มณฑลหูหนาน
หูหนาน (จีน: ) เป็นมณฑลหนึ่งของสาธารณรัฐประชาชนจีน ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งในภาคกลาง-ใต้ของประเทศ ตั้งอยู่บริเวณตอนกลางของลุ่มน้ำแม่น้ำแยงซี มีอาณาเขตติดต่อกับมณฑลหูเป่ย์ทางทิศเหนือ มณฑลเจียงซีทางทิศตะวันออก มณฑลกวางตุ้งและเขตปกครองตนเองกวางซีทางทิศใต้ มณฑลกุ้ยโจวทางทิศตะวันตก และฉงชิ่งทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ มีเมืองหลวงและเมืองที่ใหญ่ที่สุดคือ ฉางชา ซึ่งตั้งอยู่ริมแม่น้ำเซียง ประชากรในมณฑลของปี ค.ศ. 2014 มีจำนวนกว่า 67 ล้านคน และมีพื้นที่ประมาณ 210,000 ตารางกิโลเมตร ทำให้เป็นมณฑลที่มีประชากรมากเป็นอันดับ 7 และมีพื้นที่มากเป็นอันดับ 10 ของประเทศจีน ผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศของมณฑลในปี ค.ศ. 2018 มีมูลค่ามากกว่า 500 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ ซึ่งเป็นหนึ่งในหน่วยการปกครองที่มีเศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุด 30 อันดับแรกของโลก
มณฑลหูหนาน 湖南省 | |
---|---|
การถอดเสียงชื่อมณฑล | |
• ภาษาจีน | หูหนานเฉิ่ง (湖南省 Húnán Shěng) |
• อักษรย่อ | HN / เซียง (湘 Xiāng) |
(ตามเข็มนาฬิกาจากด้านบน) | |
แผนที่แสดงที่ตั้งของมณฑลหูหนาน | |
พิกัด: 28°06′46″N 112°59′00″E / 28.11265°N 112.98338°E | |
ตั้งชื่อจาก | 湖, hú – ทะเลสาบ 南, nán – ทิศใต้ "ทิศใต้ของทะเลสาบ" (ทะเลสาบต้งถิง) |
เมืองหลวง (และเมืองประชากรมากสุด) | ฉางชา |
จำนวนเขตการปกครอง | 14 จังหวัด, 122 อำเภอ, 1,933 ตำบล (ค.ศ. 2018), 29,224 หมู่บ้าน (ค.ศ. 2018) |
การปกครอง | |
• เลขาธิการพรรค | ตู้ เจียหาว (杜家毫) |
• ผู้ว่าการ | สฺวี่ ต๋าเจ๋อ (许达哲) |
พื้นที่[1] | |
• ทั้งหมด | 210,000 ตร.กม. (80,000 ตร.ไมล์) |
อันดับพื้นที่ | อันดับที่ 10 |
ความสูงจุดสูงสุด | 2,115.2 เมตร (6,939.6 ฟุต) |
ประชากร (ค.ศ. 2014)[2] | |
• ทั้งหมด | 67,370,000 คน |
• อันดับ | อันดับที่ 7 |
• ความหนาแน่น | 320 คน/ตร.กม. (830 คน/ตร.ไมล์) |
• อันดับความหนาแน่น | อันดับที่ 13 |
ประชากรศาสตร์ | |
• องค์ประกอบทางชาติพันธุ์ | ฮั่น – 90% ถู่เจีย – 4% ม้ง – 3% ต้ง – 1% เย้า – 1% อื่น ๆ – 1% |
• ภาษาและภาษาถิ่น | กลุ่มภาษาจีน: ภาษาเซียง, ภาษาจีนกั้น, ภาษาจีนกลางตะวันตกเฉียงใต้, Xiangnan Tuhua, Waxiang, ภาษาฮักกา ไม่ใช่กลุ่มภาษาจีน: Xong, ภาษาถู่เจีย, Mien, ภาษาต้ง |
รหัส ISO 3166 | CN-HN |
GDP (ค.ศ. 2018)[3] | 3.64 ล้านล้านเหรินหมินปี้ 549.00 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[3] (อันดับที่ 9) |
• ต่อหัว | 57,540 เหรินหมินปี้ 8,341 ดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 16) |
HDI (ค.ศ. 2018) | 0.751[4] สูง · อันดับที่ 15 |
เว็บไซต์ | www |
มณฑลหูหนาน | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
"Hunan" in Chinese characters | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
