ชั่นเหว่ย์

ชั่นเหว่ย์ (จีน: 汕尾) หรือ ซัวบ้วย เป็นนครระดับจังหวัดทางตะวันออกของมณฑลกวางตุ้ง สาธารณรัฐประชาชนจีน มีอาณาเขตทางทิศตะวันออกติดกับเจียหยาง ทิศเหนือติดกับเหมย์โจวและเหอยฺเหวียน ทิศตะวันตกติดกับฮุ่ยโจว และทิศใต้ติดกับทะเลจีนใต้ อยู่ห่างจากเชินเจิ้นไปทางตะวันออกประมาณ 120 กิโลเมตร (75 ไมล์) คนในท้องถิ่นชั่นเหว่ย์พูดภาษาถิ่นไห่เฟิง

ชั่นเหว่ย์ 汕尾市 ซัวบ้วย
นครระดับจังหวัด
สถานที่ต่าง ๆ ในชั่นเหว่ย์
ที่ตั้งของชั่นเหว่ย์ในมณฑลกวางตุ้ง
ชั่นเหว่ย์ ที่ตั้งในประเทศจีน
พิกัด (รัฐบาลท้องถิ่นนครชั่นเหว่ย์): 22°47′14″N 115°22′32″E
ประเทศ	สาธารณรัฐประชาชนจีน
มณฑล	กวางตุ้ง
จำนวนเขตการปกครองระดับอำเภอ	4
จำนวนเขตการปกครองระดับตำบล	53
ศูนย์กลางการปกครอง	เฉิงชวี
การปกครอง
พื้นที่
• นครระดับจังหวัด	4,861.79 ตร.กม. (1,877.15 ตร.ไมล์)
ความสูง	8 เมตร (26 ฟุต)
ประชากร  (2010)
• นครระดับจังหวัด	2,935,469 คน
• ความหนาแน่น	600 คน/ตร.กม. (1,600 คน/ตร.ไมล์)
• เขตเมือง	437,000 คน
เขตเวลา	UTC+8 (มาตรฐานจีน)
รหัสพื้นที่	660
รหัส ISO 3166	CN-GD-15
ป้ายทะเบียนรถ	粤N
สัญชาติหลัก	ฮั่น
ชายฝั่ง (ไม่รวมเกาะ)	302 กิโลเมตร (188 ไมล์)

ชั่นเหว่ย์
"ชั่นเหว่ย์" เขียนด้วยตัวอักษรจีน
ภาษาจีน	汕尾
ฮั่นยฺหวี่พินอิน	Shànwěi
เยลกวางตุ้ง	Saanméih
ไปรษณีย์	Swabue
ความหมายตามตัวอักษร	ปลายสันทรายชายหาด
การถอดเสียง ภาษาจีนกลางมาตรฐาน ฮั่นยฺหวี่พินอิน Shànwěi กั๋วยฺหวี่หลัวหม่าจื้อ Shannwoei เวด-ไจลส์ Shan4-wei3 IPA [ʂân.wèi] ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน อักษรโรมันแบบเยล Saanméih IPA [sāːn.me̬i] ยฺหวิดเพ็ง Saan3mei5 ภาษาหมิ่นใต้ เพ็งอิมภาษาแต้จิ๋ว suan1 bhuê2

ประวัติศาสตร์

นครชั่นเหว่ย์ก่อตั้งขึ้นในปี 1988 ในสมัยก่อนชั่นเหว่ย์ถูกปกครองเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดฮุ่ยโจว (惠州府) โดยราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิง ชั่นเหว่ย์ได้แยกเป็นจังหวัดออกจากฮุ่ยโจวในช่วงยุคชาตินิยม

ชาติพันธุ์เด่นในชั่นเหว่ย์คือ ชาวฮกโล่ ซึ่งเป็นกลุ่มที่อพยพเข้ามา เป็นผลมาจากการลดลงอย่างมากของประชากรที่เกิดจากการทำสงครามในราชวงศ์ชิงตอนต้นในบริเวณที่ในปัจจุบันคือชั่นเหว่ย์

เขตการปกครอง

จังหวัดชั่นเหว่ย์แบ่งออกเป็นเขตการปกครองระดับอำเภอจำนวน 4 แห่ง ประกอบด้วย 1 เขต, 1 นครระดับอำเภอ และ 2 อำเภอ

