เฉิน จือ
เฉิน จือ (จีน: 陳祗; พินอิน: Chén Zhī; เสียชีวิต 28 กันยายน 258[b]) ชื่อรอง เฟิ่งจง (จีน: 奉宗; พินอิน: Fèngzōng) เป็นขุนนางของรัฐจ๊กก๊กในยุคสามก๊กของจีน เฉิน จือเป็นที่รู้จักจากการร่วมกับฮุยโฮขันทีผู้มีชื่อเสียงไม่ดีในการครอบงำราชสำนักจ๊กก๊ก แต่เฉิน จือยังได้รับการกล่าวขานในเรื่องความสามารถอย่างมาก ได้รับความชื่นชมจากทั้งบิฮุยและเล่าเสี้ยน
เฉิน จือ | |
|---|---|
| 陳祗 | |
| ขุนพลพิทักษ์ทัพ (鎮軍將軍 เจิ้นจฺวินเจียงจฺวิน) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 251 – ค.ศ. 258 | |
| กษัตริย์ | เล่าเสี้ยน |
| หัวหน้าสำนักราชเลขาธิการ (尚書令 ช่างชูลิ่ง) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 251 – ค.ศ. 258 | |
| กษัตริย์ | เล่าเสี้ยน |
| ก่อนหน้า | ลิหงี |
| ถัดไป | ตังควด |
| ขุนนางมหาดเล็ก (侍中 ชื่อจง) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 246 – ค.ศ. 258 | |
| กษัตริย์ | เล่าเสี้ยน |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | ไม่ทราบ[a] อำเภอผิง-ยฺหวี มณฑลเหอหนาน |
| เสียชีวิต | 28 กันยายน พ.ศ. 258[b] นครเฉิงตู มณฑลเสฉวน |
| บุตร |
|
| ญาติ | เคาเจ้ง (ปู่น้อย) |
| อาชีพ | ขุนนาง |
| ชื่อรอง | เฟิ่งจง (奉宗) |
| สมัญญานาม | จงโหว (忠侯) |
ประวัติ
แก้เฉิน จือเป็นชาวเมืองยีหลำ (汝南郡 หรู่หนานจฺวิ้น) ซึ่งปัจจุบันคืออำเภอผิง-ยฺหวี มณฑลเหอหนาน เฉิน จือเป็นหลานตาของพี่ชายของเคาเจ้งผู้ดำรงตำแหน่งเป็นเสนาบดีมหาดไทย (司徒 ซือถู) ของรัฐจ๊กก๊กในช่วงต้นยุคสามก๊กเป็นเวลาสั้น ๆ เฉิน จือกำพร้าบิดามารดาตั้งแต่อยู่ในวัยเยาว์ เคาเจ้งผู้เป็นปู่น้อยจึงรับมาเลี้ยงดู[4]
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
ครอบครัว
แก้เล่าเสี้ยนทรงตั้งให้บุตรชายคนโตของเฉิน จือคือเฉิน ช่าน (陳粲) มีบรรดาศักดิ์เป็นกวนไล่เหา (關內侯 กวานเน่ย์โหว) และแต่งตั้งให้บุตรชายคนรองของเฉิน จือคือเฉิน ยฺวี่ (陳裕) ให้มีตำแหน่งเป็นเจ้าพนักงานสำนักประตูเหลือง (黃門侍郎 หฺวางเหมินชื่อหลาง)[5]
ดูเพิ่ม
แก้หมายเหตุ
แก้- ↑ แม้ว่าปีเกิดของเฉิน จือไม่มีการบันทึกไว้ แต่บทชีวประวัติของเฉิน จือในสามก๊กจี่ระบุว่าเฉิน จือได้รบการเลี้ยงดูโดยเคาเจ้งผู้เป็นปู่น้อยซึ่งเสียชีวิตเมื่อประมาณเดือนตุลาคม ค.ศ. 222 ประกอบกับข้อสังเกตที่ว่าเฉิน จือมีชื่อเสียงอยู่แล้วตั้งแต่ก่อนอายุ 20 ปี (และเข้ารับราชการกับจ๊กก๊กในวัยราวยี่สิบปี) จึงเป็นไปได้ว่าช่วงวัยเด็กของเฉิน จืออยู่ในช่วงคริสต์ทศวรรษ 210
- ↑ 2.0 2.1 บทชีวประวัติเฉิน จือในสามก๊กจี่ระบุว่าเฉิน จือเสียชีวิตในศักราชจิ่งเย่า (景耀) ปีที่ 1[1] นอกจากนี้ในหฺวาหยางกั๋วจื้อเล่มที่ 7 บันทึกว่าเฉิน จือเสียชีวิตในวันปิ๋งจื่อ (丙子) ของเดือน 8[2] แต่ปีที่เสียชีวิตระบุเป็นศักราชจิ่งเย่าปีที่ 2 ในรัชสมัยของเล่าเสี้ยน[3] เนื่องจากบันทึกของตันซิ่ว (เฉิน โช่ว) เขียนขึ้นในช่วงเวลาที่ใกล้กับเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์มากกว่าและเป็นส่วนหนึ่งในสารบบตำราประวัติศาสตร์จีนยี่สิบสี่ชุด (เอ้อร์ฉือซื่อฉื่อ) ของประวัติศาสตร์จีนโบราณ จึงถือว่าปีเสียชีวิตของเฉิน จือที่ระบุในสามก๊กจี่มีความน่าเชื่อถือมากกว่า
อ้างอิง
แก้บรรณานุกรม
แก้- ตันซิ่ว (คริสต์ศตวรรษที่ 3). สามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อ).
- ฉาง ฉฺวี (คริสต์ศตวรรษที่ 4). หฺวาหยางกั๋วจื้อ.
- เผย์ ซงจือ (คริสต์ศตวรรษที่ 5). อรรถาธิบายสามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อจู้).
- ซือหม่า กวาง (1084). จือจื้อทงเจี้ยน.