สมเด็จพระสังฆราช (ศุข)

สมเด็จพระสังฆราช พระนามเดิม ศุข หรือ สุก เป็นสมเด็จพระสังฆราชพระองค์ที่ 4 แห่งอาณาจักรรัตนโกสินทร์ สถิต ณ วัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์ราชวรมหาวิหาร ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช เมื่อปี พ.ศ. 2337 ทรงดำรงตำแหน่งอยู่ 23 ปี สิ้นพระชนม์เมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2359 ในรัชกาลพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย

สมเด็จพระสังฆราช (ศุข)
สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก
สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก
ดำรงพระยศ	พ.ศ. 2336 - พ.ศ. 2359
สถาปนา	พ.ศ. 2336 วัดพระศรีรัตนศาสดาราม
ก่อนหน้า	สมเด็จพระสังฆราช (ศรี)
ถัดไป	สมเด็จพระอริยวงษญาณ (มี)
สถิต	วัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์ราชวรมหาวิหาร
ประสูติ	พ.ศ. 2278
สิ้นพระชนม์	22 พฤษภาคม พ.ศ. 2359พระชันษา​เกิน(80ปี)​ วัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์ราชวรมหาวิหาร พระนคร

พระประวัติในตอนต้นไม่ปรากฏหลักฐาน พระประวัติเมื่อครั้งกรุงธนบุรี เป็นพระราชาคณะที่พระญาณสมโพธ อยู่วัดมหาธาตุ ถึงปี พ.ศ. 2323 เมื่อปลายรัชกาลของสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี และได้เลื่อนสมณศักดิ์เป็น พระธรรมเจดีย์ ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชได้รับการโปรดเกล้า ฯ ให้เป็นที่ พระพนรัตน อันเป็นตำแหน่งรองสมเด็จพระสังฆราช

สมเด็จพระสังฆราช (ศุข) ขณะที่ทรงสมณศักดิ์ที่พระพนรัตน ได้เป็นแม่กองชำระพระวินัยปิฎก ในครั้งที่มีการสังคายนาพระไตรปิฎกครั้งแรกของกรุงรัตนโกสินทร์ เมื่อปี พ.ศ. 2331 ทรงรอบรู้แตกฉานในพระไตรปิฎก ทรงจัดระเบียบการสอบพระปริยัติธรรมเพื่อเป็นเปรียญ แบบ 3 ชั้น คือ เปรียญตรี เปรียญโท และเปรียญเอก

ในปี พ.ศ. 2336 เมื่อสมเด็จพระสังฆราช (ศรี) สิ้นพระชนม์ จึงโปรดตั้งเป็นสมเด็จพระสังฆราช และได้เป็นพระอุปัชฌาย์ในคราวผนวชสมเด็จพระบวรราชเจ้ามหาสุรสิงหนาท กรมพระราชวังหลัง เจ้าฟ้ากรมขุนเสนานุรักษ์

ใน สมัยของพระองค์ ได้มีการส่งสมณทูตไทยไปสืบข่าวพระศาสนา ณ ลังกาทวีป เป็นครั้งแรกในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ เมื่อปี พ.ศ. 2358 หลังจากที่ว่างเว้นมา 60 ปี จากสมัยกรุงศรีอยุธยา

สมเด็จพระสังฆราช (สุก) สิ้นพระชนม์เมื่อวันพุธ แรม 11 ค่ำ เดือน 6 ปีชวด จ.ศ. 1178 (ตรงกับวันที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2359) เวลา 2 โมงเช้า

อ้างอิง

เชิงอรรถ

บรรณานุกรม

• ดำรงรชานุภาพ, สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยา (2459). "พระราชพงษาวดาร กรุงรัตนโกสินทร รัชกาลที่ ๒". ห้องสมุดดิจิทัลวชิรญาณ. สืบค้นเมื่อ 10 กันยายน 2560. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
• ทิพากรวงศ์ (ขำ บุนนาค), เจ้าพระยา (11 สิงหาคม 2531). "พระราชพงศาวดารกรุงรัตนโกสินทร์ รัชกาลที่ ๑". ห้องสมุดดิจิทัลวชิรญาณ. สืบค้นเมื่อ 10 กันยายน 2560. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
• สมมอมรพันธุ์, พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระ. เรื่องตั้งพระราชาคณะผู้ใหญ่ในกรุงรัตนโกสินทร์ เล่ม ๑. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2545. 428 หน้า. หน้า 51. ISBN 974-417-530-3

ก่อนหน้า		สมเด็จพระสังฆราช (ศุข)		ถัดไป
สมเด็จพระสังฆราช (ศรี)		สมเด็จพระสังฆราชแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ (พ.ศ. 2336 - พ.ศ. 2359)		สมเด็จพระอริยวงษญาณ (มี)