ภาษาจีน | 湖南 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Xiang | ɣu˩˧ nia˩˧ (fu-lã) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
ความหมายตามตัวอักษร | "South of the (Dongting) Lake" | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
คำว่า หูหนาน เมื่อแปลตรงตัวหมายถึง "ทิศใต้ของทะเลสาบ"[5] ซึ่งก็คือทะเลสาบต้งถิง ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของมณฑล ชื่อย่อของมณฑลคือ "เซียง" (จีน: 湘 Xiāng) ตั้งตามชื่อของแม่น้ำเซียง ซึ่งไหลจากทิศใต้ไปยังทิศเหนือผ่านมณฑลหูหนาน นับว่าเป็นส่วนหนึ่งของระบบทางไหลน้ำที่ใหญ่ที่สุดในมณฑล
พื้นที่ของมณฑลหูหนานเริ่มอยู่ภายใต้การปกครองของจีนเมื่อประมาณ 350 ปีก่อนคริสตกาล โดยตอนนั้นเป็นส่วนหนึ่งของรัฐฉู่ มณฑลหูหนานเป็นบ้านเกิดของนักปฏิวัติคอมมิวนิสต์จีน เหมา เจ๋อตง[6] ผู้ซึ่งเป็นบิดาผู้ก่อตั้งสาธารณรัฐประชาชนจีน มณฑลหูหนานในปัจจุบันเป็นที่อยู่อาศัยของชนกลุ่มน้อยบางกลุ่ม เช่น ถู่เจีย และม้ง ส่วนชาติพันธุ์ส่วนใหญ่คือ ชาวฮั่น ภาษาที่ใช้พูดกันในมณฑล เช่น ภาษาเซียง ภาษาจีนกั้น และภาษาจีนกลางตะวันตกเฉียงใต้
มณฑลหูหนานตั้งอยู่ทางฝั่งใต้ของแม่น้ำแยงซี สถานที่ที่น่าสนใจในมณฑล เช่น อู่หลิงยฺเหวียน ซึ่งได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโกเมื่อปี ค.ศ. 1992[7] เมืองหลวงของมณฑล ฉางชา ตั้งอยู่ทางตะวันออกของมณฑล ซึ่งปัจจุบันเป็นศูนย์กลางที่สำคัญทั้งด้านการค้า การผลิต และการขนส่ง[8]
ภูมิศาสตร์
แก้มณฑลหูหนานตั้งอยู่บนลองจิจูด 108 องศา 47 ลิปดาถึง 114 องศา 45 ลิปดา ตะวันออก และละติจูด 24 องศา 39 ลิปดาถึง 30 องศา 28 ลิปดาเหนือ ทางตอนใต้ของทะเลสาบต้งถิง (洞庭湖) ทะเลสาบใหญ่ทางตอนกลางของแม่น้ำแยงซี มีเนื้อที่ 211,800 ตารางกิโลเมตร
มณฑลหูหนานมีพื้นที่ติดต่อดังนี้
- ทิศเหนือ ติดต่อกับ มณฑลหูเป่ย์ ประเทศจีน
- ทิศใต้ ติดต่อกับ เขตปกครองตนเองกวางซีจ้วง และมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน
- ทิศตะวันออก ติดต่อกับ มณฑลเจียงซี ประเทศจีน
- ทิศตะวันตก ติดต่อกับ มณฑลเสฉวน และมณฑลกุ้ยโจว ประเทศจีน
มณฑลหูหนานมีเทือกเขาโอบล้อมถึง 3 ด้าน ด้านตะวันออกมีเทือกเขามู่ฟู่และเทือกเขาหลัวเซียว ด้านใต้มีแนวเขาอู๋หลิ่งซัน ด้านตะวันตกมีเทือกเขาอู่หลิงและเทือกเขาเสี่ยว์เฟิง ยอดเขาทางตะวันตกของมณฑลส่วนใหญ่มีความสูงเหนือระดับน้ำทะเลมากกว่า 1,000 เมตร
มณฑลหูหนานมีสภาพอากาศแบบมรสุมเขตร้อนภาคพื้นทวีปเอเซียกลาง ได้รับอิทธิพลของลมตะวันออก อุณหภูมิเฉลี่ย/ปี 16–18 องศาเซลเซียส ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ย 1,200–1,700 มิลลิเมตร/ปี สภาพอากาศมี 3 ลักษณะเด่น คือ สภาพอากาศแบบสมดุล มีแสงแดด และแหล่งน้ำเพียงพอ อากาศอบอุ่น
ประชากร
แก้มีประชากร 67,370,000 คน ความหนาแน่น 320 คน/ตารางกิโลเมตร จีดีพี 3.64 ล้านล้านเหรินหมินปี้ (57,540 เหรินหมินปี้/หัว) ประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวฮั่น
การแบ่งเขตการปกครอง
