปเปิล

อุตสาหกรรม แก้

ปี พ.ศ. 2546 การเติบโตของภาคอุตสาหกรรมคิดเป็น 16.3% โดยอุตสาหกรรมขนาดใหญ่แบ่งเป็นอุตสาหกรรมเบาเติบโตขึ้น 27.4% อุตสาหกรรมหนัก 17.2%

อ้างอิง แก้

  1. "Administrative Divisions (2013)". Ningxia Statistical Yearbook 2014. Statistical Bureau of Ningxia. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 March 2016. สืบค้นเมื่อ 19 December 2015.
  2. "Communiqué of the Seventh National Population Census (No. 3)" (ภาษาอังกฤษ). National Bureau of Statistics of China. 11 May 2021. สืบค้นเมื่อ 11 May 2021.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  3. GDP-2020 is a preliminary data "Home - Regional - Quarterly by Province" (Press release) (ภาษาอังกฤษ). China NBS. March 1, 2021. สืบค้นเมื่อ March 23, 2021.
  4. United Nations Development Programme; China Institute for Development Planning at Tsinghua University; State Information Center (2019). China National Human Development Report Special Edition—In Pursuit of a More Sustainable Future for All: China’s Historic Transformation over Four Decades of Human Development (PDF) (Report) (ภาษาอังกฤษ). Beijing: China Translation Publishing House. ISBN 978-7-5001-6138-7.
  5. "Zhōnghuá rénmín gònghéguó xiàn yǐshàng xíngzhèng qūhuà dàimǎ" 中华人民共和国县以上行政区划代码 [Code of Administrative Divisions Above the County Level of the People's Republic of China] (ภาษาจีนตัวย่อ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-02. สืบค้นเมื่อ 2022-05-03 – โดยทาง Ministry of Civil Affairs.
  6. Shenzhen Bureau of Statistics. Shēnzhèn tǒngjì niánjiàn 2014 / 2014 Shenzhen Statistical Yearbook 深圳统计年鉴2014 (ภาษาจีนตัวย่อ และ อังกฤษ). China Statistics Print. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 May 2015. สืบค้นเมื่อ 29 May 2015.
  7. Census Office of the State Council of the People's Republic of China; Population and Employment Statistics Division of the National Bureau of Statistics of the People's Republic of China (2012). Zhōngguó 2010 rénkǒu pǔchá fēn xiāng, zhèn, jiēdào zīliào 中国2010人口普查分乡、镇、街道资料 (1 ed.). Beijing: China Statistics Print. ISBN 978-7-5037-6660-2.
  8. Zhonghua renmin gongheguo minzhengbu (2014). Zhōngguó mínzhèng tǒngjì niánjiàn 2014 中国民政统计年鉴2014 (ภาษาจีนตัวย่อ). Zhongguo tongji chuban she. ISBN 978-7-5037-7130-9.