วิกิพีเดีย

เลโอ กาเมซ

นักมวยชาวเวเนซุเอลา

ซิลบิโอ ราฟาเอล กาเมซ (สเปน: Silvio Rafael Gámez) หรือที่รู้จักกันในชื่อ เลโอ กาเมซ (Leo Gámez) อดีตนักมวยสากลชาวเวเนซุเอลา เป็นนักมวยที่สามารถครองแชมป์โลกได้ 4 รุ่น ของทวีปอเมริกาใต้ และเป็นนักมวยคนแรกที่สามารถครองแชมป์โลกได้ 4 รุ่นพิกัดน้ำหนักที่เบาที่สุดของมวยสากล

เลโอ กาเมซ
เกิดซิลบิโอ ราฟาเอล กาเมซ
8 สิงหาคม พ.ศ. 2506
สถิติ
ช่วงชก161 เซนติเมตร

ประวัติ

แก้

กาเมซเริ่มชกมวยสากลครั้งแรกเมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2528 และเป็นฝ่ายชนะฟรันซิสโก การ์ซิอา ในการชกกำหนด 4 ยก จากนั้น ชกชนะติดต่อกันมาตลอด จนวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2530 กาเมซชนะน็อกราฟาเอล โบลิบาร์ ยก 2 ทำให้เขากลายเป็นนักมวยที่มีชื่อเสียงทันที ต่อมา ในวันที่ 30 เมษายน กาเมซขึ้นชิงแชมป์เวเนซุเอลารุ่นไลท์ฟลายเวท ชนะน็อก เปโดร เนียเบส ยก 2 ได้ครองแชมป์ เขาป้องกันตำแหน่งได้ครั้งเดียวก็มีโอกาสขึ้นชิงแชมป์โลกในวันที่ 10 มกราคม 2531 กาเมซได้ชิงแชมป์โลกของสมาคมมวยโลก รุ่นสตอร์วเวทกับ คิม บง-จุน ที่เกาหลีใต้ซึ่งเป็นการชกมวยในต่างแดนครั้งแรก ซึ่งกาเมซเป็นฝ่ายชนะคะแนนได้ครองแชมป์โลก และกลายเป็นนักมวยที่โด่งดังในเวเนซุเอลาทันที

กาเมซมีปัญหากับผู้จัดการหลายอย่างหลังจากได้เป็นแชมป์โลก เขาป้องกันตำแหน่งได้เพียงครั้งเดียว ชนะทีเคโอ เค็นจิ โยโกซาวะ ยก 3 ที่ญี่ปุ่น หลังจากนั้น เขาแขนหัก จึงสละแชมป์โลกและหยุดชกไปช่วงหนึ่ง กาเมซกลับมาชกอีกเมื่อวันที่ 29 ตุลาคม 2532 ชนะน็อกบิกตอร์เรียโน เอร์นันเดซ ยก 5 ต่อมา กาเมซได้ขึ้นชิงแชมป์โลกของสมาคมมวยโลก รุ่นจูเนียร์ฟลายเวทกับ ยู มย็อง-อู ใน พ.ศ. 2533 แต่เป็นฝ่ายแพ้คะแนนอย่างน่าสงสัย เมื่อชกแก้มือกันอีกครั้ง เขาก็แพ้คะแนนอีก

