พระราชบัญญัติพรรคการเมือง พ.ศ. 2498

พระราชบัญญัติพรรคการเมือง พ.ศ. 2498 พระราชบัญญัติพรรคการเมืองฉบับแรกของประเทศไทยซิ่งได้ประกาศใช้เมื่อวันที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2498 ซึ่งสาระสำคัญของพระราชบัญญัติฉบับนี้คือกำหนดให้ผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรตั้งแต่ 500 คนขึ้นไปหรือ สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ตั้งแต่ 10 คนขึ้นไปสามารถจดทะเบียนจัดตั้งพรรคการเมืองได้โดยต้องยื่นเรื่องกับ ปลัดกระทรวงมหาดไทย ในฐานะนายทะเบียนพรรคการเมืองทำให้พรรคการเมืองที่จดทะเบียนตามพระราชบัญญัติฉบับนี้มีสิทธิตามกฎหมายที่จะดำเนินงานในด้านต่าง ๆ ได้แต่ไม่มีสถานะเป็นนิติบุคคลและสามารถเป็นโจทก์หรือจำเลยในชั้นศาลได้และในกรณีที่จะยุบพรรคการเมืองนั้นให้เป็นอำนาจหน้าที่ของศาล

พระราชบัญญัติพรรคการเมือง พ.ศ. 2498
ข้อมูลทั่วไป
ผู้ตรา	รัฐสภาไทย
ผู้ลงนาม	พระบาทสมเด็จพระมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร
วันลงนาม	28 กันยายน พ.ศ. 2498
ผู้ลงนามรับรอง	จอมพล ป. พิบูลสงคราม
วันลงนามรับรอง	28 กันยายน พ.ศ. 2498
วันประกาศ	28 กันยายน พ.ศ. 2498
วันเริ่มใช้	29 กันยายน พ.ศ. 2498
ท้องที่ใช้	ประเทศไทย
การยกเลิก
ถูกยกเลิกโดยคำสั่งของ คณะปฏิวัติ ฉบับที่ 8 เมื่อวันที่ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2501

โดยสาเหตุของการประกาศใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้สืบเนื่องจากใน รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2475 แก้ไขเพิ่มเติม พุทธศักราช 2495 ในมาตรา 26 ได้กำหนดให้ประชาชนสามารถรวมตัวกันจัดตั้งพรรคการเมืองได้แต่ทางรัฐบาลก็เกรงว่าจะมีการนำเอากฎหมายว่าด้วยสมาคมมาบังคับใช้จึงได้มีการร่างพระราชบัญญัติฉบับนี้ซึ่งพรรคการเมืองที่ได้จดทะเบียนตามพระราชบัญญัติฉบับนี้เป็นพรรคแรกคือ พรรคเสรีมนังคศิลา ที่ได้จดทะเบียนเมื่อวันที่ 29 กันยายน พ.ศ. 2498

พระราชบัญญัติฉบับนี้ถูกยกเลิกโดยคำสั่งของคณะปฏิวัติฉบับที่ 8 ลงวันที่ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2501