พาร์สลีย์
พาร์สลีย์ (อังกฤษ: Parsley) เป็นพืชดอกในวงศ์ผักชี (Apiaceae) มีถิ่นกำเนิดในภูมิภาคเมดิเตอร์เรเนียนตอนกลางและตะวันออก (ซาร์ดิเนีย เลบานอน อิสราเอล ไซปรัส ตุรกี อิตาลีตอนใต้ กรีซ โปรตุเกส สเปน มอลตา โมร็อกโก แอลจีเรีย และตูนิเซีย) แต่ได้มีการทำพืชให้เคยชินกับท้องถิ่นที่อื่นในยุโรปและนิยมปลูกเป็นสมุนไพรและผัก
| พาร์สลีย์ | |
|---|---|
| |
| ใบและดอกพาร์สลีย์ | |
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ 
| |
| โดเมน: | ยูแคริโอตา |
| อาณาจักร: | พืช |
| เคลด: | พืชมีท่อลำเลียง |
| เคลด: | พืชดอก |
| เคลด: | พืชใบเลี้ยงคู่แท้ |
| เคลด: | แอสเทอริด |
| อันดับ: | อันดับผักชี |
| วงศ์: | วงศ์ผักชี |
| สกุล: | Petroselinum (Mill.) Fuss |
| สปีชีส์: | Petroselinum crispum |
| ชื่อทวินาม | |
| Petroselinum crispum (Mill.) Fuss | |
| ชื่อพ้อง[1] | |
|
รายชื่อ
| |
พาร์สลีย์ใช้กันอย่างแพร่หลายในอาหารยุโรป ตะวันออกกลาง และอเมริกัน พาร์สลีย์ใบหยิกมักใช้เป็นประดับอาหาร ในยุโรปกลาง ยุโรปตะวันออก และยุโรปตอนใต้ รวมทั้งในเอเชียตะวันตก มีอาหารหลายจานที่เสิร์ฟพร้อมกับพาร์สลีย์สับสีเขียวโรยบนอาหาร พาร์สลีย์ใบแบนมีลักษณะคล้ายกัน แต่ปลูกง่ายกว่า บางคนบอกว่ามีรสชาติเข้มข้นกว่า พาร์สลีย์รากสามารถหาพบได้ในอาหารยุโรปกลาง ตะวันออก และใต้ ซึ่งใช้เป็นอาหารว่างหรือผักในซุป สตู และหม้ออบอาหารจำนวนมาก เชื่อกันว่าเดิมเติบโตในซาร์ดิเนีย (แถบเมดิเตอร์เรเนียน) และเพราะปลูกครั้งแรกในช่วงศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาล ลินเนียสระบุว่าแหล่งที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติของพืชคือซาร์ดิเนีย ซึ่งถูกนำเข้ามาในอังกฤษ และมีการเพาะปลูกครั้งแรกในบริเตนในปี ค.ศ. 1548[2]
การเพาะปลูก แก้
พาร์สลีย์เติบโตได้ดีที่สุดในดินที่มีการระบายน้ำดีและชื้น และมีแสงแดดจัด ในอุณหภูมิระหว่าง 22–30 องศาเซลเซียส (72–86 องศาฟาเรนไฮต์) และมักจะปลูกจากเมล็ด การงอกใช้เวลานานซึ่งใช้เวลา 4-6 สัปดาห์[3] และมักเป็นเรื่องยากเนื่องจาก furanocoumarins ในเปลือกเมล็ด[4] โดยปกติพืชที่ปลูกเพื่อใบจะปลูกห่างกัน 10 ซม. ในขณะที่พืชที่ปลูกเพื่อรากจะปลูกห่างกัน 20 ซม. เพื่อให้มีพื้นที่ในการพัฒนาราก[3]
พาร์สลีย์ดึงดูดสัตว์ป่าหลายชนิด ผีเสื้อหางแฉกบางชนิดใช้พาร์สลีย์เป็นพืชอาศัยสำหรับตัวอ่อน หนอนผีเสื้อจะมีลายเป็นสีดำและสีเขียวมีจุดสีเหลือง และจะกินพาร์สลีย์เป็นเวลาสองสัปดาห์ก่อนที่จะกลายเป็นผีเสื้อ ผึ้งและแมลงกินน้ำหวานอื่น ๆ ก็เยี่ยมชมดอกไม้เช่นกัน นกเช่นนกโกลด์ฟินช์กินเมล็ดของพาร์สลีย์
พันธุ์ แก้
ในการเพาะปลูก พาร์สลีย์แบ่งออกเป็นหลายกลุ่มพันธุ์[5] ขึ้นอยู่กับรูปแบบของพืชซึ่งเกี่ยวข้องกับการใช้งาน บ่อยครั้งถือเป็นสายพันธุ์ที่แตกต่างกันทางพฤกษศาสตร์[6] แต่เป็นสายพันธุ์พืชที่มาจากการคัด ไม่ใช่กำเนิดตามธรรมชาติ[7]
พาร์สลีย์ใบ แก้
