เมืองกำแพงเกาลูน
เมืองกำแพงเกาลูน (จีน: 九龍寨城; ยฺหวิดเพ็ง: gau2 lung4 zaai6 sing4; อังกฤษ: Kowloon Walled City) เป็นชุมชนแออัดในฮ่องกง ตั้งอยู่ที่เมืองเกาลูนในอาณานิคมฮ่องกงของอังกฤษ เดิมเป็นป้อมปราการทางทหารของจีน ในสมัยต่อมา ถึงแม้ว่าฮ่องกงจะตกเป็นอาณานิคมของอังกฤษ แต่เมืองนี้ก็ยังถือเป็นดินแดนของจีนโดยพฤตินัย จำนวนประชากรในเมืองเพิ่มขึ้นอย่างมากหลังจากการยึดครองฮ่องกงของญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ในปี ค.ศ. 1990 เมืองนี้มีประชากรประมาณ 50,000 คน[1] และมีพื้นที่ประมาณ 2.6 เฮกตาร์ (6.4 เอเคอร์) เมืองกำแพงเกาลูนเคยถูกควบคุมโดยกลุ่มอั้งยี่ จึงมีอัตราการค้าประเวณี การพนัน และการใช้ยาเสพติดสูง
เมืองกำแพงเกาลูน 九龍寨城 Kowloon Walled City | |
|---|---|
ชุมชนแออัด | |
 เมืองกำแพงเกาลูนเมื่อ ค.ศ.1989 | |
  เมืองกำแพงเกาลูน | |
| พิกัด: 22°19′56″N 114°11′25″E / 22.33222°N 114.19028°E | |
| ประเทศที่ตั้ง | จีน บริติชฮ่องกง ญี่ปุ่น |
| ที่ตั้ง | เมืองเกาลูน |
| เริ่มต้น | ประมาณ ค.ศ. 1898 |
| รื้อถอน | 1994 |
| การปกครอง | |
| • ประเภท | ไร้การควบคุม |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 2.6 ha (6.4 เอเคอร์) |
| ประชากร (1990) | |
| • ทั้งหมด | 50,000 คน |
| • ความหนาแน่น | 1,930,000 คน/ตร.กม. (5,000,000 คน/ตร.ไมล์) |
ในเดือนมกราคม ค.ศ. 1987 รัฐบาลฮ่องกงได้ประกาศแผนการรื้อถอนเมืองกำแพงเกาลูน หลังจากถ่ายโอนที่ดินมาจากประเทศจีนได้สำเร็จ การรื้อถอนเริ่มขึ้นในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1993 และแล้วเสร็จในเดือนเมษายน ค.ศ. 1994 ปัจจุบันนี้ เมืองกำแพงเกาลูนกลายเป็นที่ตั้งของสวนสาธารณะ โดยภายในสวนมีการจัดแสดงโบราณวัตถุและมีโบราณสถานต่าง ๆ ที่หลงเหลืออยู่จากการรื้อถอน
ลักษณะของเมือง แก้
โครงสร้างและสถาปัตยกรรม แก้
แต่เดิมนั้นเมืองกำแพงเกาลูนเคยเป็นป้อมปราการมาก่อน โดยป้อมปราการถูกสร้างขึ้นบนเนิน มีความกว้าง 210 เมตร ยาว 120 เมตร มีประตูเข้าออกอยู่ 4 ทาง และมีกำแพงหนา 4.6 เมตร ซึ่งกำแพงนี้ถูกรื้อถอนไปเมื่อ ค.ศ. 1943 [2][3]
ในช่วง 60 ปีแรก เมืองกำแพงเกาลูนเป็นเพียงย่านชุมชนแออัดธรรมดาที่ประกอบไปด้วยตึกเตี้ย ๆ ไม่กี่แห่ง จนเมื่อเข้าสู่ช่วงคริสต์ทศวรรษ 1960 และ 1970 ก็มีการก่อสร้างอาคารสูงจำนวนมาก จนในที่สุดเมืองนี้ก็กลายเป็นย่านแออัดที่เต็มไปด้วยตึกสูงกว่า 10 ชั้นนับร้อยตึกเรียงติดกันอยู่อย่างมิดชิด[4][5]
ภายในเมืองเต็มไปด้วยตรอกซอยเล็ก ๆ ที่กว้างประมาณ 1–2 เมตรซึ่งมีแสงไฟส่องไม่ทั่วถึง[6] บริเวณชั้นบนมีบันไดมากมายเชื่อมต่อกันเป็นระบบ ทำให้ผู้คนสามารถเดินทางได้ทั่วเมืองโดยไม่ต้องลงมาที่พื้นดินเลย[4] ตึกในเมืองประมาณ 350 ตึกถูกสร้างโดยไร้การควบคุมจากรัฐบาล ทำให้หลายตึกมีรากฐานไม่มั่นคงและไม่มีระบบสาธารณูปโภคอย่างทั่วถึง[4] นอกจากนี้ ในเมืองมีห้องอพาร์ทเมนต์ที่ค่อนข้างแคบ (ประมาณ 23 ตร.ม./ห้อง) จึงมีการสร้างส่วนต่อขยาย เช่น ระเบียง เพิงบนหลังคาตึก เป็นต้น[7] บริเวณหลังคาของแต่ละตึกเต็มไปด้วยเสาอากาศโทรทัศน์ ราวตากผ้า และถังน้ำ แต่ละตึกในเมืองสูงไม่เท่ากัน จึงมีบันไดพาดเอาไว้ให้สามารถปีนผ่านหลังคาของแต่ละตึกได้[4]
อ้างอิง แก้
- ↑ "Life Inside The Most Densely Populated Place On Earth [Infographic]". Popular Science (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 18 มีนาคม 2019.
- ↑ Sinn, Elizabeth. "Kowloon Walled City: Its Origin and Early History" (PDF). Journal of the Hong Kong Branch of the Royal Asiatic Society. 27: 30–31. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 30 เมษายน 2011. สืบค้นเมื่อ 25 พฤศจิกายน 2009.
- ↑ Benedetti, Paul (18 กันยายน 1982). "A nervy tour of Kowloon's Walled City". The Globe and Mail. สืบค้นเมื่อ 27 พฤศจิกายน 2009.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 Lambot, Ian (กันยายน 2007). City of Darkness: Life in Kowloon Walled City. Watermark. ISBN 978-1-873200-13-1.
- ↑ Goddard, Charles. "The Clearance". City of Darkness: Life in Kowloon Walled City. pp. 208–11. ISBN 1-873200-13-7.
- ↑ Wesley-Smith, Peter (1998). Unequal treaty, 1898–1997: China, Great Britain, and Hong Kong's new territories (rev. ed.). Hong Kong: Oxford University Press. pp. 189–90. ISBN 0-19-590354-4.
- ↑ Basler, Barbara (16 มิถุนายน 1992). "Hong Kong Journal; The Walled City, Home to Huddled Masses, Falls". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ 21 ตุลาคม 2021.