ราชวงศ์นันทะ
ราชวงศ์นันทะ หรือ จักรวรรดินันทะ (อังกฤษ: Nanda Dynasty) มีรากฐานมาจากแคว้นมคธของอินเดียที่รุ่งเรืองระหว่างศตวรรษที่ 5 จนถึง ศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสต์ศักราช ในสมัยที่รุ่งเรืองที่สุดในรัชสมัยของพระเจ้าธนนันทะจักรวรรดินันทะมีอาณาบริเวณตั้งแต่รัฐพิหารและเบงกอลทางตะวันออกไปจนถึงแคว้นสินธ์และบาโลชิสถานทางตะวันตก[1] จักรวรรดินันทะต่อมาถูกพิชิตโดยพระเจ้าจันทรคุปต์เมารยะผู้ทรงก่อตั้งจักรวรรดิโมริยะ
การก่อตั้งราชวงศ์ แก้ไข
พระเจ้ามหาปัทมนันทะทรงได้รับการกล่าวขานว่าทรงเป็นผู้ทำลายระบบกษัตริย์ (Kshatriya) ทั้งหมด พระองค์ทรงพิชิตราชวงศ์ต่างๆ และทรงขยายดินแดนจนกระทั่งถึงทางใต้ของเดคคาน และสิ้นพระชนม์เมื่อมีพระชนมายุได้ 88 พรรษา
ราชวงศ์นันทะผู้โค่นราชบัลลังก์ของราชวงศ์ศิศุนาคมีชาติกำเนิดที่ต่ำต้อย บางข้อมูลกล่าวว่าปัทมานันทะเป็นลูกของแม่ที่เป็นศูทร แต่บ้างก็ว่าเป็นลูกของช่างตัดผมกับโสเภณี
ราชอาณาจักรยุคกลางของอินเดีย แก้ไข
อ้างอิง แก้ไข
- ↑ Radha Kumud Mookerji, Chandragupta Maurya and His Times, 4th ed. (Delhi: Motilal Banarsidass, 1988 [1966]), 31, 28–33.
ดูเพิ่ม แก้ไข
 | บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |