หู เย่าปัง

หู เย่าปัง (จีน: 胡耀邦; พินอิน: Hú yàobāng; 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2458 – 15 เมษายน พ.ศ. 2532) เป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงของสาธารณรัฐประชาชนจีน เขาดำรงตำแหน่งระดับสูงของพรรคคอมมิวนิสต์จีน (CCP) ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2524 ถึง 2530 โดยดำรงตำแหน่งประธานพรรคฯ ครั้งแรกในปี พ.ศ. 2524 ถึง 2525 จากนั้นดำรงตำแหน่งเลขาธิการพรรคฯ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2525 ถึง 2530 หูเข้าร่วมกับพรรคคอมมิวนิสต์จีน ในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1930 และมีชื่อเสียงโด่งดังในฐานะสหายของเติ้ง เสี่ยวผิง ในช่วงการปฏิวัติวัฒนธรรม (พ.ศ. 2509–2519) หูถูกเหมา เจ๋อตงกวาดล้าง กลับมา และถูกกวาดล้างอีกครั้ง สุสานของเขาอยู่ในกงชิงเฉิง ซึ่งเป็นเมืองระดับเขตในเมืองจิ่วเจียง

หู เย่าปัง
胡耀邦
หู ในปี พ.ศ. 2529
เลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์จีน
ดำรงตำแหน่ง 12 กันยายน พ.ศ. 2525 – 15 มกราคม พ.ศ. 2530
ก่อนหน้า	ตนเอง (ในฐานะประธานพรรค)
ถัดไป	จ้าว จื่อหยาง
ประธานพรรคคอมมิวนิสต์จีน
ดำรงตำแหน่ง 29 มิถุนายน พ.ศ. 2524 – 12 กันยายน พ.ศ. 2525
รอง	เย่ เจี้ยนอิง
ก่อนหน้า	ฮั่ว กั๋วเฟิง
ถัดไป	ตนเอง (ในฐานะเลขาธิการพรรค)
เลขาธิการใหญ่สำนักเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์จีน
ดำรงตำแหน่ง 29 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2523 – 12 กันยายน พ.ศ. 2525
ประธาน	ฮั่ว กั๋วเฟิง ตนเอง
ก่อนหน้า	เติ้ง เสี่ยวผิง (2509)
ถัดไป	หู ฉีลี่ (เลขาธิการคนที่ 1)
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2458 หลิวหยาง, มณฑลหูหนาน, สาธารณรัฐจีน
เสียชีวิต	15 เมษายน พ.ศ. 2532 (73 ปี) ปักกิ่ง, สาธารณรัฐประชาชนจีน
ที่ไว้ศพ	กงชิงเฉิง, จิ่วเจียง
เชื้อชาติ	จีน
พรรคการเมือง	พรรคคอมมิวนิสต์จีน (2476–2532)
คู่สมรส	หลี่ จ้าว (2484–2532)
ญาติ	หู เต๋อผิง หู หลิว หู เต๋อหัว หลี่ เหิง
ลายมือชื่อ
สมาชิกสถาบันกลาง 2523–2532: คณะกรรมาธิการประจำโปลิตบูโรฯ ชุดที่ 11, 12, 13 2523–2532: คณะกรรมาธิการโปลิตบูโรฯ ชุดที่ 11, 12, 13 2523–2525: สำนักเลขาธิการพรรคฯ ชุดที่ 11 2515–2532: คณะกรรมการกลางพรรคฯ ชุดที่ 8, 9, 10, 11, 12, 13 2497–2532: สภาประชาชนแห่งชาติ ชุดที่ 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ตำแหน่งอื่น ๆ 2521–2523: หัวหน้าฝ่ายโฆษณาชวนเชื่อพรรคฯ 2520–2521: หัวหน้าฝ่ายองค์กรของคณะกรรมการกลางพรรคฯ 2507–2508: เลขาธิการคณะกรรมการพรรคฯมณฑลส่านซี 2496–2521: เลขาธิการใหญ่สันนิบาตเยาวชนคอมมิวนิสต์

Hu Yaobang
"Hu Yaobang" in Chinese characters
ภาษาจีน	胡耀邦
การถอดเสียง ภาษาจีนกลางมาตรฐาน ฮั่นยฺหวี่พินอิน Hú Yàobāng เวด-ไจลส์ Hu2 Yao4-pang1 IPA [xǔ jâu.páŋ] ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน อักษรโรมันแบบเยล Wùh Yiuh-bōng IPA [wȕː jìːu pɔ́ːŋ] ยฺหวิดเพ็ง Wu4 Jiu6-bong1 ภาษาหมิ่นใต้ เป่อ่วยยีภาษาฮกเกี้ยน Hô Iāu-pang

หลังจากที่เติ้งก้าวขึ้นสู่อำนาจหลังจากการอสัญกรรมของเหมา เจ๋อตง หูก็มีบทบาทในโครงการ "ปัวล่วน ฝ่านเจิ้ง" (拨乱反正) ตลอดช่วงคริสต์ทศวรรษ 1980 หูดำเนินการปฏิรูปเศรษฐกิจและการเมืองหลายครั้งภายใต้การนำของเติ้ง การปฏิรูปทางการเมืองและเศรษฐกิจของหูทำให้เขากลายเป็นศัตรูของผู้อาวุโสของพรรค ที่มีอำนาจหลายคน ซึ่งต่อต้านการปฏิรูปตลาดเสรีและการปฏิรูปรัฐบาลจีนของหู เมื่อการประท้วงของนักศึกษาเกิดขึ้นทั่วประเทศจีนในปี 2530 ฝ่ายตรงข้ามทางการเมืองของหูกล่าวโทษหูว่าเป็นผู้ก่อความไม่สงบ โดยอ้างว่าเกิดจาก "ความหละหลวม" และ " การเปิดเสรีของชนชั้นนายทุน " ของหูทำให้นำไปสู่การประท้วงหรือแย่ลง หูถูกบีบบังคับให้ลาออกจากตำแหน่งเลขาธิการพรรคฯ ในปี 2530 แต่ยังได้รับอนุญาตให้รักษาที่นั่งในโปลิตบูโร

จ้าว จื่อหยาง ได้ดำรงตำแหน่งเลขาธิการพรรคฯ แทนหู และสานต่อการปฏิรูปเศรษฐกิจและการเมืองของหูอย่างต่อเนื่อง หนึ่งวันหลังจากการเสียชีวิตของหูในปี 2532 ก็เกิดการประท้วงขนาดเล็กเพื่อรำลึกถึงเขาและเรียกร้องให้รัฐบาลประเมินมรดกของเขาอีกครั้ง หนึ่งสัปดาห์ต่อมา หนึ่งวันก่อนพิธีศพของหู นักศึกษาประมาณ 100,000 คน มาชุมนุมที่จัตุรัสเทียนอันเหมิน นำไปสู่เหตุการณ์การประท้วงและการสังหารหมู่ที่จัตุรัสเทียนอันเหมิน ในปี พ.ศ. 2532 หลังจากการประท้วงในปี 2532 รัฐบาลจีนได้เซ็นเซอร์รายละเอียดเกี่ยวกับชีวิตของหูในจีนแผ่นดินใหญ่ แต่รัฐบาลจีนได้ฟื้นฟูภาพลักษณ์ของเขาอย่างเป็นทางการและยกเลิกข้อจำกัดในการเซ็นเซอร์ในวันครบรอบ 90 ปีวันเกิดของหูในปี 2548