วิกิพีเดีย

มี่นอองไลง์

พลเอกอาวุโส มี่นอองไลง์ (พม่า: မင်းအောင်လှိုင်; เกิด 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2498)[1] เป็นนายกรัฐมนตรีคนปัจจุบันของพม่า ดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการทหารสูงสุดพม่า[2] และเป็นผู้ก่อรัฐประหารใน พ.ศ. 2564

พลเอกอาวุโส
มี่นอองไลง์
มี่นอองไลง์ ใน พ.ศ. 2564
นายกรัฐมนตรีพม่า
เริ่มดำรงตำแหน่ง
1 สิงหาคม พ.ศ. 2564
ประธานาธิบดีมหยิ่นซเว (รักษาการ)
รองซอวี่น
ก่อนหน้าเต้นเซน
ประธานคณะมนตรีบริหารประเทศ
เริ่มดำรงตำแหน่ง
2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2564
ประธานาธิบดีมหยิ่นซเว (รักษาการ)
รองซอวี่น
ก่อนหน้าอองซานซูจี (ในตำแหน่งที่ปรึกษาแห่งรัฐพม่า)
ผู้บัญชาการทหารสูงสุดพม่า
เริ่มดำรงตำแหน่ง
30 มีนาคม พ.ศ. 2554
ก่อนหน้าต้านชเว
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด3 กรกฎาคม พ.ศ. 2498 (68 ปี)
ทวาย สาธารณรัฐแห่งสหภาพพม่า
ศาสนาพุทธ
คู่สมรสจูจูลา (Kyu Kyu Hla)
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
สังกัดกองบัญชาการกองทัพพม่า
ยศพลเอกอาวุโส

ประวัติ แก้ไข

มี่นอองไลง์สำเร็จการศึกษาจากวิทยาลัยป้องกันป้องกันประเทศพม่า และจบการศึกษานิติศาสตรบัณฑิต จากมหาวิทยาลัยศิลปศาสตร์และวิทยาศาสตร์ย่างกุ้ง จากนั้นศึกษาต่อที่ Defense Service Academy (วิทยาลัยกลาโหม) เข้ารับราชการในกองทัพบกเมื่อปี 2520 จากนั้นได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้บัญชาการทหารรัฐมอญ พ.ศ. 2545 เคยดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการกรมทหารภาคสามเหลี่ยมในรัฐชาน เป็นจุดยุทธศาสตร์สำคัญในการเจรจากับกองกำลังชนกลุ่มน้อย 2 กลุ่ม คือ กองทัพแห่งรัฐว้าและกองกำลังสัมพันธมิตรชาติประชาธิปไตยหรือกลุ่มหยุดยิงเมืองลา[3]

พ.ศ. 2552 มี่นอองไลง์ในยศพลโทเป็นผู้นำกำลังเข้าต่อต้านกลุ่มกองกำลังสัมพันธมิตรชาติประชาธิปไตยในพื้นที่ของชนกลุ่มน้อยโกก้าง ส่งผลให้ชาวโกก้างราว 3.7 หมื่นคนลี้ภัยเข้าไปในประเทศจีน[4]

พ.ศ. 2553 มี่นอองไลง์ได้รับตำแหน่งผู้บัญชาการกองยุทธการพิเศษที่ 2 หน่วยบัญชาการทหารภาครัฐชานและรัฐกะเหรี่ยง และเสนาธิการร่วมกองทัพพม่า ต่อมาในพ.ศ. 2554 เขาสืบทอดตำแหน่งผู้บัญชาการทหารสูงสุดต่อจากพลเอกอาวุโสต้านชเว[5][6]

มี่นอองไลง์ถือเป็นนายทหารที่มีอิทธิพลในพม่า และเป็นผู้หนึ่งที่เคยประกาศต่อหน้ารัฐบาลว่า กองทัพจะยังคงมีบทบาทในทางการเมืองพม่าต่อไปเหมือนเช่นในอดีต[7] และย้ำว่า กองทัพมีหน้าที่ที่จะต้องปกป้องรัฐธรรมนูญ แต่ในส่วนลึกเขาก็ยังคงต้องฟังเสียงประธานาธิบดีเต้นเซน ประธานรัฐสภาพลเอก ชเวม่าน นายทหารสายเหยี่ยวที่คุมรัฐสภาอยู่ เพราะความใกล้ชิดอย่างมากกับต้านชเว ที่ยังมีบทบาทสำคัญต่อการเมืองในสหภาพพม่า

เครื่องราชอิสริยาภรณ์แห่งราชอาณาจักรไทย แก้ไข

อ้างอิง แก้ไข

  1. ↑ Senior General Min Aung Hlaing Tatmadaw Commander-in-Chief, Alternative Asean Network on Burma, http://www.altsean.org/Research/Regime%20Watch/Executive/CIC.php เก็บถาวร 2011-07-31 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  2. ↑ Min Aung Hlaing Appointed Vice-Senior General, By DAVID PAQUETTE / THE IRRAWADDY, April 3, 2012, http://www.irrawaddy.org/archives/1890
  3. ↑ Vice-Senior General Min Aung Hlaing Tatmadaw Commander-in-Chief, Alternative Asean Network on Burma, http://www.altsean.org/Research/Regime%20Watch/Executive/CIC.php เก็บถาวร 2011-07-31 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  4. ↑ Min Aung Hlaing Appointed Vice-Senior General, By DAVID PAQUETTE / THE IRRAWADDY, April 3, 2012, http://www.irrawaddy.org/archives/1890
  5. ↑ Min Aung Hlaing Appointed Vice-Senior General, By DAVID PAQUETTE / THE IRRAWADDY, April 3, 2012, http://www.irrawaddy.org/archives/1890
  6. ↑ Myanmar general defends military's political role, By AYE AYE WIN, Associated Press – Tue, Mar 27, 2012, http://news.yahoo.com/myanmar-general-defends-militarys-political-role-061046525.html
  7. ↑ Min Aung Hlaing Appointed Vice-Senior General, By DAVID PAQUETTE / THE IRRAWADDY, April 3, 2012, http://www.irrawaddy.org/archives/1890
  8. ↑ ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 134 ตอนที่ 44 ข ลงวันที่ 15 กันยายน 2560 ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ให้แก่นายทหารต่างประเทศ http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2560/B/044/1.PDF เก็บถาวร 2021-10-17 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  9. ↑ ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 130 ตอนที่ 10 ข ลงวันที่ 26 มีนาคม 2556 ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ให้แก่นายทหารต่างประเทศ http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2556/B/010/2.PDF เก็บถาวร 2021-10-17 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=มี่นอองไลง์&oldid=10965360"