แก้แผนที่ | # | จังหวัด | อักษรจีน | พินอิน | ศูนย์กลางการปกครอง | จำนวนประชากร |
---|---|---|---|---|---|---|
— นครระดับจังหวัด — | ||||||
1 | ฉางชา | 长沙市 | Chángshā Shì | เย่ว์ลู่ | 7,044,118 | |
2 | ฉางเต๋อ | 常德市 | Chángdé Shì | อู่หลิง | 5,747,218 | |
3 | เฉินโจว | 郴州市 | Chénzhōu Shì | ไป่หู | 4,581,778 | |
4 | เหิงหยาง | 衡阳市 | Héngyáng Shì | เยี่ยนเฟิง | 7,141,462 | |
5 | หวายหว่า | 怀化市 | Huáihuà Shì | เหอเฉิง | 4,741,948 | |
6 | เหลาตี้ | 娄底市 | Lóudǐ Shì | เหลาซิ่ง | 3,785,627 | |
7 | เฉาหยาง | 邵阳市 | Shàoyáng Shì | ช่วงฉิง | 7,071,826 | |
8 | เซี่ยงถาน | 湘潭市 | Xiāngtán Shì | เย่ว์ถัง | 2,748,552 | |
9 | อี้หยาง | 益阳市 | Yìyáng Shì | เหอชาน | 4,313,084 | |
10 | หยงโจว | 永州市 | Yǒngzhōu Shì | เหลิงฉุ่ยถาน | 5,180,235 | |
11 | เย่ว์หยาง | 岳阳市 | Yuèyáng Shì | เย่ว์หยางเหลา | 5,477,911 | |
12 | จางเจียเจี้ย | 张家界市 | Zhāngjiājiè Shì | หยงติ้ง | 1,476,521 | |
13 | จูโจว | 株洲市 | Zhūzhōu Shì | เทียนหยวน | 3,855,609 | |
— จังหวัดปกครองตนเอง — | ||||||
14 | เขตปกครองตนเองชนชาติถูเจี้ยและม้ง ซ่างซี | 湘西土家族苗族自治州 | Xiāngxī Tǔjiāzú Miáozú Zìzhìzhōu | ฉีโฉ่ว | 2,547,833 |
ดูเพิ่ม
แก้อ้างอิง
แก้- ↑ "Doing Business in China – Survey". Ministry Of Commerce – People's Republic Of China. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 สิงหาคม 2013. สืบค้นเมื่อ 5 สิงหาคม 2013.
- ↑ "National Data: Annual by Province". National Bureau of Statistics of China. 29 เมษายน 2011. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 ตุลาคม 2014. สืบค้นเมื่อ 4 สิงหาคม 2013.
- ↑ 3.0 3.1 "Hunan Gov't 2019 Work Report Highlights at a Glance". hunan.gov.cn.
- ↑ "Sub-national HDI - Subnational HDI - Global Data Lab". globaldatalab.org. สืบค้นเมื่อ 17 เมษายน 2020.
- ↑ "Origin of the Names of China's Provinces". People's Daily Online (ภาษาจีน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 เมษายน 2016.
- ↑ Schram, Stuart Reynolds (1967). Mao Tse-tung. Harmondsworth: Penguin. ISBN 0-14-020840-2. OCLC 7874661.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Wulingyuan Scenic and Historic Interest Area". UNESCO World Heritage Centre (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 มิถุนายน 2019. สืบค้นเมื่อ 12 มิถุนายน 2019.
- ↑ Planet, Lonely. "Changsha travel | Hunan, China". Lonely Planet (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 กรกฎาคม 2019. สืบค้นเมื่อ 12 มิถุนายน 2019.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้- วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ มณฑลหูหนาน
- เว็บไซต์มณฑลหูหนาน
- Chisholm, Hugh, บ.ก. (1911). . สารานุกรมบริตานิกา ค.ศ. 1911 (11 ed.). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์.