อิงเงอบอร์กแห่งเดนมาร์ก สมเด็จพระราชินีแห่งนอร์เวย์

พระนามเต็ม
	อิงเงอบอร์ก อีริคสแด็ทเทอร์ แอสตริดเซน

อิงเงอบอร์ก อีริคสด็อทเทอร์แห่งเดนมาร์ก
อิงเงอบอร์ก อีริคสด็อทเทอร์แห่งเดนมาร์ก
	สมเด็จพระราชินีแห่งนอร์เวย์; เจ้าหญิงแห่งเดนมาร์ก
สมเด็จพระราชินีแห่งนอร์เวย์
ครองราชย์	ค.ศ. 1263–1280
ก่อนหน้า	ริกิสซา บีร์เกอร์สด็อทเทอร์
ถัดไป	มาร์กาเร็ตแห่งสกอตแลนด์
ประสูติ	ราว ค.ศ. 1244
สวรรคต	24/26 มีนาคม ค.ศ. 1287; (พระชนมายุราว 42-43 พรรษา)
คู่อภิเษก	พระเจ้ามักนุสที่ 6 แห่งนอร์เวย์
พระราชบุตร	เจ้าชายโอลาฟ; เจ้าชายมักนุส; พระเจ้าอีริคที่ 2 แห่งนอร์เวย์; พระเจ้าโฮกุนที่ 5 แห่งนอร์เวย์;
พระนามเต็ม
	อิงเงอบอร์ก อีริคสแด็ทเทอร์ แอสตริดเซน
ราชวงศ์	แอสตริดเซน (โดยประสูติ); สแวร์เรอ (โดยเสกสมรส)
พระราชบิดา	พระเจ้าอีริคที่ 4 แห่งเดนมาร์ก
พระราชมารดา	จัตตาแห่งแซกโซนี
ศาสนา	โรมันคาทอลิก

อิงเงอบอร์ก อีริคสด็อทเทอร์ (ราว ค.ศ. 1244 - 24/26 มีนาคม ค.ศ. 1287) ทรงเป็นเจ้าหญิงเดนมาร์ก พระนางได้อภิเษกสมรสกับพระเจ้ามักนุสที่ 6 แห่งนอร์เวย์ จึงได้เป็นสมเด็จพระราชินีแห่งนอร์เวย์ ต่อมาทรงดำรงเป็นสมเด็จพระพันปีหลวง และทรงมีบทบาทสำคัญทางการเมืองในช่วงที่พระราชโอรสคือ พระเจ้าอีริคที่ 2 แห่งนอร์เวย์ ยังไม่บรรลุนิติภาวะ^[1]

พระราชประวัติ

เจ้าหญิงอิงเงอบอร์กเป็นพระราชธิดาในพระเจ้าอีริคที่ 4 แห่งเดนมาร์กกับจัตตาแห่งแซกโซนี เจ้าหญิงมีพระชนมายุเพียง 6 พรรษาในช่วงที่พระราชบิดาถูกลอบปลงพระชนม์ สมเด็จพระพันปีหลวงจัตตา พระราชมารดาได้เสด็จกลับแซกโซนีและเสกสมรสใหม่กับบูร์ชาดที่ 8 เคานท์แห่งเคอร์ฟูร์ต-โรเซินบูร์ก เจ้าหญิงอิงเงอบอร์ก พร้อมพระเชษฐภคินีและพระขนิษฐาอีก 2 พระองค์ ต้องประทับในราชสำนักของพระเจ้าคริสตอฟเฟอร์ที่ 1 แห่งเดนมาร์ก ผู้เป็นสมเด็จอา และสมเด็จพระราชินีมาร์เกเรเธ ซัมบีเรีย พระมเหสีของพระองค์ เจ้าหญิงทั้งสี่เป็นทายาทสืบที่ดินมากมายในเดนมาร์ก ซึ่งจะนำไปสู่การต่อสู้เพื่อเรียกร้องมรดกคืนของพระนางอิงเกอบอร์กซึ่งเป็นสิทธิที่พระนางควรได้รับจากพระราชบิดาที่ถูกปลงพระชนม์ จะทำให้นอร์เวย์เกิดความขัดแย้งกับเดนมาร์กเป็นระยะเวลาหลายทศวรรษต่อมา