แผนที่
เขตเฉิง อำเภอ ไห่เฟิง เขตเชินชั่น อำเภอ ลู่เหอ นคร ลู่เฟิง สป.จีนอ้างสิทธิ์เกาะปราตัส แต่ไม่ได้เข้าไปควบคุม
ชื่อ	อักษรจีนตัวย่อ	ฮั่นยฺหวี่พินอิน	ประชากร (สำมะโนปี 2010)	พื้นที่ (ตร.กม.)	ความหนาแน่น (คน/ตร.กม.)
เขตเฉิง (เขตในเมือง)	城区	Chéng Qū	491,766	421	1,168
อำเภอไห่เฟิง	海丰县	Hǎifēng Xiàn	804,107	1,750	459
อำเภอลู่เหอ	陆河县	Lùhé Xiàn	314,153	986	318
นครลู่เฟิง	陆丰市	Lùfēng Shì	1,688,536	1,671	940
เขตความร่วมมือ พิเศษเชินชั่น	深汕特别合作区	Shēnshàn Tèbié Hézuò Qū

เขตการปกครองระดับอำเภอแบ่งย่อยออกเป็นเขตการปกครองระดับตำบลจำนวน 53 แห่ง ประกอบด้วย 40 เมือง, 10 ตำบล และ 3 แขวง

การขนส่ง

สถานีรถไฟชั่นเหว่ย์

• ทางรถไฟเซี่ยเหมิน–เชินเจิ้น

เหตุการณ์ยุคปัจจุบัน

ในคืนวันที่ 6 ธันวาคม 2005 มีการประท้วงเกิดขึ้นผลจากการยึดที่ดินของรัฐบาล เพื่อให้การประท้วงสงบลง จึงได้มีการส่งตำรวจติดอาวุธไปยังหมู่บ้านตงโจว หลังจากที่ชาวบ้านหัวรุนแรงทำการโจมตีตำรวจที่ไม่มีอาวุธ มีรายงานจากรัฐบาลจีนว่า มีผู้พบผู้เสียชีวิต 3 รายหลังจากการประท้วง อย่างไรก็ตาม ตัวเลขดังกล่าวถูกตั้งข้อสงสัยโดยสื่อว่าอาจมีผู้เสียชีวิตอยู่ระหว่าง 20 ถึง 40 ราย

ในปี 2011 การประท้วงในหมู่บ้านอูข่าน (ตั้งอยู่ในนครระดับอำเภอลู่เฟิงของชั่นเหว่ย์ ริมอ่าวเจี๋ยฉือ ห่างจากตัวเมืองชั่นเหว่ย์ไปทางทิศตะวันออกประมาณ 30 กิโลเมตร (19 ไมล์)) ได้รับความสนใจจากสื่อทั่วโลก

ภาษา

คนในพื้นที่โดยทั่วไปจะใช้ภาษาถิ่นไห่เฟิง ซึ่งคล้ายกับภาษาถิ่นเฉาโจว และภาษาถิ่นฮกโล่ ซึ่งจัดอยู่ในภาษาหมิ่นใต้ในกลุ่มภาษาจีนหมิ่น โดยพื้นฐานแล้วทั้งอำเภอไห่เฟิง นครลู่เฟิง และเขตในเมืองจะพูดสำเนียงเดียวกัน ส่วนใหญ่ของพื้นที่ชนบทอำเภอลู่เหอซึ่งเดิมเป็นส่วนหนึ่งของอำเภอลู่เฟิง ใช้ภาษาจีนแคะซึ่งจัดอยู่ในภาษาถิ่นย่อยซินฮุ่ยในภาษาถิ่นเยว่ไถ

เนื่องจากชั่นเหว่ย์อยู่ใกล้กับสามเหลี่ยมปากแม่น้ำเพิร์ลและฮ่องกง รวมทั้งผลกระทบของรายการโทรทัศน์จากฮ่องกง และการเคลื่อนย้ายของประชากรในมณฑลกวางตุ้ง ทำให้ผู้อยู่อาศัยในท้องถิ่นจำนวนมากโดยเฉพาะคนรุ่นหลังมีทักษะการสื่อสารภาษากวางตุ้ง

แหล่งข้อมูลอื่น

• เว็บไซต์ทางการ (อักษรจีนตัวย่อ)