พาร์สลีย์กลุ่มหลักสองกลุ่มที่ใช้เป็นสมุนไพร ได้แก่ ฝรั่งเศสหรือใบหยิก (P. crispum Crispum Group; syn. P. crispum var. crispum); และอิตาลีหรือใบแบน (P. crispum Neapolitanum Group; syn. P. crispum var. neapolitanum) ในจำนวนนี้กลุ่ม Neapolitanum มีความคล้ายคลึงกับพืชตามธรรมชาติมากที่สุด ชาวสวนบางคนนิยมปลูกพาร์สลีย์ใบแบนเนื่องจากปลูกได้ง่ายกว่า ทนต่อฝนและแสงแดดได้มากกว่า[8] และว่ากันว่ามีรสชาติที่เข้มข้นกว่า[3] แม้ว่ายังมีการถกเถียงกันอยู่[8] ในขณะที่คนอื่นชอบพาร์สลีย์ใบหยิกเพราะมีลักษณะที่ดีกว่าในการตกแต่ง[8][9] ชนิดที่ 3 ที่บางครั้งปลูกทางตอนใต้ของอิตาลี มีก้านใบหนาคล้ายขึ้นฉ่าย[8]
พาร์สลีย์ราก แก้
พาร์สลีย์อีกประเภทหนึ่งที่ปลูกเพื่อรากคือพาร์สลีย์รากฮัมบวร์ค (อังกฤษ: Hamburg root parsley, P. crispum Radicosum Group, syn. P. crispum var. tuberosum) พาร์สลีย์ประเภทนี้มีรากที่หนากว่าพาร์สลีย์ที่ปลูกไว้สำหรับใบ แม้ว่าไม่ค่อยใช้ในสหราชอาณาจักรและสหรัฐ พาร์สลีย์รากยังสามารถพบได้ทั่วไปในอาหารยุโรปกลางและตะวันออก ซึ่งใช้ในซุปและสตู หรือรับประทานดิบ ๆ เป็นอาหารว่าง (คล้ายกับแคร์รอต)[8]
แม้ว่าพาร์สลีย์รากจะดูคล้ายกับพาร์สนิป ซึ่งเป็นหนึ่งในญาติในวงศ์ Apiaceae แต่รสชาตินั้นแตกต่างกันมาก
ระเบียนภาพ แก้
-
พาร์สลีย์แห้งแสดงชื่อในภาษาเยอรมัน สเปน และกรีกบนฉลาก -
พาร์สลีย์ใบแบน -
ดอกพาร์สลีย์ใบแบน -
เมล็ดอ่อน -
ดอกพาร์สลีย์ใบแบน-Flor de perejil -
ผึ้งผสมเกสรบนดอกพาร์สลีย์ Petroselinum crispum
อ้างอิง แก้
- ↑ "Petroselinum crispum (Mill.) Fuss". Plants of the World Online. Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew. 2017. สืบค้นเมื่อ 15 December 2020.
- ↑ "Parsley - an overview | ScienceDirect Topics". www.sciencedirect.com. สืบค้นเมื่อ 2020-09-11.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 Huxley, A., ed. (1992). New RHS Dictionary of Gardening 3: 532. Macmillan ISBN 0-333-47494-5.
- ↑ Jett, J. W. That Devilish Parsley เก็บถาวร 2007-06-26 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน West Virginia University Extension Service. Last retrieved April 26, 2007.
- ↑ Multilingual Multiscript Plant Name Database: Sorting Petroselinum names
- ↑ "Petroselinum crispum". Germplasm Resources Information Network (GRIN). Agricultural Research Service (ARS), United States Department of Agriculture (USDA). สืบค้นเมื่อ 10 December 2017.
- ↑ Blamey, M. & Grey-Wilson, C. (1989). Illustrated Flora of Britain and Northern Europe. ISBN 0-340-40170-2
- ↑ 8.0 8.1 8.2 8.3 8.4 Stobart, T. (1980). The Cook's Encyclopaedia. Macmillan ISBN 0-333-33036-6.
- ↑ "How To Grow Parsley". Herb Growing Guide. 20 September 2020. สืบค้นเมื่อ 21 September 2020.
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Petroselinum crispum
ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับ Petroselinum crispum ที่วิกิสปีชีส์