เจ้าหญิงอิงเงอบอร์กได้รับสัญญาการเสกสมรสจากคณะสำเร็จราชการเดนมาร์ก ที่จะให้เจ้าหญิงเสกสมรสกับเจ้าชายมักนุส องค์รัชทายาทในพระเจ้าโฮกุนที่ 4 แห่งนอร์เวย์ เจ้าหญิงอิงเงอบอร์กเสด็จมาถึงเมืองทึนแบร์ในวันที่ 28 กรกฎาคม ค.ศ. 1261 หลังจากเสด็จกลับมาจากการอบรมสั่งสอนของกษัตริย์โฮกุนในอารามที่เมืองฮอร์เซนส์ ในวันที่ 11 กันยายน ค.ศ. 1261 พระนางได้เสกสมรสกับเจ้าชายมักนุสที่เมืองบาร์เกิน เจ้าชายมักนุสและเจ้าหญิงอิงเงอบอร์กทรงได้รับการสวมมงกุฎทันทีหลังพิธีเสกสมรส เจ้าชายมักนุสทรงได้รับดินแดนศักดินารีฟีลเคอเป็นทรัพย์สินส่วนพระองค์ การเสกสมรสครั้งนี้มีการระบุว่าทั้งสองพระองค์ทรงมีความสุข^[2]

ในวันที่ 16 ธันวาคม ค.ศ. 1263 พระเจ้าโฮกุนที่ 4 แห่งนอร์เวย์เสด็จสวรรคตขณะทรงสู้รบกับพระเจ้าอเล็กซานเดอร์ที่ 3 แห่งสกอตแลนด์ในกรณีพิพาทหมู่เกาะเฮบริดีส และทำให้เจ้าชายมักนุสได้เป็นพระมหากษัตริย์นอร์เวย์ ในขณะที่ดำรงตำแหน่งสมเด็จพระราชินี พระนางอิงเงอบอร์กไม่ทรงมีส่วนร่วมทางการเมืองมากนัก พระโอรสองค์ใหญ่ 2 พระองค์ คือ เจ้าชายโอลาฟ (ค.ศ. 1262 - 15 มีนาคม ค.ศ. 1267) และเจ้าชายมักนุส (ค.ศ. 1264) สิ้นพระชนม์เมื่อทรงพระเยาว์ แต่พระราชโอรสองค์เล็กทั้งสองพระองค์ได้เป็นพระมหากษัตริย์สืบต่อมาคือ พระเจ้าอีริคที่ 2 แห่งนอร์เวย์และพระเจ้าโฮกุนที่ 5 แห่งนอร์เวย์

ในปีค.ศ. 1280 พระนางทรงตกพุ่มหม้าย สมเด็จพระพันปีหลวงอิงเงอบอร์กทรงเป็นผู้นำประเทศคนสำคัญในช่วงที่กษัตริย์อีริคที่ 2 ยังทรงพระเยาว์ แม้ว่าพระนางจะไม่ทรงดำรงเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์อย่างเป็นทางการ อิทธิพลทางการเมืองของพระนางมีเพิ่มมากขึ้นเมื่อพระราชโอรสทรงบรรลุนิติภาวะใน ค.ศ. 1283 พันธมิตรทางการเมืองหลักของพระนางคือ อัลฟ์ เออลิงส์สัน ซึ่งเป็นพระญาติของกษัตริย์มักนุสที่ 6 พระสวามีของพระนางและดำรงตำแหน่งผู้ว่าการบอร์การ์ซิสเซลซึ่งปัจจุบันคือ เอิตโฟลด์

