ยู มย็อง-อู (เกาหลี유명우; ฮันจา柳明佑) เป็นนักมวยสากลชาวเกาหลีใต้ เกิดเมื่อ 10 มกราคม พ.ศ. 2507 ที่กรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้ สถิติการชก 39 ครั้ง ชนะ 38 (น็อค 14) แพ้ 1 นับว่าเป็นแชมป์โลกชาวเอเชียที่ป้องกันแชมป์ได้เป็นอันดับ 2 ของทวีปเอเชีย รองจากเขาทราย แกแล็คซี่ และเป็นแชมป์โลกชาวเกาหลีใต้ที่มีสถิติป้องกันแชมป์สูงสุดด้วย มีฉายาว่า "โซนากิ" (소나기) แปลว่า "สายฝน"

ยู มย็อง-อู
เกิด10 มกราคม พ.ศ. 2507 (60 ปี)

ประวัติ

แก้

ยูป้องกันแชมป์โลกได้สำเร็จถึง 17 ครั้งในการครองแชมป์สมัยแรกซึ่งเป็นสถิติโลกในการป้องกันแชมป์ในรุ่น 108 ปอนด์ และทำลายสถิติเดิมของ ชัง ช็อน-กู ที่ทำไว้ 15 ครั้ง และเป็นแชมป์โลกในรุ่น 108 ปอนด์ หนึ่งในห้าคนที่ป้องกันแชมป์โลกมากกว่า 10 ครั้ง โดยนอกจากเขา และชัง ช็อน-กูแล้ว อีกสามคนคือ โยโก กูชิเก็ง ป้องกันได้ 13 ครั้ง ลุยส์ เอสตาบา ป้องกันได้ 11 ครั้ง และสมาน ส.จาตุรงค์ ป้องกันได้ 10 ครั้ง

ยูเริ่มชกมวยสากลอาชีพเมื่อ 3 มีนาคม พ.ศ. 2525 ชนะคะแนน ชเว บย็อง-บูม และในการชกครั้งที่ 8 ของเขาก็สามารถชนะคิม กีชาง ซึ่งต่อมาจะได้เป็นแชมป์ OPBF ได้อย่างพลิกความคาดหมาย และชนะ อันห์ เรกี ที่ต่อมาจะขึ้นชิงแชมป์โลกกับสด จิตรลดา และได้ครองแชมป์ OPBF เมื่อ พ.ศ. 2527 และใน พ.ศ. 2528 ก็ขึ้นชิงแชมป์โลกรุ่นจูเนียร์ฟลายเวท WBA และเป็นฝ่ายชนะคะแนน โจอี โอลิโว ได้ครองแชมป์โลก

ยูขึ้นชกป้องกันตำแหน่งชนะนักมวยชั้นดีหลายคน เช่น ชนะคะแนนโฮเซ เด เฮซุส ซึ่งต่อมาได้เป็นแชมป์โลก WBO ถึง 2 ครั้ง และยังชกป้องกันตำแหน่งชนะน็อคโรโดลโฟ บลังโก ซึ่งต่อมาจะได้เป็นแชมป์โลกของ IBF ด้วย เลโอ กาเมซ อดีตแชมป์โลกรุ่นมินิมัมเวท WBA 2 ครั้ง ยูป้องกันตำแหน่งครั้งที่ 17 ไว้ได้ด้วยการชนะน็อคกาจก้อง แดนภูไท ยก 10

ในวันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2534 ยูไปป้องกันแชมป์โลกที่ญี่ปุ่นพบกับอดีตแชมป์โลกรุ่นสตรอเวท WBC ฮิโรกิ อิโอกะ ซึ่งเป็นการชกนอกประเทศครั้งแรกของยู ปรากฏว่ายูเป็นฝ่ายแพ้คะแนนอิโอกะเสียแชมป์โลกไป ยูขอแก้มือกับอิโอกะอีกครั้ง และได้ชกกันเมื่อ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2535 ที่ ญี่ปุ่นเช่นเดิม ซึ่งคราวนี้ ยูเป็นฝ่ายชนะคะแนน หลังจากยูป้องกันตำแหน่งครั้งสุดท้ายเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2536 ชนะยูอิจิ โฮโซโนะ ยูก็ประกาศสละตำแหน่งและแขวนนวมไป

เกียรติประวัติ

แก้
  • แชมป์ OPBF รุ่นจูเนียร์ฟลายเวท
    • ชิง 2 ธันวาคม 2527 ชนะน็อค เอ็ดวิน อิโนเซนซิโอ ยก 3 ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 1, 8 กันยายน 2528 ชนะน็อค ตูบาคุส ยาวา ยก 3 ที่ เกาหลีใต้
    • สละแชมป์
  • แชมป์โลก WBA รุ่นจูเนียร์​ฟลายเวท
    • ชิง 8 ธันวาคม 2528 ชนะคะแนน โจเอ โอลิโบ ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 1, 8 ธันวาคม 2528 ชนะคะแนน โฮเซ เด เฮซุส ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 2, 14 มิถุนายน 2529 ชนะน็อค โทโมฮิโร คิยูนะ ยก 12 ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 3, 30 พฤศจิกายน 2529 ชนะคะแนน มาริโอ อัลเบร์โต เด มาร์โก ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 4, 1 มีนาคม 2530 ชนะน็อค เอดัวร์โด ตูโนน ยก 1 ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 5, 7 มิถุนายน 2530 ชนะน็อค เบเนดิกโต มูริโญ ยก 15 ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 6, 20 กันยายน 2530 ชนะน็อค โรโดลโฟ บลังโก ยก 8 ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 7, 7 กุมภาพันธ์ 2531 ชนะคะแนน วิลิ ซาลาซาร์ ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 8, 12 มิถุนายน 2531 ชนะคะแนน โฮเซ เด เฮซุส ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 9, 28 สิงหาคม 2531 ชนะน็อค พัฒน์ อ.ยุทธนากร ยก 6 ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 10, 6 พฤศจิกายน 2531 ชนะน็อค อูดิน บาฮารูดิน ยก 7 ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 11, 12 กุมภาพันธ์ 2532 ชนะน็อค คัตซึมิ โคมิยามะ ยก 10 ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 12, 11 มิถุนายน 2532 ชนะคะแนน มาริโอ อัลเบร์โต เด มาร์โก ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 13, 24 กันยายน 2532 ชนะน็อค เก็งบุง ทาฮิโอะ ยก 11 ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 14, 14 มกราคม 2533 ชนะน็อค ฮิซาชิ โตกูชิมะ ยก 7 ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 15, 29 เมษายน 2533 ชนะคะแนน เลโอ กาเมซ ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 16, 10 พฤศจิกายน 2533 ชนะคะแนน เลโอ กาเมซ ที่ เกาหลีใต้
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 17, 28 เมษายน 2534 ชนะน็อค กาจก้อง แดนภูไท ยก 10 ที่ เกาหลีใต้
    • เสียแชมป์ 17 ธันวาคม 2534 แพ้คะแนน ฮิโรกิ อิโอกะ ที่ ญี่ปุ่น
  • แชมป์โลก WBA รุ่นจูเนียร์​ฟลายเวท สมัยที่ 2
    • ชิง 18 พฤศจิกายน 2535 ชนะคะแนน ฮิโรกิ อิโอกะ ที่ ญี่ปุ่น
    • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 1, 25 กรกฎาคม 2536 ชนะคะแนน ยูอิจิ โฮโซโนะ ที่ เกาหลีใต้
    • สละแชมป์

อ้างอิง

แก้