อัลแบร์ตุส มาญุส
นักบุญอัลแบร์ตุส มาญุส[1] (ละติน: Albertus Magnus) หรือนักบุญอัลเบิร์ตผู้ยิ่งใหญ่ (Albert the Great) หรือนักบุญอัลเบิร์ตแห่งโคโลญ (Saint Albert of Cologne)[2] เป็นนักบุญในคริสตจักรโรมันคาทอลิก เกิดราวปี ค.ศ. 1193/ค.ศ. 1206 ที่เลาอิงเงิน ดัชชีไบเอิร์น (ประเทศเยอรมนีปัจจุบัน) และถึงแก่มรณกรรมเมื่อวันที่ 30 กันยายน ค.ศ. 1280 ที่เมืองโคโลญ จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์
| อัลแบร์ตุส มาญุส | |
|---|---|
 “นักบุญอัลแบร์ตุส มาญุส” ภาพจากจิตรกรรมฝาผนังที่เทรวิโซในอิตาลี | |
| มุขนายกและนักปราชญ์แห่งคริสตจักร | |
| เกิด | ค.ศ. 1193/ค.ศ. 1206 เมืองเลาอิงเงิน ดัชชีไบเอิร์น |
| เสียชีวิต | 15 พฤศจิกายน ค.ศ. 1280 เมืองโคโลญ จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ |
| นิกาย | โรมันคาทอลิก |
| เป็นนักบุญ | ค.ศ. 1931 โดย สมเด็จพระสันตะปาปาปิอุสที่ 11 |
| วันฉลอง | 15 พฤศจิกายน |
| องค์อุปถัมภ์ | นักปรัชญา นักวิทยาศาสตร์ นักศึกษา |
นักบุญอัลแบร์ตุสได้ปฏิญาณตนเป็นไฟรเออร์คณะดอมินิกัน และมีตำแหน่งฝ่ายปกครองในคริสตจักรเป็นบิชอปแห่งเรเกินส์บวร์ค มีชื่อเสียงจากการเป็นการมีความรู้และความเข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงความสัมพันธ์ระหว่างศาสนาคริสต์กับวิทยาศาสตร์ เป็นนักปรัชญาคนสำคัญที่สุดของเยอรมนีและนักเทววิทยาศาสนาคริสต์ในสมัยกลาง และเป็นหนึ่งในนักวิชาการคนแรก ๆ ในสมัยกลางที่ประยุกต์ปรัชญาอาริสโตเติลให้เข้ากับปรัชญาคริสต์ศาสนา คริสตจักรโรมันคาทอลิกประกาศให้นักบุญอัลแบร์ตุส มาญุสเป็นหนึ่งในนักปราชญ์แห่งคริสตจักร 33 คน
อ้างอิง
แก้
 | บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |