รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2475 แก้ไขเพิ่มเติม พุทธศักราช 2495

รัฐธรรมนูญไทย

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2475 แก้ไขเพิ่มเติม พุทธศักราช 2495 [1] รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย ฉบับที่ 6 ที่ได้ประกาศใช้เมื่อวันที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2495

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย
พุทธศักราช 2475
แก้ไขเพิ่มเติม พุทธศักราช 2495
หน้าต้นของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2475 แก้ไขเพิ่มเติม พุทธศักราช 2495
ข้อมูลทั่วไป
ผู้ลงนามสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช สยามิทราธิราช บรมนาถบพิตร
วันลงนาม8 มีนาคม พ.ศ. 2495
ผู้ลงนามรับรองจอมพล แปลก พิบูลสงคราม
(นายกรัฐมนตรี)
วันลงนามรับรอง8 มีนาคม พ.ศ. 2495
วันประกาศ8 มีนาคม พ.ศ. 2495
(ราชกิจจานุเบกษา เล่ม ๖๙/ตอนที่ ๑๕ ก/หน้า ๑/๘ มีนาคม ๒๔๙๕)
วันเริ่มใช้8 มีนาคม พ.ศ. 2495
ท้องที่ใช้ไทย ราชอาณาจักรไทย
การยกเลิก
ตามประกาศของ คณะปฏิวัติ ฉบับที่ 9 เมื่อวันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2501
กฎหมายที่เกี่ยวข้อง
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2492

สืบเนื่องจากภายหลังการ รัฐประหารตัวเอง ของ จอมพล ป. พิบูลสงคราม ในชื่อ คณะบริหารประเทศชั่วคราว เมื่อวันที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2494 ได้มีการประกาศยกเลิก รัฐธรรมนูญ ปี พ.ศ. 2492 ที่ไม่เป็นประโยชน์ต่อข้าราชการประจำทางคณะบริหารประเทศชั่วคราวจึงนำรัฐธรรมนูญ ปี 2475 แก้ไขเพิ่มเติม ปี 2483 มาปรับปรุงแก้ไขเพิ่มเติมโดยกำหนดให้ข้าราชการประจำสามารถเป็นนักการเมืองและรัฐมนตรีได้นอกจากนี้ยังให้มี ส.ส. 2 ประเภทคือ ส.ส. ประเภทที่ 1 มาจากการเลือกตั้งโดยประชาชนและ ส.ส. ประเภทที่ 2 มาจากการแต่งตั้ง

รัฐธรรมนูญฉบับนี้ถูกยกเลิกโดยประกาศของ คณะปฏิวัติ ฉบับที่ 9 ภายใต้การนำของ จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ เมื่อวันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2501

อ้างอิง แก้