พระราชวังฤดูร้อนเดิม
พระราชวังฤดูร้อนเดิม (อังกฤษ: Old Summer Palace) เป็นที่รู้จักในชื่อ ยฺเหวียนหมิง-ยฺเหวียน (จีนตัวย่อ: 圆明园; จีนตัวเต็ม: 圓明園; พินอิน: Yuánmíng Yuán; อังกฤษ: Gardens of Perfect Brightness) เดิมมีชื่อเรียกว่า ยฺวี่-ยฺเหวียน (จีนตัวย่อ: 御园; จีนตัวเต็ม: 御園; พินอิน: Yù Yuán; อังกฤษ: Imperial Gardens) เป็นกลุ่มพระราชวัง และสวนหย่อม ตั้งอยู่บริเวณชานกรุงปักกิ่ง ห่างจากพระราชวังต้องห้ามไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือประมาณ 8 กิโลเมตร ในบริเวณใกล้เคียงกับพระราชวังฤดูร้อนอี๋เหอ-ยฺเหวียน
| พระราชวังฤดูร้อนเดิม | |||||||
        | |||||||
| อักษรจีนตัวย่อ | 圆明园 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| อักษรจีนตัวเต็ม | 圓明園 | ||||||
| ความหมายตามตัวอักษร | Gardens of Perfect Brightness | ||||||
| |||||||
| Imperial Gardens | |||||||
| อักษรจีนตัวย่อ | 御园 | ||||||
| อักษรจีนตัวเต็ม | 御園 | ||||||
| |||||||
ยฺเหวียนหมิง-ยฺเหวียน สร้างขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ 18 ถึงต้นศตวรรษที่ 19 เพื่อเป็นที่ประทับของจักรพรรดิราชวงศ์ชิง มีเนื้อที่ประมาณ 3.5 ตารางกิโลเมตร พระตำหนักส่วนใหญ่สร้างด้วยหิน ตามแบบสถาปัตยกรรมตะวันตก จากการออกแบบของ Giuseppe Castiglione และ Michel Benoist สถาปนิกเยซูอิตชาวอิตาลี [1]
พระราชวังยฺเหวียนหมิง-ยฺเหวียน เริ่มสร้างในปี ค.ศ. 1707 ในรัชกาลจักรพรรดิคังซี เพื่อพระราชทานแก่พระราชโอรสองค์ที่สี่ ซึ่งต่อมาได้ครองราชย์เป็นจักรพรรดิหย่งเจิ้น และทรงขยายอาณาเขตพระราชวัง ในปี ค.ศ. 1725 และได้มีการบูรณะอีกครั้งในสมัยจักรพรรดิเฉียนหลง และใช้เป็นพระราชวังที่ประทับของสมเด็จพระจักรพรรดิ เป็นเวลาถึง 150 ปี
พระราชวังยฺเหวียนหมิง-ยฺเหวียน ถูกเผาทำลายในช่วงปลายของสงครามฝิ่นครั้งที่สอง ในปี ค.ศ. 1860 โดยกองทหารฝรั่งเศส บุกเข้ายึดพระราชวัง ซึ่งเป็นที่ประทับของจักรพรรดิเสียนเฟิง ในกลางดึกของคืนวันที่ 6 ตุลาคม ค.ศ. 1860 ต่อมาในวันที่ 18 ตุลาคม ลอร์ดเจมส์ บรูซ แห่งเอลกิน ผู้สำเร็จราชการของอังกฤษ ได้สั่งการให้กองทหารอังกฤษ จำนวน 3,500 คน บุกเข้าเผาทำลายพระราชวัง เพื่อเป็นการตอบโต้ราชสำนักจีน ที่สั่งทรมานและประหารชีวิตนักโทษชาวยุโรป และอินเดีย จำนวน 20 คน [2] โดยใช้เวลาเผาทำลายถึง 3 วัน
ในยุคปัจจุบัน ทางการจีนเคยพิจารณาถึงความเป็นไปได้ที่จะสร้างพระราชวังยฺเหวียนหมิง-ยฺเหวียนขึ้นมาใหม่ แต่ในที่สุดก็ได้ตัดสินใจอนุรักษ์ซากปรักหักพังไว้ในสภาพเดิม
ภาพรวม แก้
พระราชอุทยานหรือสวนใหญ่ในพระราชวังฤดูร้อนเดิมประกอบด้วย 3 สวนใหญ่ :
- หยวนหมิงหยวน (圆明园; 圓明園; Yuánmíng Yuán, อังกฤษ: Garden of Perfect Brightness)
- ฉางชุนหยวน (长春园; 長春園; Chángchūn Yuán, อังกฤษ: Garden of Eternal Spring)
- ฉี่ชุนหยวน (绮春园; 綺春園; Qǐchūn Yuán, อังกฤษ: Garden of Elegant Spring)
หยวนหมิงหยวน สร้างขึ้นในปี ค.ศ.1707 (รัชกาลคังซีปีที่ 46) โดยเริ่มแรกจักรพรรดิคังซีมอบสวนแห่งนี้ให้เป็นรางวัลแก่พระโอรสองค์ที่ 4 องค์ชายอิ้นเจิน และได้เขียนแผ่นป้ายคำว่า "หยวนหมิงหยวน" ด้วยพระองค์เอง โดยคำว่า "หยวนหมิง 圆明" นั้น หมายถึงองค์ชายอิ้นเจิน
เมื่อองค์ชายอิ้นเจินหรือจักรพรรดิยงเจิ้งขึ้นครองราชย์ในปี ค.ศ.1722 ก็ได้มีการขยายสวนทางใต้ออกไปอีก โดยมีการสร้างพระที่นั่งเจิ้งต้ากวางหมิง พระที่นั่งฉินเจิ้งเตี้ยน ห้องของคณะขุนนาง (รัฐมนตรี) อาคารทำการ (กระทรวง) สภากลาโหม และอาคารสถานที่อื่นอีกมากมาย จุดประสงค์ก็เพื่อต้องการประชุมบริหารราชการแผ่นดินในช่วงฤดูร้อน โดยปราศจากการสอดแนมแอบฟัง
ในรัชสมัยของจักรพรรดิเฉียนหลง นอกจากจะมีการสร้างขยายเพิ่มเติมเฉพาะจุดภายในหยวนหมิงหยวนแล้ว ยังให้มีการสร้างสวนฉางชุนหยวนขึ้นทางฝั่งตะวันออก และสวนฉี่ชุนหยวนเพิ่มขึ้นทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ด้วย
อ้างอิง แก้
- ↑ รอยอัปยศที่ไม่มีวันลบเลือนจากสงคราม "ปล้นสมบัติจีน" เก็บถาวร 2011-05-16 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน ASTV ผู้จัดการ, 26 กุมภาพันธ์ 2552
- ↑ Garnet Wolseley, Garnet. (1862). Narrative of the War with China in 1860. เก็บถาวร 2007-11-10 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน London: Longman, Green, Longman & Robert.
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
- (จีน) เว็บไซต์ทางการ เก็บถาวร 2001-02-10 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ‘ยฺเหวียนหมิง-ยฺเหวียน’ ความงามที่จากไป เก็บถาวร 2007-05-25 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน ผู้จัดการออนไลน์, 22 ตุลาคม 2547
40°00′26″N 116°17′33″E / 40.00722°N 116.29250°E
 | บทความอาคาร หรือ สถานที่สำคัญนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |