โฌแซ็ฟ ฟอร์ล็องซ์
โฌแซ็ฟ-นีกอลา-แบลซ ฟอร์ล็องซ์ (ฝรั่งเศส: Joseph-Nicolas-Blaise Forlenze) มีชื่อแรกเกิดคือ จูเซปเป นีโกเลาะ เลโอนาร์โด บีอาโจ ฟอร์เลนซา (อิตาลี: Giuseppe Nicolò Leonardo Biagio Forlenza, 3 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1757 – 22 กรกฎาคม ค.ศ. 1833) เป็นทั้งจักษุแพทย์และศัลยแพทย์ชาวอิตาลี ที่ได้รับการถือว่าเป็นหนึ่งในจักษุแพทย์ที่สำคัญที่สุดระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 18 และคริสต์ศตวรรษที่ 19 เขาเป็นที่รู้จักกันดีในประเทศฝรั่งเศสในยุคจักรวรรดินโปเลียนสำหรับการผ่าตัดต้อกระจก
โฌแซ็ฟ ฟอร์ล็องซ์ | |
|---|---|
 | |
| เกิด | 3 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1757 ปีแชร์โน แคว้นบาซีลีคาตา |
| เสียชีวิต | 22 กรกฎาคม ค.ศ. 1833 (76 ปี) ปารีส อีล-เดอ-ฟร็องส์ |
| สัญชาติ | อิตาลี |
| อาชีพทางวิทยาศาสตร์ | |
| สาขา | จักษุวิทยา |
| สถาบันที่ทำงาน | ออแตลเดแซ็งวาลีด ออแตล-ดีเยอ |
ประวัติ แก้
ฟอร์ล็องซ์เป็นบุตรของเฟลีเชและวีตา ปากาโน เขาเกิดที่ปีแชร์โน (แคว้นบาซีลีคาตา) ในช่วงรัชสมัยแห่งราชอาณาจักรเนเปิลส์ จากครอบครัวแพทย์ เฟลีเชซึ่งเป็นบิดาของเขา, เซบัสตีอาโน และจูเซปเปซึ่งเป็นลุงของเขาต่างเป็นศัลยแพทย์ช่างตัดผมของตระกูลขุนนางกาเปเช มีนูโตโล จากรูโอตี หลังจากเข้าศึกษาหลักสูตรการสอนศาสนาโดยวิธีถาม-ตอบ ที่รูโอตี เขาได้ย้ายไปยังเนเปิลส์เพื่อศึกษาศัลยศาสตร์ และไปตั้งตัวต่อในประเทศฝรั่งเศสภายใต้การสอนของปีแยร์-โฌแซ็ฟ เดอโซ ซึ่งเขาได้กลายเป็นเพื่อนสนิทและเป็นผู้ทำงานร่วมกันในการศึกษาทางกายวิภาค
ต่อมา ฟอร์ล็องซ์เดินทางไปประเทศอังกฤษ ที่เขาพักอยู่เป็นเวลาสองปี โดยเก็บประสบการณ์ที่โรงพยาบาลเซนต์จอร์จในกรุงลอนดอน แล้วได้รับการกำกับโดยจอห์น ฮันเตอร์ เขายังได้เดินทางไปยังประเทศเนเธอร์แลนด์และเยอรมนี ครั้นกลับสู่ประเทศฝรั่งเศส เขาก็ได้เริ่มอาชีพจักษุแพทย์ เขามีความแน่วแน่ในการรักษาโรคตาต่าง ๆ และใช้หน้ากากขี้ผึ้งเป็นตัวอย่างให้เห็น[1]
ใน ค.ศ. 1797 เขาฝึกการผ่าตัดตาที่บ้านพักคนชราในปารีส ต่อหน้าคณะกรรมการที่ได้รับการแต่งตั้งจากสถาบัน เช่นเดียวกับสมาชิกหลายคนของรัฐบาล รวมถึงนักวิชาการฝรั่งเศสและต่างประเทศ ในปี ค.ศ. 1798 เขาได้เป็นศัลยแพทย์ที่ออแตลเดแซ็งวาลีด และออแตล-ดีเยอ ของปารีส ซึ่งเขาได้ทำการรักษาแบบอินเตอร์เวนชันที่น่าทึ่งจำนวนมาก
ฟอร์ล็องซ์ได้รักษาทหารของกองทัพของนโปเลียนที่กลับมาจากอียิปต์ ซึ่งได้รับผลกระทบจากโรคทางตาที่รุนแรง เขารักษาบุคคลที่มีชื่อเสียง เช่น ฌ็อง-เอเตียน-มารี ปอร์ตาลีส์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงนมัสการ และกวี ปองซ์ เดอนี เลอเบริง ได้รับการนำต้อกระจกที่มีอยู่เป็นเวลาสิบสองปีจากดวงตาข้างหนึ่งออก เลอเบริงจึงอุทิศต่อเขาในบทกวีชื่อเลคงเกสเดอโลมซูร์ลานาจูร์ (Les conquêtes de l’homme sur la nature)[2] จักรพรรดินโปเลียนที่ 1 มีพระราชกฤษฎีกา แต่งตั้งให้เขาเป็น "ศัลยแพทย์ดวงตาแห่งลีเซ, บ้านพักรับร้องพลเรือน และสถาบันการกุศลทั้งหมดแห่งหน่วยงานต่าง ๆ ของจักรวรรดิ"[3] ดังนั้น ฟอร์ล็องซ์จึงได้รับการส่งไปยังจังหวัดฝรั่งเศสเพื่อรักษาโรคตา
การงานของเขาขยายไปถึงอังกฤษและอิตาลี ซึ่งเขาทำการผ่าตัดฟรีในเมืองต่าง ๆ เช่น ตูริน และโรม ในกรุงโรม เขารักษาพระคาร์ดินัล โดรีอา และได้รับเกียรติต่อสาธารณชนโดยคาโรลีน แห่งบูร์บง ดยุกแห่งแบร์รี ส่วนต้นฉบับของเขาอย่างข้อควรพิจารณาสำหรับการผ่าตัดของม่านตาเทียม (ค.ศ. 1805) ถือเป็นหนึ่งในงานทางการแพทย์ที่สำคัญที่สุดของยุคสมัย[4] ฟอร์ล็องซ์เสียชีวิตเมื่อวันที่ 22 กรกฎาคม ค.ศ. 1833 โดยเป็นโรคการตกเลือดในสมอง ที่ "กาเฟเดอฟอย" ในกรุงปารีส ซึ่งเขาใช้เวลาช่วงเย็นที่นั่นบ่อยครั้ง
ผลงาน แก้
- กงซิเดราซิยงซูร์ลูเปราซิยงเดลาปูปิเยร์อาร์ติฟิซิแย็ล (Considérations sur l'opération de la pupille artificielle), ค.ศ. 1805
- โนติซซูร์เลอเดเวโลเปมองเดอลาลูมีแยร์เอเดซองแซซิยงดองเลซาเวเกลอ-นี, อาลาซุยเดอลูเปราซิยงเดอลากาตาลาต์ (Notice sur le développement de la lumière et des sensations dans les aveugles-nés, à la suite de l'opération de la cataracte), ค.ศ. 1817
เกียรติประวัติ แก้
เครื่องอิสริยาภรณ์เลฌียงดอเนอร์, อัศวิน[1]
เครื่องราชอิสริยาภรณ์เซนต์ไมเคิลและเซนต์จอร์จ, อัศวินกิตติมศักดิ์[5]
อ้างอิง แก้
- ↑ 1.0 1.1 Rabbe, Sainte-Preuve, Biographie universelle et portative des contemporains, Chez l'éditeur, 1836, p.1721
- ↑ O lyre, ne sois pas ingrate !
Qu’un doux nom dans nos vers éclate
Brillant comme l’astre des cieux !
Je revois sa clarté première;
Chante l’art qui rend la lumière;
Forlenze a dévoilé mes yeux.
Joseph Fr. Michaud, Louis Gabriel Michaud, Biographie universelle, ancienne et moderne, Michaud frères, 1838, p.263 - ↑ Jan Ellen Goldstein, Console and Classify. The French Psychiatric Profession in the Nineteenth Century, Chicago Press, 2002, p. 63
- ↑ Salvatore De Renzi, Storia della medicina Italiana, Volume 5, Filiatre-Sebezio, 1848, p.430
- ↑ Almanach royal pour l'an MDCCCXXX, Testu et cie, 1830, p.283
บรรณานุกรม แก้
- Jan E. Goldstein, Console and Classify. The French Psychiatric Profession in the Nineteenth Century, Chicago Press, 2002
- Rabbe, Sainte-Preuve, Biographie universelle et portative des contemporains, Chez l'éditeur, 1834
- Marie-Nicolas Bouillet, Alexis Chassang, Dictionnaire universel d’histoire et de géographie, Hachette, 1878
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
- Biography of Joseph Forlenze เก็บถาวร 2013-11-03 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (อิตาลี)