พงส์ สารสิน
พงส์ สารสิน (เกิด 16 กรกฎาคม 2470) อดีตรองนายกรัฐมนตรี (2 สมัย) อดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดขอนแก่น 2 สมัย และ อดีตเลขาธิการพรรคกิจสังคม
พงส์ สารสิน ม.ป.ช.. ม.ว.ม., ท.จ.ว. | |
---|---|
รองนายกรัฐมนตรี | |
ดำรงตำแหน่ง 5 สิงหาคม 2529 – 3 สิงหาคม 2531 | |
นายกรัฐมนตรี | พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ |
ดำรงตำแหน่ง 4 สิงหาคม 2531 – 26 สิงหาคม 2533 | |
นายกรัฐมนตรี | พลเอกชาติชาย ชุณหะวัณ |
ข้อมูลส่วนบุคคล | |
เกิด | 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2470 (93 ปี) |
พรรคการเมือง | พรรคกิจสังคม (2518 - 2534) |
คู่สมรส | คุณหญิงมาลินี วรรณพฤกษ์ |
ลายมือชื่อ | ![]() |
ประวัติแก้ไข
นายพงส์ สารสิน (ชื่อเดิม : พงส์สิริ) เกิดเมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2470[1] เป็นบุตรชายคนโตของนายพจน์ สารสิน อดีตนายกรัฐมนตรีคนที่ 9 ของไทย กับ ท่านผู้หญิงสิริ สารสิน สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี สาขาบัญชี จากมหาวิทยาลัยบอสตัน[2] สมรสกับคุณหญิงมาลินี วรรณพฤกษ์ มีบุตร-ธิดา 3 คน ได้แก่ นางพาสินี ลิ่มอติบูลย์ นางวัลลิยา สารสิน และ นายพรวุฒิ สารสิน
การทำงานแก้ไข
พงส์เริ่มทำงานที่ ธนาคารแห่งประเทศไทย ต่อมาลาออก และทำงานที่กรมประมวลข่าว ช่วงกลางปี พ.ศ. 2495 ถึง พ.ศ. 2500 จึงลาออกมาอยู่บริษัทไทยน้ำทิพย์เริ่มในตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการ
งานการเมืองแก้ไข
พงส์ เข้าสู่วงการการเมืองด้วยการเป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ ใน พ.ศ. 2516 ต่อมาได้เป็น สมาชิกวุฒิสภา ในปี พ.ศ. 2519 ต่อมาร่วมกับหม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช ก่อตั้งพรรคกิจสังคม และดำรงตำแหน่งเลขาธิการพรรค ใน พ.ศ. 2527
พงส์ ลงรับสมัครเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดขอนแก่น ในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2529 และได้รับเลือกติดต่อกัน จนถึง พ.ศ. 2531 รวม 2 สมัย[3]
พงส์ ได้รับโปรดเกล้าฯ แต่งตั้งให้เป็นรองนายกรัฐมนตรี เมื่อ พ.ศ. 2529 ในรัฐบาลพลเอกเปรม ติณสูลานนท์ และ พ.ศ. 2531 ในรัฐบาลพลเอกชาติชาย ชุณหะวัณ[4] และพ้นจากตำแหน่งในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2533[5]
สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรแก้ไข
พงส์ สารสิน ได้รับการเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรมาแล้ว 2 สมัย คือ
เครื่องราชอิสริยาภรณ์แก้ไข
อ้างอิงแก้ไข
- ↑ พงส์ สารสิน บนเส้นทางธุรกิจการเมือง
- ↑ ภาพและประวัติสมาชิกรัฐสภา พ.ศ. 2531. สำนักงานเลขารัฐสภา. 2531
- ↑ ศูนย์ข้อมูลนักการเมือง
- ↑ พระบรมราชโองการ ประกาศ ตั้งรัฐมนตรี (จำนวน ๔๕ ราย)
- ↑ พระบรมราชโองการ ประกาศ ให้รัฐมนตรีพ้นจากตำแหน่ง และตั้งรัฐมนตรี (ให้รัฐมนตรีพ้นจากตำแหน่ง ๑๗ ราย และตั้งรัฐมนตรี จำนวน ๒๐ ราย)
- ↑ ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้นสายสะพาย (๕ ธันวาคม ๒๕๓๐) เล่ม ๑๐๔ ตอนที่ ๒๔๗ ง ฉบับพิเศษ ๑ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๓๐ หน้า ๑
- ↑ ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ (ชั้นสายสะพาย วันที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๒๙)
- ↑ ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ (เครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้า ในวโรกาสฉัตรมงคล) เล่ม ๑๑๓ ตอน ๗ ข ๔ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๓๙ หน้า ๑