กาเมซหยุดชกมวยไประยะหนึ่ง และเลื่อนขึ้นมาชกรุ่นฟลายเวท และขึ้นชิงแชมป์โลกรุ่นนี้ของสมาคมมวยโลกที่เกาหลีใต้เมื่อ พ.ศ. 2534 แต่เป็นฝ่ายแพ้คะแนนคิม ยง-คัง ไปอีก ต่อมาเมื่อ ยู มย็อง-อู สละแชมป์โลกสมาคมมวยโลก รุ่นไลท์ฟลายเวท เมื่อ พ.ศ. 2536 คราวนี้เป็นฝ่ายชนะทีเคโอ ชิโร ยาฮิโระ ที่ญี่ปุ่น ได้ครองแชมป์โลกที่ว่าง กาเมซป้องกันตำแหน่งได้ 3 ครั้ง รวมทั้งเสมอกับ ห้าดาว ซีพียิม แบบน่าแพ้ และชนะทีเคโอ พิชิต ช.ศิริวัฒน์ ทั้งที่ตัวเองเกือบถูกน็อกก่อน จากนั้นจึงไปเสียแชมป์ให้ ชเว ฮี-ยง เมื่อ พ.ศ. 2538 ที่เกาหลีใต้

หลังจากเสียแชมป์ กาเมซขยับขึ้นไปชกรุ่นฟลายเวท ได้ครองแชมป์ WBA Fedelatin ชนะคะแนน อากิเลส กุซมัน ใน พ.ศ. 2538 และในปีถัดมาได้ขึ้นชิงแชมป์โลกกับ แสน ส.เพลินจิต แต่เป็นฝ่ายแพ้คะแนนจากนั้น เสียแชมป์ WBA Fedelatin คืนให้กุซมัน และกลับมาครองแชมป์ Fedelatin อีกครั้ง ในปี พ.ศ. 2541 ชนะน็อก ฮิลเบร์โต กอนซาเลซ และได้ครองแชมป์โลกของสมาคมมวยโลก รุ่นฟลายเวท ใน พ.ศ. 2542 ชนะน็อก อูโก ราฟาเอล โซโต ต่อมาขึ้นชกชนะน็อกโฮซูเอ กามาโช แชมป์เฉพาะกาลของสมาคมมวยโลก รุ่นซูเปอร์ฟลายเวทได้ แต่สมาคมมวยโลกยังประกาศให้เขาเป็นแชมป์โลกรุ่นฟลายเวทอยู่ จนกระทั่งมาเสียแชมป์โลกให้กับศรพิชัย กระทิงแดงยิม ต่อมาได้ชกชิงแชมป์โลกของสมาคมมวยโลก รุ่นซูเปอร์ฟลายเวทกับฮิเดกิ โทดากะ ปรากฏว่ากาเมซเป็นฝ่ายชนะน็อก ได้ครองแชมป์โลกรุ่นที่สี่ใน พ.ศ. 2543 ได้สร้างประวัติศาสตร์เป็นแชมป์โลกสี่รุ่นและเป็นนักมวยคนแรกของโลกที่ได้แชมป์โลกสี่รุ่นของสถาบันเดียวกัน (คว้าแชมป์โลก 4 รุ่นเป็นของ WBA ทั้งหมด)​ ในปัจจุบันยังไม่มีนักมวยสากลคนไหนที่สามารถสร้างสถิติเทียบเท่าหรือทำลายสถิติของกาเมซได้ ก่อนจะเสียแชมป์แพ้ทีเคโอให้กับให้เซเลส โคบายาชิ ในปีถัดมา

หลังจากเสียแชมป์ กาเมซพยายามเป็นแชมป์โลกห้ารุ่นโดยขึ้นชิงแชมป์โลกของสมาคมมวยโลก รุ่นแบนตั้มเวทเมื่อ พ.ศ. 2545 แพ้คะแนนจอห์นนี เบรห์ดาล ที่เดนมาร์ก และแพ้คะแนน ฮิเดกิ โทดากะ ที่ญี่ปุ่นอีก รวมทั้งขึ้นชิงแชมป์เฉพาะกาลรุ่นนี้อีกครั้งใน พ.ศ. 2548 แพ้คะแนน พูลสวัสดิ์ กระทิงแดงยิม จากนั้นกาเมซจึงตัดสินใจแขวนนวมไป

เกียรติประวัติ

แก้

อ้างอิง

แก้
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เลโอ_กาเมซ&oldid=10210009"