ในช่วงรัชกาลของพระเจ้าอีริคที่ 5 แห่งเดนมาร์ก พระญาติของพระนาง สมเด็จพระพันปีหลวงอิงเงอบอร์กทรงเริ่มมีกรณีพิพาทในเรื่องพระราชมรดกของพระนาง ซึ่งพระนางไม่ทรงเคยได้รับเลย ความบาดหมางครั้งนี้สร้างความเกลียดชังกันระหว่างนอร์เวย์และสันนิบาตฮันซาในเยอรมัน และความสัมพันธ์ที่ตึงเครียดกับเดนมาร์ก ขุนนางหลายคนในเดนมาร์ก รวมถึงเคานท์จาค็อบแห่งฮัลลันด์ ได้เข้าอยู่ฝ่ายพระนางเพื่อต่อต้านเดนมาร์ก แต่สมเด็จพระพันปีหลวงอิงเงอบอร์กกลับสิ้นพระชนม์เสียก่อนที่เรื่องพิพาทนี้สิ้นสุด

พงศาวลี

16. คนุต ลาวาร์ด

8. พระเจ้าวัลเดมาร์ที่ 1 แห่งเดนมาร์ก

17. อิงเงอบอร์กแห่งเคียฟ

4. พระเจ้าวัลเดมาร์ที่ 2 แห่งเดนมาร์ก

18. โวโลดาร์ เกล็บโบวิช เจ้าชายแห่งมินสก์

9. โซเฟียแห่งมินสก์

19. ริเชซาแห่งโปแลนด์

2. พระเจ้าอีริคที่ 4 แห่งเดนมาร์ก

20. พระเจ้าอาฟงซูที่ 1 แห่งโปรตุเกส

10. พระเจ้าซังชูที่ 1 แห่งโปรตุเกส

21. มาทิลดาแห่งซาวอย

5. บึเร็งการียาแห่งโปรตุเกส

22. ราโมน บารังเกที่ 4 เคานต์แห่งบาร์เซโลนา

11. ด็อลซาแห่งอารากอน

23. เปโตรนิยาแห่งอารากอน

1. อิงเงอบอร์กแห่งเดนมาร์ก สมเด็จพระราชินีแห่งนอร์เวย์

24. อัลเบร็ชท์ เดอะ แบร์

12. แบร์นฮาร์ทที่ 3 ดยุกแห่งแซกโซนี

25. โซฟีแห่งวินเซนบวร์ค

6. อัลเบร็ชท์ที่ 1 ดยุกแห่งแซกโซนี

26. ดยุกมิเอสโกที่ 3 แห่งโปแลนด์

13. ยูดิธตาแห่งโปแลนด์

27. แอร์เฌแบ็ตแห่งฮังการี

3. จัตตาแห่งแซกโซนี

28. เลโอพ็อลท์ที่ 5 ดยุกแห่งออสเตรีย

14. เลโอพ็อลท์ที่ 6 ดยุกแห่งออสเตรีย

29. อิโลนาแห่งฮังการี

7. อักเนสแห่งออสเตรีย

30. ไอแซค โคมเนนอส วาตัทเซส

15. เธโอโดรา แองเจลินา

31. แอนนา โคมเนเน แองเจลินา

อ้างอิง

Koht, Halvdan Norske dronningar (1926)

ก่อนหน้า		อิงเงอบอร์กแห่งเดนมาร์ก สมเด็จพระราชินีแห่งนอร์เวย์		ถัดไป
ริกิสซา บีร์เกอร์สด็อทเทอร์		สมเด็จพระราชินีแห่งนอร์เวย์ (ค.ศ. 1263–1280)		มาร์กาเร็ตแห่งสกอตแลนด์

[1] Ingeborg Eriksdatter – utdypning (Store norske leksikon)

[2] Ingeborg, Dronning af Norge (Dansk biografisk Lexikon)

[1]

[2]